«Οικογενειακές ιστορίες» στο greekhandball.com: Λευτέρης, Γιώργος και Βαλάντης Ελευθεριάδης μιλούν για τις χαντμπολικές εμπειρίες τους

του Βασίλη Ριζά

Το αφιέρωμα του greekhandball.com, «Οικογενειακές Ιστορίες», συνεχίζεται αυτή την εβδομάδα, με τον πατέρα Λευτέρη και τους δύο γιους του, Γιώργο και Βαλάντη Ελευθεριάδη.  Ο Λευτέρης Ελευθεριάδης, έκανε τα πρώτα του χαντμπολικά βήματα στον Αρχέλαο Κατερίνης και στη συνέχεια μετακινήθηκε στη Βέροια. Υπήρξε βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής ομάδας, όντας και αρχηγός της για οκτώ χρόνια. Ο ίδιος αναφέρει στην ιστοσελίδα μας:

"Η μητέρα μου ήταν από το Αμύνταιο και επισκεπτόμουν συχνά την περιοχή. Ο ξάδερφός μου, ο Κώστας Λαζαρίδης, ήταν παίκτης και τον παρακολουθούσα συχνά. Όταν επέστρεψα στην Κατερίνη, γράφτηκα στον τοπικό Αρχέλαο και κάπως έτσι ξεκίνησα".

Και συνεχίζει κάνοντας μια αναδρομή στα χρόνια στα οποία ήταν παίκτης:"Όταν ήμουν αθλητής, δεν υπήρχε ούτε η τεχνική, ούτε η ταχύτητα του σήμερα. Τα πάντα κρίνονταν στη δύναμη και στο ατομικό ταλέντο. Έχουν αλλάξει οι εποχές. Οι προπονήσεις τώρα είναι πιο οργανωμένες και συστηματικές. Στο παρελθόν δεν παίζαμε για τα λεφτά, αλλά επειδή θέλαμε να είμαστε στο γήπεδο, όσο τίποτε άλλο, και αγαπούσαμε το χάντμπολ".


Λευτέρης Ελευθεριάδης

Επηρέασε τα δύο του παιδιά να ασχοληθούν με το χάντμπολ; Ο ίδιος ισχυρίζεται πως αυτά είναι… υπεύθυνα για την επιστροφή του στους προπονητικούς πάγκους:

"Δεν τα πίεσα ποτέ να παίξουν χάντμπολ και μάλιστα για ένα διάστημα είχα αποσυρθεί, επειδή ήμουν διευθυντής σε Λύκειο. Αυτά με παρακίνησαν και ουσιαστικά με έκαναν να επιστρέψω, παρά το γεγονός ότι ο χρόνος μου ήταν περιορισμένος. Οργάνωσα μια ομάδα στο Αμύνταιο. Έπαιζαν ποδόσφαιρο, ενώ είχαν και ένα «πέρασμα» από το τζούντο, το οποίο γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη στην περιοχή, λόγω του Ολυμπιονίκη, Ηλία Ηλιάδη. Τελικά τους «κέρδισε» το χάντμπολ. Από εκείνη τη στιγμή και μετά είμαι συνεχώς… δίπλα τους".

Όσο για την συνύπαρξη των τριών τους στην ίδια ομάδα, με τον πατέρα ως προπονητή των δύο γιων του (σ.σ. στον Αμύντα) , ο Λευτέρης Ελευθεριάδης σημειώνει:

"Μπορώ να πω ότι ήταν δύσκολη, αφού κατά κανόνα τα παιδιά θα ακούσουν πιο εύκολα κάποιον άλλον, από προπονητικής πλευράς. Καταφέραμε ωστόσο, παρά τις δυσκολίες να συνεργαστούμε πολύ καλά και κατάφεραν να αγαπήσουν αυτό που κάνουν. Ευελπιστώ ο Θεός να τους έχει γερούς και να έχουν υγεία."

Και συνεχίζει:"Πάντα τους έλεγα ότι θα πρέπει να θέτουν προσωπικούς στόχους και να αγαπούν αυτό που κάνουν. Αν ασχολούνται με κάτι, χωρίς να αφοσιώνονται σε αυτό, δεν θα έρθουν επιτυχίες. Θεωρώ ότι και τα δύο μου παιδιά είναι προσηλωμένα σε αυτό που κάνουν, και εγώ θα είμαι συνεχώς από… κοντά τους για τα βοηθώ σε ό,τι χρειαστούν".

Γιώργος Ελευθεριάδης

Τα δύο δίδυμα αδέρφια, Γιώργος και Βαλάντης ακολούθησαν μια κοινή πορεία στο χώρο του αθλήματος, καθώς ήταν συμπαίκτες σε Αμύντα Ζαφειράκη Νάουσας, Φίλιππο Βέροιας και Αρίωνα. Οι… δρόμοι τους χώρισαν κατά τη φετινή αγωνιστική χρονιά, στην οποία ο Γιώργος φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ και ο Βαλάντης των Ελπίδων Αμυνταίου (και ΧΑΝΘ νωρίτερα). Ο Γιώργος αναφέρει: 

"Αρχικά έπαιζα ποδόσφαιρο. Όταν ήμουν πιο μικρός σε ηλικία, ο πατέρας μου έκανε μια ομάδα στο Αμύνταιο και σιγά- σιγά με «τράβηξε». Χωρίς αμφιβολία μου άρεσε περισσότερο, οπότε δεν ήταν δύσκολη η απόφασή μου να ακολουθήσω τα βήματά του. Με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό, καθώς αν δεν ήταν αυτός δεν θα είχα ασχοληθεί με το άθλημα ή θα το έκανα σε μεγαλύτερη ηλικία. Φυσικά ήταν κάτι θετικό για εμένα, καθώς κατάλαβα από πολύ νωρίς τι είναι αυτό που μου αρέσει πραγματικά. Άρχισα να παίζω όταν ήμουν 10 χρονών".

Πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο πατέρας του υπήρξε παράλληλα και προπονητής του; Ο ίδιος απαντάει:

"Γενικότερα είχαμε κάποιες δυσκολίες αναφορικά με τον αριθμό των παικτών που είχαμε τότε στο Αμύνταιο. Παρ΄ όλα αυτά, επειδή ως προπονητής είναι πολύ καλός και καταξιωμένος, με βοήθησε σε σημαντικό βαθμό, κυρίως σε ατομικό επίπεδο. Ήμασταν μαζί στα μικρά ηλικιακά πρωταθλήματα και ήταν το πρώτο «σκαλί» για να μπορέσω να αναπτυχθώ στη συνέχεια, ενώ λειτούργησε και ως πρότυπο για εμένα".

Ο Γιώργος παράλληλα με το χάντμπολ, μόλις πέρυσι, μπήκε στο Πανεπιστήμιο και μιλάει γι΄ αυτό:

"Είμαι στο πρώτο έτος στη Γυμναστική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Με  σωστό πρόγραμμα και οργάνωση κατά τη διάρκεια της ημέρας, μπορείς να προλάβεις και τα δύο. Αν, έπρεπε να επιλέξω, θα διάλεγα το χάντμπολ, ωστόσο αυτό είναι υποκειμενικό. Και το πτυχίο όμως, είναι απαραίτητο, αλλά και πολύ σημαντικό".

Βαλάντης Ελευθεριάδης

Στο greekhandball.com μίλησε και ο Βαλάντης, με τον ίδιο να σημειώνει:

"Όπως και ο αδερφός μου, έτσι και εγώ ξεκίνησα να παίζω λόγω του πατέρα μου, ο οποίος είναι πολλά χρόνια στον χώρο. Όλα ξεκίνησαν από ένα σχολικό πρωτάθλημα, στο οποίο είχαμε πάρει μέρος, όταν πηγαίναμε στο Δημοτικό. Από τότε ακολουθώ τα χνάρια του".

O Βαλάντης, ο οποίος σπουδάζει Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας παραδέχεται τον θαυμασμό για τον πατέρα του: "Αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει, ούτε θα αλλάξει. ‘Άλλωστε αυτός με παρακίνησε να ασχοληθώ με το άθλημα".

Οι ιστορίες του Λευτέρη, του Γιώργου και Βαλάντη έχουν κοινό σημείο το Αμύνταιο, την πόλη στην οποία «γεννήθηκε» το ελληνικό χάντμπολ. Η οικογένεια Ελευθεριάδη έβαλε και αυτή το… λιθαράκι της, στη συνέχεια του αθλήματος, με το μέλλον να προβλέπεται... ευοίωνο.