Συνέντευξη Χατζηπαρασίδου στο greekhandball.com: «Θέλω να είμαι συνέχεια στο γήπεδο...»

 

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ

To καλοκαίρι του 2017 η Μαρία Χατζηπαρασίδου, που ξεκίνησε την πορεία της στο χάντμπολ από την ομάδα της γενέτειράς της, τον Μέγα Αλέξανδρο Γιαννιτσών, υπέγραψε στον ΠΑΟΚ. Με τον Δικέφαλο του Βορρά κατέκτησε, την περασμένη σεζόν, νταμπλ, αλλά και τον τίτλο της MVP (σ.σ. μαζί με την Αγνή Ζυγούρα) του Πρωταθλήματος της Α1 Γυναικών.

Η 24χρονη πλέι μέικερ των Θεσσαλονικέων μίλησε στο greekhandball.com για τα πρώτα της βήματα στο άθλημα, τον ΠΑΟΚ, το Πρωτάθλημα, το εξωτερικό, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, το μέλλον της, το «καυτό» για εκείνη κεφάλαιο της Εθνικής ομάδας και την προσωπική της ζωή.

Απολαύστε, στην ιστοσελίδα μας, την συνέντευξη μίας από τις καλύτερες Ελληνίδες παίκτριες…

-Ποιά ήταν η πρώτη φορά, που έπιασες μπάλα χάντμπολ;

«Όταν ήμουν 7 χρονών, στην πρώτη δημοτικού. Βέβαια, δοκίμασα… άπειρα αθλήματα, μέχρι να καταλήξω στο χάντμπολ. Ο πατέρας μου με πήγε βόλλεϋ, στίβο, τένις, τάε κβον ντο, μέχρι και ιππασία! Σε όλα αυτά, συνήθως, πήγαινα την πρώτη μέρα και την επόμενη δεν μού άρεσε.

Η θεία μου, πρώτη ξαδέλφη της μητέρας μου, έπαιζε στον Μέγα Αλέξανδρο Γιαννιτσών, ήταν τερματοφύλακας και πρότεινε στους γονείς μου να ασχοληθώ με το χάντμπολ. Πράγματι, έτσι έγινε και τελικά… κόλλησα».

-Ο ΠΑΟΚ είναι το απόλυτο φαβορί για την κατάκτηση του νταμπλ, καθώς υπάρχει αγωνιστική και οικονομική απόσταση σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Η έλλειψη ουσιαστικού ανταγωνισμού, όμως, πώς λειτουργεί σ’ εσάς, στις αθλήτριες της ομάδας;

«Το γεγονός αυτό είναι κάτι, το οποίο μας απασχολεί από την περασμένη κιόλας σεζόν, όταν έγινε το μεγάλο… μπαμ. Το συζητάμε μεταξύ μας. Ο ΠΑΟΚ έχει κάνει σπουδαίες μεταγραφές, όπως εκείνη της Φερφόλια. Το μπάτζετ του, επιπλέον, είναι υψηλό για τα δεδομένα του ελληνικού γυναικείου χάντμπολ. Παράλληλα, οι υπόλοιπες ομάδες στηρίζονται σε νεαρές παίκτριες και σε αθλήτριες της Ακαδημίας τους.

Παρά την έλλειψη ουσιαστικού ανταγωνισμού, αυτά τα δύο χρόνια, που είμαι στον ΠΑΟΚ, με έχουν εξελίξει ως αθλήτρια, διότι δουλεύουμε σε επαγγελματικά πρότυπα, έχοντας ένα ιδιαίτερα ικανό προπονητικό επιτελείο.

Νικήσαμε με 18 γκολ διαφορά την Βέροια 2017, η οποία είναι από τις βασικές αντιπάλους μας, όμως τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο, όσο φαίνεται, γιατί κοπιάζουμε στις προπονήσεις.

Φυσικά, η έλλειψη ανταγωνισμού δεν συμβάλλει στο να εξελιχθεί κάποια με τον ίδιο ρυθμό, όπως θα συνέβαινε, εάν αγωνιζόταν σε ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα, στο εξωτερικό, όμως σημαντικό ρόλο παίζει και το πόσο δουλεύει η κάθε μία».

-Αφού ανέφερες το εξωτερικό, είναι στους ορίζοντές σου το να αγωνιστείς εκτός των συνόρων της Ελλάδας;

«Σε ηλικία 17 ετών, ενώ είχα ακόμα έναν χρόνο για να ολοκληρώσω το σχολείο, είχα δοκιμαστεί στη γερμανική, Μπλούμπεργκ, ομάδα της Μπουντεσλίγκα. Όλα ήταν θετικά, θα υπέγραφα. Ωστόσο, το συζητήσαμε, περισσότερο, οικογενειακώς και αποφασίσαμε ότι ήμουν μικρή για ένα τέτοιο βήμα, που θα άλλαζε την καθημερινότητά μου και συνολικά, την ζωή μου.

Παρ’ όλα αυτά, δεν το μετάνιωσα. Μετά από το σχολείο, πήγα στην Πάτρα, για την Ορμή και εκεί ωρίμασα. Δεν θα άλλαζα αυτά τα δύο χρόνια, που παρέμεινα στην Ορμή. Μπορεί η καριέρα μου να ήταν διαφορετική, εάν πήγαινα στα 17 μου στη Γερμανία, αλλά είμαι ευχαριστημένη με όσα έχω βιώσει έως τώρα.

Πριν από δύο χρόνια, όταν για ένα εξάμηνο δεν αγωνιζόμουν σε κάποια ομάδα στην Ελλάδα, βρέθηκα ξανά στη Γερμανία, όπου παρέμεινα για 1,5 μήνα περίπου και δοκιμάστηκα στις Χέρμπεργκ, Μέτσινγκεν.

Περνάω πολύ ωραία στην Ελλάδα, είμαι και λίγο… σπιτόγατος, με την έννοια ότι μού αρέσει η ζωή εδώ. Για εμένα, είναι απωθημένο το εξωτερικό, όμως όχι… τρελό. Δεν θα ξυπνήσω μια μέρα και θα πω φεύγω…».

-Αναδείχθηκες MVP της Α1 Γυναικών, την περασμένη αγωνιστική περίοδο, μαζί με την Αγνή Ζυγούρα. Στόχος σου είναι να κατακτήσεις και πάλι τον τίτλο της πολυτιμότερης παίκτριας;

«Θα το ήθελα πολύ. Θα με έκανε πολύ χαρούμενη. Σε κάθε περίπτωση, όμως, το χάντμπολ με γεμίζει. Θέλω να είμαι συνέχεια στο γήπεδο και να παίζω. Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, δεν μπορώ να κάθομαι ή ακόμα και τώρα, που είναι περίοδος εορτών και έχουμε 10ημερο ρεπό. Έχω πάθος με το χάντμπολ. Αν μού έδιναν 20.000 ευρώ για έναν χρόνο και μού έλεγαν να κάθομαι, εγώ θα προτιμούσα να παίρνω πολύ λιγότερα και να παίζω χάντμπολ».

-Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός διαφέρει σε πολλά από τον επαγγελματικό. Όμως, εσύ θεωρείς τον εαυτό σου ερασιτέχνη ή επαγγελματία;

«Πράγματι, οι διαφορές είναι, πολλές φορές, μεγάλες. Ούτε στον ερασιτεχνικό αθλητισμό είναι, όμως, όλα ρόδινα. Εγώ βιοπορίζομαι από το χάντμπολ, αυτή είναι η δουλειά μου, έτσι τα βγάζω πέρα στη ζωή μου, οπότε αισθάνομαι επαγγελματίας, διότι λειτουργώ και επαγγελματικά. Έκανα το χόμπι μου επάγγελμα και αν και τα κίνητρα, τουλάχιστον στο Πρωτάθλημά μας στην Ελλάδα, δεν είναι υψηλά, βρίσκω την θέληση και την όρεξη, ώστε να διατηρούμαι στο επίπεδο, που επιθυμώ.

Κάνω προπόνηση και πρωί και απόγευμα και γενικότερα, δηλώνω παρούσα σε όλες τις υποχρεώσεις της ομάδας. Οι περισσότερες αθλήτριες του ΠΑΟΚ ακολουθούν πιστά το πρόγραμμα της ομάδας, αλλά υπάρχουν και κορίτσια, που συνδυάζουν παράλληλα και άλλες υποχρεώσεις, όπως για παράδειγμα τις σπουδές τους».

-Τι αλλαγές απαιτούνται, ώστε να ανέβει το επίπεδο του Πρωταθλήματος της Α1 Γυναικών;

«Θεωρώ πως οι υπόλοιπες ομάδες θα πρέπει να ανεβάσουν ταχύτητα. Βέβαια, πώς να είναι εφικτό κάτι τέτοιο, όταν υπάρχουν οικονομικοί περιορισμοί και όταν το εγχείρημα δεν υποστηρίζεται από ισχυρούς οργανισμούς;

Δεν είναι στα χέρια του ΠΑΟΚ να αλλάξει το Πρωτάθλημα, ούτε θα πρέπει να κατέβει εκείνος επίπεδο, οργανωτικά και αγωνιστικά. Ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι πρότυπο για τις υπόλοιπες ομάδες.

Δίνουμε βαρύτητα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, γιατί μέσα από αυτές ωθούμαστε να προσπαθήσουμε παραπάνω. Το ελληνικό Πρωτάθλημα δεν μας προκαλεί αγωνία.

Ο ΠΑΟΚ έδωσε τέσσερα δυνατά ευρωπαϊκά παιχνίδια, κατά την διάρκεια της τρέχουσας σεζόν, κόντρα σε μία τουρκική και σε μία σερβική ομάδα. Η μεν τερμάτισε δεύτερη στο Πρωτάθλημά της και η δε το κατέκτησε».

-Έχεις κάνει σχέδια για το μέλλον, μετά από την απόσυρσή σου από την ενεργό δράση;

«Όχι δεν έχω κάνει, δεν μού αρέσει να κάνω μακροχρόνια σχέδια. Θα ήθελα, όμως, να καταπιαστώ με δραστηριότητες, που θα έχουν σχέση με τον αθλητισμό».

-Για 3-4 χρόνια ήσουν εκτός Εθνικής ομάδας. Πώς αισθάνεσαι για την επιστροφή σου στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα;

«Την πρώτη μου παρουσία στην Εθνική Γυναικών την είχα, όταν ήμουν 14 ετών. Ήμουν ανάμεσα σε «βαριά» ονόματα αθλητριών.

Ξαφνικά, μετά από ένα τουρνουά στο εξωτερικό, δεν κλήθηκα ξανά, χωρίς να με ειδοποιήσει κανένας, χωρίς να ξέρω τον λόγο. Μού ήταν απόλυτα σεβαστή η απόφαση, δεν με ενοχλούσε. Προσωπικά, θεωρώ πως ο μοναδικός λόγος, για να αποκλειστεί αθλήτρια ή αθλητής από την Εθνική, θα πρέπει να είναι αγωνιστικός, εκτός βέβαια εάν προκαλεί… φασαρίες.

Τα έχω πολύ καλά με τον εαυτό μου και αν και ακούγονταν πολλά, εγώ απαντούσα πως θα αποδείκνυα την αξία μου μέσα στο γήπεδο.

Στη συνέχεια, μετά από ένα μεγάλο διάστημα αποχής, ήρθε η κλήση μου από τον κ. Μεσσήνη. Μίλησα μαζί του, πιστεύει σε ‘μένα, κρίνει πως μπορώ να βοηθήσω. Αν μπορώ να προσφέρω έστω και μισή βοήθεια στην Εθνική, θα το κάνω».  

-Και μία ερώτηση για την προσωπική σου ζωή. Είχε γραφτεί ότι διατηρούσες σχέση με τον πρώην ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ, Δημήτρη Κωνσταντινίδη. Ισχύει; Τώρα, υπάρχει κάποιος άνθρωπος δίπλα σου;

«Ναι, ισχύει, είχαμε σχέση για δύο χρόνια. Αυτή την περίοδο δεν έχω σχέση με κάποιον και μού αρέσει, που είμαι μόνη μου…».