Ενταση στην Εθνική ανδρών

Η ανοικτή επιστολή του Παναγιώτη Ιατρούδη
«Δεν θα γίνω Πόντιος Πιλάτος. Αναλαμβάνω τις ευθύνες που μου αναλογούν ακόμη και ευθύνες άλλων αν χρειάζεται για ένα καλύτερο και ελπιδοφόρο αύριο.
Δεν θα το βάλω στα πόδια τώρα στα δύσκολ. Εχω συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2011 και θα παλέψω με τον συνάδελφο μου Νίκο Μάντζο, την ομοσπονδία και όλους τους συνεργάτες μας, ώστε το άθλημα να δραπετεύσει από αυτή τη δύσκολη συγκυρία με τις λιγότερες συνέπειες, αφήνοντας παράλληλα στους διαδόχους το ξεκίνημα για μια καινούργια δεκαετία με όσο το δυνατό λιγότερα προβλήματα. Χρειάζεται σύνεση και σοφία.
Θα είναι αχαριστία μια γενιά παικτών που μας χάρισαν σε μια δεκαετία (2000-2010) τις μεγαλύτερες επιτυχίες (6η Ολυμπιακή και 6η Παγκόσμια θέση) και είναι πρεσβευτές του ελληνικού χάντμπολ εκτός συνόρων να τους γυρίζουμε την πλάτη τώρα που τους έχει ακουμπήσει μια περιοδική χαντμπολική παρακμή.
Σύντομα θα αρχίσουν να επιστρέφουν και θα ενισχύσουν το άδειο (από παίκτες) και αδύναμο ποιοτικά πρωτάθλημα. Είναι οι πιθανοί αυριανοί προπονητές- παράγοντες, είναι αυτοί που τους έχουμε... στύψει σαν λεμονόκουπες και τώρα τους χρησιμοποιούμε σαν άλλοθι των προβλημάτων όλου του ελληνικού χαντμπολικού οικοδομήματος.
Σίγουρα η περιοδική αυτή παρακμή των έμπειρων παικτών σε συνδυασμό με τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας μας και την χρόνια έλλειψη σωστού προπονητικού ενιαίου αναπτυξιακού σχεδιασμού, φανερώνει την προπονητική μας γύμνια. Αφού δεν υπάρχει δεξαμενή παικτών για προοδευτική διάδοχη κατάσταση με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε αδιέξοδο.
Στον ανταγωνιστικό αθλητισμό έχει μεγάλη σημασία α) η προοδευτικότητα, β) το timing, γ) το όραμα και δ) το ποιοι θα το υλοποιήσουν.
Λύση υπάρχει και πιθανόν να είναι μονόδρομος. Χρειάζονται όλοι στη σωστή θέση με συγκεκριμένο ρόλο, χωρίς συμπτώματα αλτσχάιμερ, ισοπέδωση, αφορισμούς και αποκλεισμούς. Ολοκληρωτικός προπονητικός ενιαίος σχεδιασμός -από την ανάπτυξη μέχρι την Εθνική ανδρών- πενταετίας. Ηδη έχει γίνει μια σωστή αρχή στην ανάπτυξη με την υλοποίηση της ειδικής προκήρυξη που συστάθηκε για πρώτη φορά, ωστόσο χρειάζονται διορθώσεις και συνεχόμενη βελτίωση. Σημαιοφόροι και συνυπεύθυνοι του σχεδιασμού είναι ΟΧΕ, ΣΥΠΧΕ, ΑΘΛΗΤΕΣ, ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ με μηχανισμούς ελέγχου και αξιολόγησης.
Προτάσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Το θέμα είναι η σημασία των εννοιών των λέξεων όραμα, ενιαίος προγραμματισμός, αξιοκρατία, αφορισμός, αποκλεισμός.
Κάποιες από τις προτάσεις που θα θέσω και στην ομοσπονδία είναι οι:
1) Προοδευτικός περιορισμός παρουσίας και χρόνου στους έμπειρους (κάποιοι πρέπει να αποχωρήσουν οικειοθελώς) και περισσότερες ευθύνες και χρόνο στους γεννημένους τα έτη '85,'86,'87. Αυτό μέχρι τον Ιούνιο του 2011, όπου υπάρχουν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις με Ολλανδία (2 ματς), Νορβηγία (εκτός) και Τσεχία (εντός), καθώς και 2-3 επίσημα διεθνή φιλικά.
2) Μετά το Παγκόσμιο Νέων, τον Ιούλιο του 2011 στη Θεσσαλονίκη, ανεξαρτήτων αποτελεσμάτων και υλοποίηση των στόχων, θα πρέπει να γίνει ενσωμάτωση των 8-10 αθλητών που θα ξεχωρίσουν και μαζί με τους γεννημένους τα έτη '85,'86,'87 και πιθανόν 1-2 έμπειρων, να δημιουργήσουν την νέα Εθνική ανδρών. Πρώτος στόχος θα πρέπει να είναι οι Μεσογειακοί αγώνες του 2013 στην Ελλάδα.
3) Το διάστημα 2013-2015 θα πρέπει να υπάρξουν αρκετά διεθνή φιλικά και τουρνουά και μετά το 2015 στόχος θα πρέπει να είναι η πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση ή η διεκδίκηση μιας -επιπέδου ανδρών- στην χώρα μας.
4) Ανάπτυξη εκπαιδεύοντας προπονητές (training the trainer), κάτι που υπάρχει ήδη στον σχεδιασμό της ανάπτυξης, αλλά χρειάζεται καλύτερη οργανωτική δομή.
5) Ανάπτυξη με εξειδίκευση θέσεων, δηλαδή προπονητής τερματοφυλάκων, προπονητής πλέι μέικερ, προπονητής πίβοτ- αμυντικών.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το άλμα για το άθλημα μας»


H ανακοίνωση- απάντηση των διεθνών
«Αφορμή για την παρούσα επιστολή αποτέλεσαν τελευταία επώνυμα δημοσιεύματα. Απογοητευμένοι από τον χρόνο που επιλέχθηκε (δυο μέρες μετά τα επίσημα παιχνίδια), θεωρούμε ότι χάθηκε και η τελευταία προσδοκία να πετύχουμε ότι καλύτερο στα τέσσερα τελευταία ματς. Υπάρχει άραγε η σκέψη και η γνώση του τι σημαίνει τρίτη και τι τέταρτη θέση για επόμενες προκριματικές φάσεις και τι δυναμικότητας αντιπάλους θα συναντήσουμε ανάλογα (ποιοι από τους εναπομείναντες μη αποχωρήσαντες οικειοθελώς αθλητές δεν θα είχαν το δίλλημα μήπως έπρεπε να ήταν και αυτοί στους αποχωρήσαντες).
Οικειοθελής αποχώρηση καθ’ υπόδειξη παύει να είναι οικειοθελής αλλά ένα κομψό, «αδειάστε μας τη γωνιά» χρυσώνοντας το χάπι με τρεις –τέσσερεις γραμμές για την προσφορά κάποιων αθλητών.
Επέβαλλε άραγε κάποιος αθλητής την παρουσία του στην ομάδα;
Ποιος είναι υπεύθυνος για τις κλήσεις;
Εμπόδισε άραγε κάτι αυτούς να κάνουν τις όποιες επιλογές, και ενδεχομένως να προφυλάξουν την ομάδα από όποιον ήταν βάρος;
Η ίδια σκέψη για οικιοθελή αποχώρηση υπήρχε και μετά τη Γερμανία, ή την Ιταλία και το Μαυροβούνιο, όπου ήμασταν ανταγωνιστικοί και καλοί;
Τόσο ανεπαρκείς αγωνιστικά καταντήσαμε σε οκτώ μήνες και τόσο ανεπαρκείς σαν προσωπικότητες ώστε να επιβάλλουμε με το ζόρι την παρουσία μας;
Ποια η ψυχολογία των αθλητών όταν από την άλλη ακούγονται αντίθετες απόψεις «ότι δεν θέλουμε να παίξουμε», «αδιάφοροι», «προνόμια μόνο», «απαρνιόμαστε την Εθνική», «τιμωρήστε τους εκβιαστές»;
Λυπούμαστε επίσης γιατί σε περιόδους όπου υπήρχαν εμπόδια και δυσκολίες για τους αθλητές και προσπαθούσαμε να αλλάξουμε κάτι, δεν υπήρχε καμιά δημόσια τοποθέτηση από κανέναν .
Συγκεκριμένοι νεότεροι αθλητές έκλεισαν ήδη πενταετές πρόγραμμα (δυο χρόνια Εθνική Β΄ και τρία ανδρών). Είναι αυτοί και μόνο αποκλειστικά υπεύθυνοι αν δεν αντικατέστησαν τους μεγαλύτερους που «ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν» ή δεν βοήθησαν όσο απαιτούνταν την Εθνική;
Το στοίχημα και για την Εθνική και για το ελληνικό χάντμπολ δεν κερδίζεται με δημιουργία εντυπώσεων και μόνο από κανέναν».