Συνέντευξη Χρ. Μπακαούκα στο greekhandball.com: «Αν προβιβαστεί η Σαλαμίνα στη Handball Premier, εγώ θα είμαι εκεί»

στον ΓΙΩΡΓΟ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ

Αθλητής, που έχει γράψει την δική του ιστορία στο χάντμπολ, είναι ο Χριστόφορος Μπακαούκας, ο οποίος αγωνίζεται με την φανέλα της Σαλαμίνας στον πρώτο όμιλο της Α2 Ανδρών.

Ο, προς το παρόν, πρώτος σκόρερ (118 γκολ) της δεύτερης κατηγορίας έδωσε συνέντευξη στο greekhandball.com, στην οποία αναφέρθηκε στην νυν ομάδα του, που κερδίζει ξανά, όπως δήλωσε, τον σεβασμό, ενώ τόνισε, επιπλέον, πως κρυφός πόθος όλων των μελών της ήταν η άνοδος, την οποία είναι αρκετά πιθανό να κατακτήσει για πρώτη φορά.

Ο ίδιος υπογράμμισε, ακόμα, πως θα ήθελε να αγωνιστεί με την Σαλαμίνα στη Handball Premier και επεσήμανε πως επιθυμεί να είναι πρότυπο για τους νεαρούς αθλητές. Έκανε, επίσης, λόγο για τον συμπαίκτη γιο του, Γιώργο και φυσικά, για την ΑΕΚ, στην οποία πέρασε σχεδόν δέκα χρόνια.

-Η Σαλαμίνα έχει βάλει πλώρη για την Handball Premier. Θεωρείς πως η ομάδα θα πετύχει, τελικά, τον στόχο της ανόδου;

«Θεωρώ πως, προς το παρόν, η σεζόν χαρακτηρίζεται ως θετική. Πηγαίνοντας παιχνίδι με παιχνίδι και κάνοντας ένα ένα τα βήματα, θα γινόμαστε καλύτεροι. Εδώ που έχουμε φτάσει, στόχος μας είναι να καταφέρουμε να προβιβαστούμε στη Handball Premier.

Έχουν μπει σταθερές, γερές βάσεις. Η ομάδα μπορεί να δημιουργήθηκε το καλοκαίρι, όμως «κουβαλά» μεγάλη ιστορία, καθώς είναι η συνέχεια του Τελαμώνα, με άλλη ονομασία.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, που συμβάλλω στην προσπάθεια, γίνεται σωστή δουλειά, όχι μόνο στο ανδρικό τμήμα, αλλά και στις Ακαδημίες, στις οποίες συνεχώς έρχονται παιδιά. Η Σαλαμίνα κερδίζει ξανά τον σεβασμό, που για πολλά χρόνια είχε χάσει».

-Βρίσκεσαι στην κορυφή των σκόρερς (118 τέρματα) στην Α2 Ανδρών και όπως όλα δείχνουν, στο τέλος του Πρωταθλήματος, θα έχεις καταγράψει μία ακόμα «πρωτιά». Τι σημαίνει για εσένα ότι είσαι πρώτος σκόρερ σε ηλικία 42 ετών;

«Δεν με ενδιαφέρει τόσο να αναδειχθώ πρώτος σκόρερ. Αυτό που με απασχολεί, κυρίως, είναι να αποτελώ πρότυπο για τους νεότερους αθλητές. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από πρότυπα, από ανθρώπους, που ενδεχομένως να θαυμάζουν. Θέλω να αποτελώ παράδειγμα τόσο για τα παιδιά της Ακαδημίας μας, όσο και για τους συμπαίκτες μου. Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια είναι συλλογική.

Αρχικά, στόχος της Σαλαμίνας ήταν η είσοδος στην τετράδα, όμως, έχοντας υπόψη μας τις προσθήκες και την συνολική δυναμική μας, η άνοδος αποτελούσε τον κρυφό μας πόθο. Δεν κρύβουμε πως θέλουμε να προβιβαστούμε, για πρώτη φορά στην ιστορία μας (σ.σ. είτε ως Τελαμώνας, είτε ως Σαλαμίνα), στη Handball Premier. Ο Τελαμώνας δεν είχε μετάσχει ποτέ στη μεγάλη κατηγορία. Είχε λάβει, μονάχα, μέρος, δύο φορές, στα μπαράζ ανόδου τις σεζόν 1995-96, 1996-97, όταν εγώ ήμουν γύρω στα 18».

-Για πόσο καιρό θα αγωνίζεσαι ακόμα και τι πρόκειται να κάνεις μετά από την απόσυρσή σου από την ενεργό δράση;

«Αυτήν την στιγμή περνάω καλά στην ομάδα της Σαλαμίνας και είμαι υγιέστατος. Εμείς οι… μεγάλοι βλέπουμε μέρα με την μέρα τα πράγματα. Θα ήθελα, πριν την απόσυρσή μου, να παίξω στη Handball Premier με την Σαλαμίνα. Αν είναι να γίνει, θα γίνει, και θα είμαι και εγώ εκεί.

Τώρα, δουλεύω σε μηχανουργείο και παράλληλα, είμαι προπονητής στους Παμπαίδες Α’ και στις Παγκορασίδες Β’, προσπαθώντας να βάζω το λιθαράκι μου για την εξέλιξη των παιδιών».

-Η Σαλαμίνα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά το σπίτι σου (σ.σ. εκεί μεγάλωσε). Θα ήθελες να τερματίσεις σε αυτήν την πορεία σου στο χάντμπολ;

«Μετά από την ΑΕΚ έκλεισε ένας πολύ μεγάλος κύκλος για εμένα. Έπρεπε να αποχωρήσω, για συγκεκριμένους λόγους, από την ΑΕΚ. Είχα προτάσεις, για να συνεχίσω στην πρώτη κατηγορία, όμως δεν ήθελα να παίξω αντίπαλος με τον Δικέφαλο και επιπλέον, είχα την ευκαιρία να γυρίσω στον τόπο μου. Πλέον, θέλω να φοράω την φανέλα της Σαλαμίνας μέχρι την δύση της καριέρας μου».

 Ο Χριστόφορος Μπακαούκας (κέντρο) με τους δύο γιους του, τον Γιώργο (δεξιά) και τον Νίκο (αριστερά), ο οποίος παίζει ποδόσφαιρο

-Πώς βιώνεις την συνύπαρξή σου με τον γιο σου, Γιώργο, με τον οποίο είστε συμπαίκτες στη Σαλαμίνα;

«Είμαι περήφανος για τον Γιώργο, ο οποίος ασχολήθηκε με το χάντμπολ. Δουλεύει πάρα πολύ, έχει χαμηλό προφίλ, πρέπει να πάρει τις ευκαιρίες του. Βεβαίως, χρειάζεται να καταβάλλει πολύ προσπάθεια ακόμα, όμως έχει κάτω το κεφάλι και βρίσκεται σε καλό δρόμο. Μακάρι να πετύχει, όπως και όλα τα παιδιά, τα όνειρά του, τού εύχομαι να τα κάνει πραγματικότητα.

Πέρα από πατέρας του, είμαι ο δεύτερος προπονητής του, μα πάνω απ’ όλα είμαστε, σε αυτή την φάση, συναθλητές. Η Σαλαμίνα έχει καταφέρει να περνάμε όλοι καλά».

-Στην ΑΕΚ πέρασες σχεδόν 10 χρόνια από την ζωή σου, από την σεζόν 2006-07 έως την περίοδο 2015-16. Ποιά είναι η καλύτερή σου ανάμνηση από τον Δικέφαλο;

«Στην ΑΕΚ τα έζησα όλα. Χαρές και λύπες. Δέθηκα πολύ με τον κόσμο, δώσαμε τα πάντα γι’ αυτή την φανέλα.

Η πιο έντονη, και παράλληλα η καλύτερή μου, ανάμνηση είναι η κατάκτηση του πρώτου Πρωταθλήματος της ΑΕΚ, στο παιχνίδι κόντρα στον ΠΑΟΚ, στη Θεσσαλονίκη (σ.σ. το 2011, η Ένωση επικράτησε με 22-23 του ΠΑΟΚ στο τελευταίο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης χάρη σε τέρμα, που σημείωσε ο Μπακαούκας. Εάν το ματς έληγε 22-22, Πρωταθλητής θα αναδεικνυόταν ο ΠΑΟΚ). Κάναμε εννέα (!) ώρες, μέχρι να επιστρέψουμε στην Αθήνα, γιατί σταματούσαμε στους Νομούς και πανηγυρίζαμε με τους φιλάθλους μας. Στη Νέα Φιλαδέλφεια μας περίμεναν ακόμα περισσότεροι. Το συναίσθημα ήταν μοναδικό, ήταν ίσως οι καλύτερες, έως τώρα, εννέα ώρες της ΑΕΚ».

-Μέχρι πρόσφατα κατείχες το ρεκόρ των περισσότερων συμμετοχών με την φανέλα της ΑΕΚ, όμως ο Διονύσης Γεωργιάδης σε προσπέρασε (03/03) στο ματς με αντίπαλο την Δράμα, πραγματοποιώντας την 315^η συμμετοχή του. Πώς αισθάνθηκες εκείνη την ημέρα; 

«Ένιωσα περήφανος για τον Διονυσάκη. Δεν είναι εύκολο να καθίσεις τόσα πολλά χρόνια σε μια ομάδα. Ο Διονύσης είναι από τα καλά παιδιά και θα ήθελα να τον συγχαρώ, για ακόμη μία φορά, δημόσια, για το επίτευγμά του.

Ποτέ δεν με ένοιαζαν οι «πρωτιές». Έγραψα την δική μου ιστορία, έκανα περήφανο τον κόσμο της ΑΕΚ και τον σύλλογο, «μάτωνα» την φανέλα, ήμουν επαγγελματίας, ο κόσμος έβλεπε έναν άνθρωπο, που έδινε και την ψυχή του για την ομάδα».