Η χαντμπολική βιογραφία της οικογένειας Στραβομύτη: Δημήτρης, Λάμπρος και η σύζυγος- μητέρα, Δώρα Ξυλογιάννη στο προσκήνιο

Το  χάντμπολ «κυλάει στο αίμα» της οικογένειας Στραβομύτη, καθώς  ο πατέρας, Δημήτρης (νυν προπονητής του Πανελληνίου), ο γιος,Λάμπρος (παίκτης της Ακαδημίας Πατρών) και η μητέρα, Δώρα Ξυλογιάννη (πρώην παίκτρια της Αναγέννησης Άρτας), έχουν κοινό σημείο την παρουσία τους στα γήπεδα και την ενασχόληση με το άθλημα. Ακολουθεί το... παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της χαντμπολικής οικογένειας Στραβομύτη.

O πατέρας, Δημήτρης, έκανε τα πρώτα του βήματα, στα ηλικιακά τμήματα της Νέας Ελβετίας, μαζί με την παρέα του, όπως ανέφερε στην ιστοσελίδα μας, φτάνοντας να αγωνιστεί με αυτήν ως την Α1 κατηγορία. Στη συνέχεια φόρεσε τη φανέλα του ιστορικού Αθηναϊκού για ένδεκα ολόκληρα χρόνια (1993-2004), κατακτώντας ένα κύπελλο το 1997 , ως παίκτης και ένα νταμπλ το 2005 ως συνεργάτης του Γιώργου Κρανάκη. Για δέκα χρόνια (2007-2017) ήταν ο άμεσος  συνεργάτης του,  στους άνδρες του Δούκα  και πρώτος προπονητής των ηλικιακών  τμημάτων των «Εκπαιδευτηρίων», με τους οποίους κέρδισε ένα πανελλήνιο εφηβικό πρωτάθλημα. Από το 2018 έχει αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Πανελληνίου. Ο ίδιος μίλησε αρχικά για τις διαφορές που ο ίδιος παρατηρεί στο τότε και στο τώρα:

« Οι διαφορές είναι πραγματικά πολύ μεγάλες. Εμείς τότε ήμασταν ερασιτέχνες, καθώς και οι απαιτήσεις ήταν λιγότερες, συγκριτικά με τώρα. Φυσικά ο Αθηναϊκός στον οποίο αγωνίστηκα και υπήρξα συνεργάτης του Γιώργου Κρανάκη, είναι ένα ιστορικό σωματείο. Το 1997 κατακτήσαμε το Κύπελλο, ενώ την επόμενη αγωνιστική σεζόν ήμασταν φιναλίστ, παίζοντας κόντρα στον Δούκα. Ως παίκτης θυμάμαι ότι τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Ως προπονητής το επίπεδο ήταν υψηλότερο τόσο στην ομάδα του Αθηναϊκού, όσο και σε αυτή των «Εκπαιδευτηρίων». Μιλάμε για δύο συλλόγους με μεγάλη παράδοση, από τα «σπλάχνα» των οποίων έχουν βγει αξιόλογοι αθλητές».



Σε αυτή τη σύντομη ιστορική αναδρομή,  ο Δημήτρης Στραβομύτης έκανε ιδιαίτερη μνεία στο πανελλήνιο εφηβικό πρωτάθλημα το οποίο κατέκτησε στη Δράμα το 2012, με τον Δούκα:


« Τότε είχαμε κατακτήσει τον τίτλο με τους Αραπακόπουλο, Μυλωνά, Ηλιόπουλο και Μωραΐτη, παίκτες που σήμερα στελεχώνουν την Εθνική ομάδα. Αυτό λέει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ο Δούκας. Είναι μεγάλη σχολή».



Ο νυν τεχνικός του Πανελληνίου ωστόσο, παραδέχθηκε ότι δεν προέτρεψε σε καμία περίπτωση τον γιο του να παίξει χάντμπολ. Μάλλον το αντίθετο:

«Όσο κι αν προσπάθησα να μην παίξει χάντμπολ, τελικά κατέληξε σε αυτό (γέλια). Τον είχα πάει από καράτε, ποδόσφαιρο, μέχρι και γυμναστική. Παρά το γεγονός ότι δεν με είχε δει να αγωνίζομαι, πέβλεπε βίντεο με μένα να αγωνίζομαι και δέθηκε με αυτό. Όσο εγώ δεν του "άνοιγα"  κουβέντα για το άθλημα, τόσο αυτός ήθελε να ασχοληθεί με αυτό.»

O γιος Λάμπρος Στραβομύτης, φοιτητής δεύτερου έτους στο πολυτεχνείο της Πάτρας, στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, παραδέχεται ότι η πρώτη επαφή με τον αθλητισμό, έγινε μέσω άλλων σπορ:

« Όταν ήμουν πέντε χρονών, έπαιζα ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι ότι ο πατέρας μου δεν με κατηύθηνε ποτέ να ασχοληθώ με το χάντμπολ. Το καλοκαίρι του 2005, η Αναγέννηση Βύρωνα είχε οργανώσει ένα πρωτάθλημα σχολείων. Μετά το καλοκαίρι η προπονήτρια, Κατερίνα  Παπαδοπούλου, πήρε τηλέφωνο τον πατέρα μου και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Μπορεί να μην τον είδα να παίζει, αλλά παρακολουθούσα βίντεό του και μεγάλωσα, βλέποντας τον Αθηναϊκό στον Βύρωνα. Δεν με επηρέασε ποτέ ο ίδιος, αλλά οι εικόνες που είχα από αυτόν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο».

Ο Λάμπρος αναφέρθηκε, στη συνέχεια της συζήτησής μας, στις δυσκολίες που παρουσιάζονται στον συνδυασμό του χάντμπολ με τις σπουδές, φαινόμενο που κατά γενική ομολογία, συναντάται συχνά στην «αθλητική κοινωνία»:

«Είναι πολύ δύσκολο και ακόμα δυσκολότερο είναι να είσαι αθλητής τη χρονιά των Πανελληνίων εξετάσεων. Πρέπει να θυσιάσεις αρκετά πράγματα για να μπορείς να παίξεις. Σίγουρα ο καθένας μας χάνει ένα κομμάτι της προσωπικής του ζωής, αλλά θεωρώ ότι η ανταμοιβή έρχεται μέσα στο γήπεδο».

Όσο για το αν οι γονείς του, λειτούργησαν ως πρότυπο στον χώρο του χάντμπολ, ο ίδιος απαντά:

«Περισσότερο ο πατέρας μου θα έλεγα. Η μητέρα μου δεν ασχολήθηκε τόσο πολύ με το άθλημα. Τον πατέρα μου τον είχα προπονητή (σ.σ. στον Δούκα) και έπαιξε και αυτό τον ρόλο του. Δύσκολη κατάσταση από τη μία πλευρά, αλλά έμαθα πολλά πράγματα. Τον θαύμαζα όχι μόνο για όσα μου έμαθε, αλλά και για τη στάση του».




Τέλος ο ίδιος ανέφερε κλείνοντας, ότι εν μέσω κορωνοϊού, προσπαθεί να διατηρήσει τη φυσική του κατάσταση, ενόψει ενδεχόμενης επανέναρξης:


«Γυμνάζομαι ατομικά και βγαίνω για τρέξιμο. Παρόλα αυτά δεν είναι το ίδιο με την προπόνηση του γηπέδου. Χρειάζονται και τα βάρη. Αλλά με αυτές τις συνθήκες κάνω ότι είναι δυνατό».

Η Δώρα Ξυλογιάννη, είχε σύντομο «πέρασμα» από το χάντμπολ, ωστόσο όπως αναφέρει η ίδια ήταν από τις πρώτες αθλήτριες που αγωνίστηκαν στην Αναγέννηση Άρτας, μαζί με την σπουδαία Βάσω Σκάρα:

«Ήμουν αρκετά αθλητική και θυμάμαι χαρακτηριστικά με επέλεξε η Διοικούσα Επιτροπή της Αναγέννησης Άρτας επειδή ήμουν αριστερόχειρας. Ήμουν από τις πρώτες παίκτριες της ομάδας και μάλιστα είχα συμπαίκτρια την Βάσω Σκάρα. Ήμασταν μαζί, από μικρά παιδιά. Ωστόσο έπαιξα μόλις δύο χρόνια, από τη σεζόν 1986/87. Στη συνέχεια έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στα ΤΕΦΑΑ Αθηνών και σταμάτησα. Το όνειρό μου ήταν να γίνω καθηγήτρια φυσικής αγωγής».



Η ίδια μπορεί να μην πρόλαβε να δεθεί με το χάντμπολ εντός αγωνιστικών χώρων, αλλά όπως τονίζει το αγάπησε, βλέποντας τον άνδρα της να παίζει:

«Λάτρεψα το χάντμπολ, στη θέαση του άνδρα μου μέσα στο γήπεδο. Το έκανα κομμάτι της καθημερινότητάς μου, βλέποντας τον Δημήτρη. Επιπλέον η εικόνα… ολοκληρώθηκε όταν άρχισε και ο Λάμπρος να παίζει. Πλέον είναι το σπίτι όλων μας, το αγαπάμε κι εγώ λειτουργώ περισσότερο υποστηρικτικά και για τους δύο».

Η Δώρα Ξυλογιάννη συμφωνεί με τον άνδρα της ότι από πλευράς τους, δεν υπήρχε καμία ώθηση στον γιο τους, για να ασχοληθεί με το άθλημα:

«Παλιότερα που το χάντμπολ δεν είχε τόση δυναμική όσο τώρα, μπορώ να πω ότι εγώ και ο Δημήτρης αποτρέψαμε τον Λάμπρο. Ωστόσο μάλλον λειτούργησε το ένστικτο ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να εξηγήσω. Έβλεπε συνέχεια τον πατέρα του να παίζει, από βίντεο και DVD».

Όσο για τις συμβουλές που έδωσε στον γιο της ως πρώην παίκτρια και μητέρα; Σύμφωνα με την ίδια δεν χρειάστηκαν ποτέ, λόγω της παρουσίας του πατέρα:


«Καταλυτικό ρόλο έπαιξε ο πατέρας του. Δεν ειπώθηκαν ποτέ λόγια- συμβουλές. Το παιδί λειτούργησε βλέποντας τη συμπεριφορά και την αθλητική υπόσταση του Δημήτρη. Αυτοπροσδιορίστηκε από αυτές και πάντα τις είχε στο μυαλό του».