Σαν σήμερα: Ο Διομήδης Άργους προκρίθηκε στον τελικό του Τσάλεντζ Καπ, που τελικά κατέκτησε

«Φλάσμπακ» έκανε ο Διομήδης Άργους, μέσω της σελίδας του στο Facebook. Σαν σήμερα (29/04), το 2012, οι «Λύκοι» αναδείχθηκαν ισόπαλοι (21-21), εντός έδρας, με αντίπαλο την Μακάμπι Τελ Αβίβ και προκρίθηκαν στον τελικό του Τσάλεντζ Καπ, καθώς είχαν επικρατήσει στο Ισραήλ με 29-26. Η συνέχεια της... ιστορίας γνωστή. Η ομάδα του Άργους πανηγύρισε την κατάκτηση του τροπαίου της διασυλλογικής διοργάνωσης.
Ακολουθεί η δημοσίευση του Διομήδη: «Μια εβδομάδα μετά από τον θρίαμβο στην έδρα της Μακάμπι, έφτασε η μεγάλη 'μέρα της ρεβάνς του ημιτελικού. Μια ημέρα που όλο το Άργος, όλη η ευρύτερη περιοχή περίμενε με ανυπομονησία. Ατέλειωτες συζητήσεις παντού και οργάνωση της μετακίνησης. Αυτά τα 60 χιλιόμετρα που μας χώριζαν από το Λουτράκι φάνταζαν τόσο λίγα. Και ήταν...



Αν στον αγώνα της 25ης Μαρτίου, πάλι στο Λουτράκι στην προημιτελική φάση, οι Λύκοι μπαίνοντας στο γήπεδο είχαν μείνει έκπληκτοι αντικρίζοντας 1.000 άτομα να τους επευφημούν, στον ημιτελικό θα έμεναν με το στόμα ανοικτό. Πάνω από 1.800 φίλαθλοι, με πολλούς να μένουν τελικά εκτός, είχαν κατακλύσει κάθε γωνιά του κλειστού «Γ. ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ» έτοιμοι με τη φωνή τους και το χειροκρότημά τους να πάρουν την ομάδα από το χέρι και να την οδηγήσουν στη μεγάλη πρόκριση. Και έτσι έγινε.



Μιλώντας με τον Θοδωρή Μεγαλοοικονόμου μάς ανέφερε για τις ιστορικές εκείνες ημέρες: «Μετά την μεγάλη μας νίκη μέσα στο Ισραήλ αρχίσαμε να κάνουμε όνειρα για τον τελικό, αν και ξέραμε ότι δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Όλη την εβδομάδα επικεντρωθήκαμε να διορθώσουμε κάποια τακτικά λάθη που κάναμε αλλά και στην αποκατάσταση λόγω κούρασης και μικροτραυματισμών (ο Σπύρος Δημητράκουλας μας βοήθησε αφάνταστα).



Καθώς πλησίαζε η μεγάλη 'μέρα υπήρχε φυσικά άγχος, αλλά και ανυπομονησία. Το άγχος, βέβαια, έφυγε μετά από τα πρώτα λεπτά του αγώνα και με τη βοήθεια του υπέροχου κόσμου μας, που είχε γεμίσει ασφυκτικά το κλειστό και δε σταμάτησε λεπτό να μας παροτρύνει και να μας στηρίζει.
Μετά από την λήξη του ημιτελικού τα συναισθήματα ήταν τόσο έντονα και μοναδικά που όσο και να θέλουμε δύσκολα περιγράφονται, μόνο όποιος έχει ζήσει αυτές τις στιγμές μπορεί να μας καταλάβει.
Υπέροχες και αξέχαστες στιγμές για τον Διομήδη, αλλά και για όλο το ελληνικό χάντμπολ!».