Συνέντευξη Σάββα Σάββα στο greekhandball: «Θέλω, πάντα, να κερδίζω, υπάρχουν Έλληνες παίκτες που μπορούν να "διαφημίσουν" το χάντμπολ στο εξωτερικό»

του Βασίλη Ριζά

Από το μεγάλο «σχολείο» της Δράμας στα «σαλόνια» της Μπουντεσλίγκα. Ο Σάββας Σάββας μόλις στα 16 του χρόνια αποφάσισε να μεταναστεύσει στη Γερμανία, κυνηγώντας το όνειρό του.  Ο Έλληνας παίκτης πρωταγωνιστεί στο εξωτερικό, αγωνιζόμενος στη Μίντεν, ενώ έχει επίσης … φορέσει  τη φανέλα της Άιντραχτ Χιλντεσχάιμ (όντας σε αυτή, τη σεζόν 2017-18 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Μουντεσλίγκα 2, σημειώνοντας 289 γκολ).
Με συνέντευξη που παραχώρησε στο greekhandball.com, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην έως τώρα πορεία του, στις δυσκολίες προσαρμογής που συνάντησε, στο γερμανικό αλλά και στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Πώς και αποφάσισες να ασχοληθείς με το χάντμπολ;

«Από μικρός έπαιζα ποδόσφαιρο και χάντμπολ. Όσο μεγάλωνα ήξερα ότι έπρεπε ν΄ αποφασίσω ποιον δρόμο θέλω ν’ ακολουθήσω. Άλλωστε ήταν αδύνατο να κάνω και τα δύο επειδή δεν προλάβαινα από πλευράς χρόνου. Τελικά επέλεξα το χάντμπολ επειδή επηρεάστηκα από τον πατέρα μου, αλλά νομίζω ότι μου άρεσε περισσότερο».

Επέλεξες να φύγεις για τη Γερμανία, ενώ ήσουν μόλις 16 ετών. Πόσο δύσκολο ήταν για εσένα να πάρεις μια τέτοια απόφαση;

«Δεν ήταν καθόλου δύσκολο. Πράγματι ήμουν πολύ μικρός αλλά σκεφτόμουν ότι ήθελα να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου και νομίζω εν τέλει ότι έπραξα σωστά. Στη ζωή όταν έχουμε στόχους και θέλουμε να τους πραγματοποιήσουμε , πρέπει να προσπερνάμε όλα τα εμπόδια».



Συνάντησες δυσκολίες αναφορικά με την προσαρμογή σου; 

«Στην αρχή μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα αρκετά. Δεν ήξερα τη γλώσσα και επιπλέον έπρεπε να πάω σε γερμανικό σχολείο. Έμενα σε Ιντερνάτ, δηλαδή κάτι σαν κολλέγιο. Τα παιδιά που φοιτούσαν εκεί ήταν όλα από τη Γερμανία, ενώ μέχρι να προσαρμοστώ μου πήρε λίγο καιρό. Τόσο για να μάθω τη γλώσσα, όσο και για να συνηθίσω τη νοοτροπία, η οποία ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα, αφού διαφέρει από αυτήν της Ελλάδας. Το δύσκολο κομμάτι είναι ότι πρέπει να προσαρμοστείς εσύ σ΄ αυτούς κι όχι αυτοί σ΄ εσένα».

Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι; Υπάρχει κάποιος παίκτης ο οποίος λειτούργησε ως πρότυπο για εσένα;

«Αυτό που επιδιώκω είναι να γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος και να βοηθώ την ομάδα μου. Θέλω πάντα να κερδίζω, δεν μου αρέσει η λέξη ήττα. Δεν μπορώ να πω ότι είχα κάποιο συγκεκριμένο άτομο ως πρότυπο. Ωστόσο έμαθα πολλά από τον Σουηδό παίκτη, Ντάλιμπορ Ντόντερ, ο οποίος έπαιζε μέχρι την περσινή σεζόν στη Μίντεν. Έχει τεράστια εμπειρία, και αγωνίστηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, παγκόσμιο κύπελλο και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Με βοήθησε και έμαθα πολλά από αυτόν».



Το πρωτάθλημα της Μπουντεσλίγκα έχει διακοπεί, εξαιτίας της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Ποιες είναι οι προθέσεις της Ομοσπονδίας σχετικά με την επανέναρξή του, τί σας μεταφέρεται από την ομάδα;

«Στο πρωτάθλημα όλα έχουν «παγώσει». Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, μέχρι να ληφθεί μια απόφαση από την Ομοσπονδία της χώρας. Εμείς έχουμε «εξοπλιστεί» με όλα τα απαραίτητα εργαλεία από την ομάδα, και ακολουθούμε το ατομικό μας πρόγραμμα. Περιμένουμε να δούμε αν θα συνεχιστεί ή αν θα διακοπεί το πρωτάθλημα. Ακόμα είναι όλα στον… αέρα. Το μόνο που έχουμε είναι ένα πλάνο από το σύλλογο και το εφαρμόζουμε. Οι γυμναστές της Μίντεν έχουν βγάλει το πρόγραμμα που ακολουθούμε, το οποίο περιλαμβάνει βάρη και τρέξιμο, κάθε μέρα, εναλλάξ. Μας έχουν δοθεί ολυμπιακές μπάρες και άλλα όργανα. Καταγράφουμε συνεχώς τις επιδόσεις μας και τις στέλνουμε».

Η Μπουντεσλίγκα συγκαταλέγεται στα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου και οι διαφορές με το ελληνικό είναι πολύ μεγάλες. Ποια στοιχεία του θεωρείς ότι θα πρέπει να υιοθετήσει η Ελλάδα, ώστε να ανέβουμε επίπεδο; 

«Πράγματι οι διαφορές είναι τεράστιες, σε πολλούς τομείς. Παρ΄ όλα αυτά θεωρώ ότι ως χώρα έχουμε καλό υλικό. Είχα παίξει κι εγώ στην Ελλάδα και με πολλά παιδιά είχαμε αγωνιστεί μαζί στην Εθνική. Έχω δει πολύ καλούς παίκτες. Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνουμε πιο επαγγελματίες όσον αφορά το κομμάτι του χάντμπολ, ξεκινώντας από την προπόνηση. Το άλλο ζήτημα ωστόσο είναι ότι δεν βοηθάει ιδιαίτερα και το ίδιο το σύστημα της χώρας. Είναι μία αλυσίδα και εκ των πραγμάτων δημιουργούνται κάποια κενά, για τα οποία δεν ευθύνεται πάντα το χάντμπολ. Γι΄ αυτό και θεωρώ ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε το επίπεδο της Γερμανίας. Πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια».



Ποια η άποψή σου για το επίπεδο της Handball Premier; Θεωρείς ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει «βήματα» βελτίωσης;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν την παρακολουθώ και τόσο. Ωστόσο ξέρω ότι έχουν γίνει κάποιες ουσιαστικές αλλαγές, καθώς ορισμένες ομάδες έχουν ενισχυθεί και με ξένους παίκτες, οι οποίοι είναι ποιοτικοί και έχουν παραστάσεις εκτός Ελλάδας. Συγκριτικά με τις προηγούμενες χρονιές έχει αναβαθμιστεί από πολλές πλευρές και εύχομαι να υπάρχει μόνο ανοδική πορεία. Στην Ελλάδα υπάρχουν παίκτες που θα μπορούσαν να παίξουν στο εξωτερικό και να διαφημίσουν τo χάντμπολ».

Πώς είναι η ζωή σου στο εξωτερικό; Πώς περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο;

«Αρχικά να πω ότι η νοοτροπία μας είναι τελείως διαφορετική συγκριτικά με αυτή των Γερμανών. Στην Ελλάδα αναμφίβολα μπορούμε να περάσουμε καλύτερα. Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι περιορισμένος, καθώς οι προπονήσεις και τα παιχνίδια «γεμίζουν» το πρόγραμμά μου. Σπίτι- προπόνηση- σπίτι. Όταν έχουμε ελεύθερο χρόνο θα πιούμε τον καφέ μας και στην περίπτωση που έχουμε ρεπό το Σαββατοκύριακο, μπορεί να κάνουμε κάποιο κοντινό ταξίδι εντός της χώρας, για να δούμε κάτι διαφορετικό. Κατά τ΄ άλλα η ζωή ενός παίκτη χάντμπολ στη Γερμανία, δεν περιλαμβάνει πολλά πράγματα, επικεντρώνεται κυρίως στην προπόνηση. Δεν προλαβαίνεις άλλωστε να κάνεις κάτι άλλο, αφού καθημερινά πραγματοποιούνται δύο προπονήσεις, μία το πρωί και μία το απόγευμα. Το μόνο που θες, στο τέλος της ημέρας, είναι να ξεκουραστείς και να «φορτίσεις» τις μπαταρίες σου. Παρ΄ όλα αυτά έχω προσαρμοστεί σε αυτό και μπορώ να πω ότι είναι ωραία».



Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο επιστροφής σου στην Ελλάδα ή θα ήθελες να μείνεις μόνιμα στη Γερμανία;

«Αυτό δεν το ξέρω και δεν μπορώ να το απαντήσω. Δεν ξέρω πως μπορεί να μου τα… φέρει η μοίρα μου. Προς το παρόν τα πλάνα μου είναι να μείνω στη Γερμανία και να τελειώσω την καριέρα μου. Ακόμα θεωρώ ότι υπάρχει δρόμος».

Τέλος, θα ήθελες να προσθέσεις κάτι πριν κλείσουμε;

«Εύχομαι να ξαναγυρίσουμε σύντομα στα γήπεδα. Είναι κάτι που αναμφίβολα μου λείπει. Όποιος παίζει χάντμπολ, το αγαπάει και το χρειάζεται στην καθημερινότητά του, είναι ο τρόπος ζωής του. Ελπίζω να τελειώσει γρήγορα όλο αυτό, και να είμαστε όλοι υγιείς. Πάνω απ΄ όλα είναι η υγεία. Η σημερινή κατάσταση δεν βλάπτει μόνο τους χαντμπολίστες, αλλά την κοινωνία ευρύτερα, σε όλους τους τομείς. Εγώ θα ήθελα να πω σε όλο τον κόσμο να μείνει σπίτι, να ακούει τις οδηγίες των ειδικών και να μην το παίρνει στην πλάκα».