"Οικογενειακές ιστορίες": Θέμης και Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος στο αφιέρωμα του greekhandball.com

Το αφιέρωμα του greekhandball.com, «Οικογενειακές ιστορίες», αυτή την εβδομάδα φιλοξενεί  τον παίκτη της Μπάγιερ Ντορμάγκεν, Θέμη Ηλιόπουλο και τον πατέρα του Κωνσταντίνο Ηλιόπουλο. O Θέμης έκανε τα πρώτα του «βήματα» στο χάντμπολ, στην ομάδα του Δούκα, ακολούθησαν τα Βριλήσσια, ενώ σε ηλικία 17 ετών, πήρε την απόφαση να παίξει στο εξωτερικό. Ο ίδιος σημειώνει:

"Ο πατέρας μου, όντας και αυτός παίκτης του χάντμπολ μου πρότεινε να παίξω. Εγώ «πέρασα» και από άλλα αθλήματα, όπως κολύμβηση, ποδόσφαιρο και μπάσκετ, αλλά για να πω την αλήθεια δεν ήμουν καλός σε κανένα από αυτά. Συζήτησα μαζί του το ενδεχόμενο να ασχοληθώ με το χάντμπολ, το δοκίμασα και μου άρεσε. Γενικότερα σε ότι αφορά το άθλημα, ο πατέρας μου λειτούργησε ως πρότυπο. Ο ίδιος είναι γυμναστής στο Αμερικανικό Κολλέγιο και έτσι όλα τα σπορ ήταν βασικό στοιχείο στην οικογένειά μας. Έπαιζε βόλει, χάντμπολ, μπάσκετ".


Ο Θέμης Ηλιόπουλος, στη μεσαία σειρά τρίτος από αριστερά, στην ομάδα του Δούκα

Και συνεχίζει υπογραμμίζοντας:


"Τα πρώτα λόγια της οικογένειάς μου, από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, ήταν να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω. Ποτέ δεν έβαλε εμπόδια στα όνειρά μου, ενώ παράλληλα με συμβούλεψε να «ζυγίζω» όλες τις επιλογές. Με εμπιστεύτηκε και με στήριξε σε όλες τις αποφάσεις μου.".

Πόσο δεκτικός ήταν ο 24χρονος αθλητής στις συμβουλές του πατέρα του; Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι παλιότερα το κλίμα μεταξύ των δύο ήταν… πολεμικό.

"Κάθε διαδρομή στο αμάξι, μετά από κάθε αγώνα ήταν ένας μικρός «πόλεμος». Μου έλεγε ένα σωρό πράγματα που δεν τα έκανα όπως θα έπρεπε και εγώ τσαντιζόμουν. Ευτυχώς που ήταν και η μάνα μου για να  ισορροπεί λίγο την κατάσταση και να μας ηρεμεί (γέλια). Όντας και αυτός παλιότερα παίκτης, παρατηρούσε την κάθε λεπτομέρεια στην άμυνα και στην επίθεση και μου ανέφερε τα λάθη μου. Ωστόσο μου έδειξε από πολύ νεαρή ηλικία ότι δεν θα πρέπει να ικανοποιούμαι και να προσπαθώ κάθε μέρα να βελτιώνομαι".

Όσο για τη ζωή στο εξωτερικό, ο Θέμης Ηλιόπουλος ανέφερε ότι πλέον έχει προσαρμοστεί, παρά τις δυσκολίες που συνάντησε τον πρώτο καιρό:

"Από ένα σημείο και μετά μπαίνεις σε μία ρουτίνα. Η γλώσσα και οι καινούργιοι συμπαίκτες, ήταν δύο παράγοντες που με δυσκόλεψαν. Έχω αλλάξει πολλές ομάδες και κατά συνέπεια, έπρεπε να μπαίνω στη διαδικασία να προσαρμόζομαι σε διαφορετικά σύνολα, με διαφορετικούς ανθρώπους. Παρ΄ όλα αυτά συνήθισα, αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα νιώσω όπως στην Ελλάδα".

Ο πατέρας του Θέμη Ηλιόπουλου, Κωνσταντίνος,  μας μίλησε για την δική του πορεία στο άθλημα, η οποία ξεκίνησε στα 20 του χρόνια, καθώς για μεγάλο διάστημα ήταν αθλητής του στίβου. Χαρακτηριστικά αναφέρει:

"Μέχρι τα 20, έκανα στίβο στον Εθνικό Αθηνών. Έμενα στο Παγκράτι και πήγαινα για καφέ στο ιστορικό καφενείο «Λέντζος». Ήταν το στέκι πολλών αθλητών, μερικοί εκ των οποίων ήταν από το τμήμα χάντμπολ του Αθηναϊκού και της Νέας Ελβετίας, όπως ο Ζαχαράκης και ο Παπαθανασίου. Όταν αποφάσισα να σταματήσω τον στίβο, λόγω κάποιων τραυματισμών στα γόνατά μου, με «κάλεσαν» για να δοκιμάσω το χάντμπολ. Ήμουν αρκετά αθλητικός και έτρεχα πολύ, ωστόσο έπιασα για πρώτη φορά μπάλα του χάντμπολ εκείνη την περίοδο. Με βοήθησαν τα παιδιά, αλλά δεν μπορούσα να ανταποκριθώ επιτυχώς, καθώς ο Αθηναϊκός τότε έπαιζε στην Α1 Κατηγορία. Πήγα στη Νέα Ιωνία, η οποία αγωνιζόταν στην Α2, για δύο σεζόν. Από τότε μάθαινα και προσπαθούσα να βελτιώνομαι στην πορεία. Έπαιξα αρκετά καλά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να με ζητήσει ο Δούκας και έτσι έμεινα στην ομάδα για εφτά σεζόν. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αντιμετώπισα τον Αθηναϊκό και τους φίλους μου που έπαιζαν σε αυτόν. Τέλος ακολούθησε ο Πανελλήνιος, τη φανέλα του οποίου φόρεσα για δύο αγωνιστικές περιόδους, έχοντας συμπαίκτη τον Γιώργο Κρανάκη".

Συνέχισε, λέγοντας ότι έχει μετανιώσει το γεγονός ότι ξεκίνησε να παίζει σε σχετικά μεγάλη ηλικία:

"Θεωρώ ότι θα έπρεπε να ασχοληθώ με το χάντμπολ από πολύ πιο νεαρή ηλικία και όχι όταν ήμουν 20 ετών. Ήταν ένα άθλημα που με εξίταρε, ένα συναίσθημα το οποίο δεν μου το προκάλεσε ο στίβος. Δυστυχώς, το γνώρισα  πολύ αργά. Αυτό το οποίο μου έχει «χαραχθεί» στη μνήμη είναι οι εξαιρετικές σχέσεις με τους τότε συμπαίκτες μου, οι οποίες έχουν κρατήσει μέχρι και σήμερα".

Ο Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος, με το νούμερο 3 στη φανέλα, στην ομάδα του Πανελληνίου.

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο παρελθόν και στη σημερινή εποχή; Ο Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος σχολιάζει:

"Ξεκινήσαμε και παίζαμε, θέλοντας να το ευχαριστηθούμε. Μετά αναρωτιόμασταν αν υπάρχει κάποια αμοιβή. Σήμερα ισχύει ακριβώς το αντίστροφο. Πολλά παιδιά σκέφτονται με το… καλημέρα πότε θα πληρωθούν. Τότε παίζαμε επειδή το αγαπούσαμε πραγματικά. Κάτι άλλο το οποίο  οποία παρατηρώ ,λόγω του γιου μου, είναι η διαφορά στις υποδομές. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Για την απόφαση του γιου του να ασχοληθεί με το άθλημα, τόνισε ότι ο Θέμης... γεννήθηκε για να παίζει χάντμπολ:

"Ο Θέμης ξεκίνησε να ασχολείταιαπό πολύ μικρή ηλικία. Πέρασε από ορισμένα αθλήματα, χωρίς ωστόσο να τον κερδίσει κάποιο. Μία μέρα πήγαμε στον Δούκα και έκανε μία προπόνηση με τη Μαρία Τρομπέτα. Ήταν στο ίδιο γκρουπ με τον Ούρος Ζιβούλοβιτς. Έβλεπε τα άλλα παιδιά να σουτάρουν κάνοντας άλμα από τα έξι μέτρα. Το θυμάμαι σαν τώρα, δοκίμασε και αυτός, έκανε το τέλειο σουτ, σαν να ήταν... φτιαγμένος για να παίζει χάντμπολ. Από τότε έμεινε στο άθλημα".

Όσο για τις συμβουλές που έδωσε στον γιο του, ο ίδιος απαντά:

"Πάντα του έλεγα να είναι εργατικός και να μην σταματάει να προπονείται, ακόμα και μόνος του. Να μην επαναπαύεται με το γεγονός ότι είναι ψηλός και αριστερόχειρας, γιατί δεν λέει τίποτα αυτό. Επιπλέον, από την πρώτη ημέρα του επισήμανα ότι το χάντμπολ είναι το άθλημα στο οποίο κερδίζει αυτός που δέχεται τα λιγότερα γκολ. Του τόνισα τη σημασία της άμυνας, τομέας στον οποίο ήμουν και εγώ καλός. Πλέον είναι κάτι που το ζητάνε όλοι οι προπονητές. Κουβεντιάζουμε αρκετά, ωστόσο μικρός δεν ήθελε να ακούει, σήμερα με ακούει λίγο περισσότερο. Εγώ δεν τον πίεσα ποτέ, παρ΄ όλα αυτά πήρε μόνος του τον δρόμο του και αγωνίζεται σε ένα πολύ απαιτητικό Πρωτάθλημα, με μεγάλα κορμιά.

Ο Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος επεσήμανε τέλος, ότι η απόφαση του Θέμη να παίξει στο εξωτερικό ήταν συνειδητή και έγινε απόλυτα σεβαστή από την οικογένειά του:

"Ήταν μία απόφαση πολύ εύκολη και για εκείνον αλλά και για εμάς. Του είχαμε εμπιστοσύνη, ήταν κάτι το οποίο τον βοήθησε και τον στήριξα από την πρώτη στιγμή. Από τότε που είναι στο εξωτερικό, προσπαθώ τουλάχιστον μία φορά το χρόνο, να τον δω από κοντά σε έναν αγώνα, συνήθως στην έδρα της ομάδας του".