Το '' διάλειμμα '' ( ; ) του Συρεπίσιου που πήγε στην Αμερική

Ος Βαγγέλη Συρεπίσιος, δημοσιοποίησε την αποχαιρετιστήρια ανακοίνωση του με την οποία γνωστοποιεί την, προσωρινή τουλάχιστον, αναστολή της παρουσίας του στην ενεργό δράση σε Ελλάδα και Ευρώπη, ως διαιτητής, καθώς, εκ των πραγμάτων θα πρέπει να απέχει, εφόσον μετακινήθηκε στις ΗΠΑ εδώ και 2 μήνες.

Μία επιλογή που υπαγορεύθηκε από τη μετεγκατάσταση του για επαγγελματικούς λόγους, με τον ίδιο να αναφέρεται σε '' διάλειμμα '' αν και σε άλλο σημείο, διευκρινίζει ότι '' σταματά ''.

Παρουσιάζουμε αυτούσια ( με ευχαριστώ αλλά και σαφείς αιχμές ) την τοποθέτηση του κ.Συρεπίσιου, εφόσον άλλωστε απηχεί προσωπικές απόψεις του, του ευχόμαστε υγεία και καλή συνέχεια τόσο επαγγελματικά όσο και στο χάντμπολ, έστω στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σε νέες πολιτείες  : 

'' Μετά από 21 ολόκληρα χρόνια στην Ελλάδα και 9 χρόνια στην Ευρώπη, αφού ενημέρωσα σήμερα το Σύνδεσμο διαιτητών που ανήκω, την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Χειροσφαίρισης ακολουθώντας και σεβόμενος πάντα την ιεραρχία και ποτέ παρακάμπτοντας πρόσωπα και θεσμούς για ιδίες αποφάσεις και συμφέροντα, ήρθε ο καιρός να κάνω ένα διάλειμμα στη διαιτησία, καθώς στη ζωή όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων, αφού για επαγγελματικούς λόγους βρίσκομαι εδώ και σχεδόν 2 μήνες στην Αμερική. Μια απόφαση η οποία αδιαμφισβήτητα, ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που πήρα ποτέ έως τώρα...

Πριν ευχαριστήσω από καρδιάς τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, θα ήθελα να ζητήσω ειλικρινά και ταπεινά συγγνώμη από όσους ενδεχομένως αδίκησα στη διαιτητική μου διαδρομή έως σήμερα, μιας και η διαιτησία δεν είναι μόνο γνώση του κανονισμού και ενδεχόμενο ταλέντο, αλλά πολλές φορές συνάρτηση ψυχολογίας και τύχης. Το μόνο σίγουρο, είναι ότι ποτέ δεν λειτούργησα με σκοπιμότητα ή δόλο, αλλά με ανθρώπινο λάθος και αδυναμία διαχείρισης της συγκεκριμένης στιγμής.

Ευχαριστώ λοιπόν από καρδιάς τον  κύριο Άγγελο Παπαματθαίου, τον άνθρωπο που με έβαλε στο άθλημα το έτος 2000, έναν άνθρωπο που τίμησα, σεβάστηκα και αγάπησα από την πρώτη στιγμή έως και σήμερα. Ευχαριστώ τον πρώτο πρόεδρο της ΚΕΔ που είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί του και να με συμβουλεύει μέχρι και σήμερα, τον φίλο κύριο Νίκο Υφαντή. Ευχαριστώ από καρδιάς τον πρώτο Πρόεδρο της ΟΧΕ που συνεργάστηκα και που μας έβαλε στη λίστα διεθνοποίησης, τον κύριο Στέλιο Αγγελούδη αλλά και τον Πρόεδρο Παντελή Χατηζϊωάννου που μας στήριξε και έκανε εισήγηση να διεθνοποιηθούμε όταν επιτέλους ήρθε η ώρα μας μετά από 8 ολόκληρα χρόνια στη λίστα! Ευχαριστώ επίσης τον Πρόεδρο κύριο Κώστα Γκαντή και όλο το ΔΣ της ΟΧΕ. Ευχαριστώ τον μετέπειτα πρόεδρο της ΚΕΔ, τον κύριο Αθανάσιο Νικολίτσα που επί προεδρίας του γίναμε διεθνείς διαιτητές στο Drammen της Νορβηγίας. Ευχαριστώ τους φίλους κύριο Γιώργο Μπεμπέτσο (πόσα ευχαριστώ σου χρωστάω...) και κύριο Γιάννη Μεϊμαρίδη που μας άνοιξαν την πόρτα στο beach handball και πιστεύω να ανταποδώσαμε σφυρίζοντας στη διεθνοποίησή μας τον τελικό Ευρωπαικού συλλόγων. Ευχαριστώ το φίλο και μέντορα κύριο Πάνο Αντωνίου, έναν άνθρωπο που έδειξε εμπράκτως ότι ήταν και είναι πάντα δίπλα μας ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, έναν άνθρωπο που μας εμπιστεύτηκε να διαιτητεύσουμε τελικούς Παγκοσμίων πρωταθλημάτων. Ευχαριστώ τον τελευταίο πρόεδρο της ΚΕΔ που συνεργάστηκα μαζί του, τον κύριο Σωτήρη Μίγκα, γιατί με την προκλητική συμπεριφορά του όλα αυτά τα χρόνια και τα εμπόδια που μας προκαλούσε σε Ελλάδα και Ευρώπη, με βοήθησε να πάρω πιο γρήγορα και πιο συνειδητά την γενναία απόφαση να σταματήσω τη διαιτησία στην Ελλάδα και να αφοσιωθώ στο μέλλον το δικό μου αλλά και της οικογένειάς μου. Πραγματικά ευχαριστώ, γιατί με έκανε πιο δυνατό! Για τον επόμενο πρόεδρο της ΚΕΔ, το φίλο κύριο Κώστα Κατσίκη, αν και δεν κατάφερα να συνεργαστώ και θα το ήθελα πάρα πολύ, εύχομαι τα καλύτερα από καρδιάς γιατί το αξίζεις αφού ήσουν ο πιο κοινά αποδεκτός διαιτητής στην Ελληνική Χειροσφαίριση και είμαι σίγουρος πως θα βοηθήσεις τα νέα παιδιά και θα τους δώσεις τις ευκαιρίες που αξίζουν, χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον και χωρίς αδικία γιατί το βίωσες κι εσύ όπως κι εμείς στη διαιτητική σου πορεία και δυστυχώς από τους ίδιους ανθρώπους... Ξέρεις ότι θα είμαι πάντα δίπλα σου έστω και από μακριά, να μιλάμε με βιντεοκλήση .

Ευχαριστώ τον κύριο Dragan Nachevski που μας αξιολόγησε να γίνουμε διεθνείς διαιτητές στη σάλα, και μας όριζε σε παιχνίδια στην Ευρώπη, παρόλο που κάποιοι στην Ελλάδα πίεζαν στο να μη μας ορίζουν αγώνες στην Ευρώπη, καθώς επίσης τον Ole R. Jørstad, ο οποίος μας αξιολόγησε να γίνουμε διεθνείς διαιτητές στο beach handball, μας μετέφερε γνώσεις, καθώς επίσης και για την εκτίμησή του και τη φιλία του όλα αυτά τα χρόνια.

Ευχαριστώ την συνάδελφο και πρώτο διαιτητικό μου δίδυμο, την Ιωάννα Παπαματθαίου την οποία παράλληλα συγχαίρω για την πορεία της στη διαιτησία, με την οποία συνεργαστήκαμε μαζί τόσο σε Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη στα πρώτα μας βήματα. Μπράβο ρε Ιωάννα! Ευχαριστώ το Μιχάλη Μερτινιάν, τον άνθρωπο που με έζησε περισσότερο από όλους μέσα στα γήπεδα αφού είχαμε σχεδόν 16 χρόνια κοινής διαιτητικής πορείας σε Ελλάδα και Ευρώπη, τον άνθρωπο που μοιραστήκαμε τις διαιτητικές μας χαρές και λύπες.

Ευχαριστώ όλους τους συναδέλφους (ακόμα και αυτούς που στο άκουσμα ότι σταματάω έχουν ήδη ξεκινήσει να κάνουν παιχνίδια πίσω από την πλάτη μου και τους εύχομαι από καρδιάς καλή τύχη...) που γνώρισα αλλά και συνεργάστηκα μαζί τους, τους αθλητές, τους προπονητές, συνοδούς, φροντιστές, παράγοντες, φιλάθλους και γενικότερα όσους ασχολούνται με αυτό το όμορφο άθλημα, αλλά και όσους άλλους είδα και συνεργάστηκα έστω για μια φορά, καθώς επίσης και ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή όπως το κόσμημα της Ελληνικής Διαιτησίας, τον αείμνηστο τον Φωτάρα τον Μπάβα, τον Στεφανάρα τον Καραλή και όσους άλλους πέρασα στιγμές μαζί τους, που άφησαν το στίγμα τους στην Ελληνική Χειροσφαίριση και έχουν γραφτεί πλέον στο πάνθεον της ιστορίας του αθλήματος. 

Η αλήθεια είναι πως τέτοιες στιγμές, είναι δύσκολο να αναφέρεις όλους όσους μοιράστηκες στιγμές σε μια πορεία 21 χρόνων, αλλά ζητώ ταπεινά συγγνώμη σε όσους δε τους ανέφερα, όμως ξέρετε ότι σας αγαπώ και ότι εκτιμώ το παραμικρό που έχετε κάνει για εμένα.

Τέλος, σκοπίμως άφησα το μεγαλύτερο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την Ηρωίδα της ζωής μου, το άλλο μου μισό, την αγαπημένη μου σύζυγο-μητέρα των παιδιών μας-καλύτερη μου φίλη Ελσα Καούνη η οποία έδειξε όχι με λόγια αλλά με πράξεις, πως ήταν πάντα δίπλα μου βράχος στις καλές και στις άσχημες στιγμές της μικρής αυτής καριέρας μου. Τον άνθρωπο που ανέχτηκε την αγάπη και το πάθος μου για το άθλημα αυτό, που ανέχτηκε να αλλάξουμε την ημερομηνία του γάμου μας (!!!) γιατί είχα σημαντικό ορισμό στην Ευρώπη, που ανέχτηκε να λείπω από τα πρώτα γενέθλια του παιδιού μας γιατί πάλι είχα σημαντικό ορισμό στο εξωτερικό, τον άνθρωπο που χωρίς αυτή δε θα είχα την ευκαιρία να καταφέρω τα όσα λίγα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα. Σε λατρεύω και σε ευχαριστώ από καρδιάς για όλα όσα περάσαμε αλλά και για τα καλύτερα που θα έρθουν για εμάς και την ευλογημένη οικογένειά μας, τα παιδάκια μας, τη Θεοδώρα ΜΑΣ και την Αφροδιτούλα ΜΑΣ! 

Είμαι σίγουρος πως θα ξανανταμώσουμε κάπου, γιατί μπορεί να σταματάω τη διαιτησία στην Ελλάδα, αλλά η αγάπη και το ‘’μικρόβιο’’ του Handball και του Beach Handball δεν έφυγε και δε θα φύγει ποτέ. Δεν ήρθα να αναδειχθώ από το άθλημα αυτό και τη διαιτησία, αλλά να προσφέρω. Αυτό, θα το πράττω πάντα ακόμα και από εδώ που βρίσκομαι πλέον, είτε σαν θεατής είτε όπως αλλιώς με αξιώσει ο Θεός... 

Εις το επανιδείν! ''