«Ημερολόγιο Καραντίνας» στο greekhandball.com: Ο Τάκης Μελετάκος αναρωτιέται: «Μήπως δεν είμαστε τόσο ισχυροί;» - greekhandball.com

Τελευταία νέα

«Ημερολόγιο Καραντίνας» στο greekhandball.com: Ο Τάκης Μελετάκος αναρωτιέται: «Μήπως δεν είμαστε τόσο ισχυροί;»


Το κείμενο του Τάκη Μελετάκο, προπονητή του Άρη Νικαίας Olympic Diagnostic (Handball Premier), φιλοξενεί σήμερα (25/03) το greekhandball.com στο «Ημερολόγιο Καραντίνας», το οποίο η ιστοσελίδα μας καθιέρωσε από χθες (24/03) για το διάστημα της απαγόρευσης των άσκοπων μετακινήσεων. Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Μελετάκο, το δεύτερο πρόσωπο, που γράφει για το Ημερολόγιό μας (σ.σ. το πρώτο ήταν ο Θοδωρής Τογανίδης), για την τιμή που μας έκανε να αποδεχθεί την πρόσκληση.

«Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020,

…μήπως δεν είμαστε τόσο  ισχυροί…;

Πίστευα ότι  ο κόσμος άλλαξε σελίδα μετά την 11η  Σεπτεμβρίου 2001 με την τρομοκρατική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και στο Πεντάγωνο, αφήνοντας πίσω περισσότερους από 3.000 νεκρούς και την παγκόσμια κοινότητα παγωμένη, σοκαρισμένη. Η σημερινή κατάσταση με την εξάπλωση του κορονοϊού στον πλανήτη  είναι  ένα γεγονός,  που επίσης θα κάνει τον κόσμο να αλλάξει σελίδα. Πώς να μη γίνει αυτό, άλλωστε,  όταν τα θύματα ξεπερνούν τα 16.500 (και κάθε μέρα, που περνά αυξάνεται... https://www.worldometers.info/coronavirus/#countries).  Η επιστήμη, η γνώση, αλλά και η αλλαγή των συμπεριφορών μας, μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα και να βγούμε νικητές από  αυτή την δύσκολη  αναμέτρηση με τον «αόρατο εχθρό».
Η έκκληση του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, για αλληλεγγύη, για παγκόσμια συντονισμένη απάντηση των κρατών και η εκτίμηση του ότι «η υγειονομική καταστροφή δείχνει με σαφήνεια ότι δεν είμαστε τόσο ισχυροί» πρέπει να είναι το σπουδαίο μάθημα αυτής της κρίσης. Έχω την αίσθηση ότι ο αθλητισμός και  η προπονητική βρίσκεται παντού. Οι αρχές ζητούν να «Μείνουμε Σπίτι», δηλαδή μας προτρέπουν για πειθαρχία, δέσμευση και προσήλωση σ’ έναν στόχο (που δεν είναι και τόσο δύσκολος). Μπορεί να υπάρξει ομάδα χωρίς τα παραπάνω χαρακτηριστικά; Και βέβαια όχι. Αντίστροφα, οι πολίτες θέλουν από τους φορείς να έχουν πλάνο, να αντιμετωπίσουν σενάρια, να έχουν επιστημονική γνώση με ευελιξία και προσαρμογή στις συνθήκες, να προβλέψουν, να αποφασίσουν, να έχουν γρήγορη αντίδραση. Όλα αυτά θυμίζουν αθλητισμό. Υπάρχει, όμως, και μια σημαντική διαφορά, τα σπορ, το παιχνίδι, εμπεριέχουν και το στοιχείο του αναπάντεχου, της απροσδιοριστίας, του τυχαίου. Στη διαχείριση, ωστόσο, της κρίσης δεν υφίστανται τα παραπάνω, απλά υπάρχουν σωστές ή λάθος αποφάσεις, γνώση και επιστήμη ή μεσαίωνας και μοίρα, φωτισμένα μυαλά και δημιουργικές λύσεις ή επικοινωνιακά τρικ.
Και ο εγκλεισμός; Είναι ντροπή ακόμα και να το συζητάμε. Το μυαλό,  η ευγνωμοσύνη  και ο σεβασμός μας πρέπει να είναι σε αυτούς που δίνουν τη μάχη στα νοσοκομεία, στα εργαστήρια, στην πρώτη γραμμή. Άλλωστε, το «Μένουμε σπίτι» σού δίνει και την σπουδαία ευκαιρία να συνομιλήσεις με το κέντρο σου και τους πραγματικά γύρω σου.
Η αθλητική κοινότητα, με ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διοργανώσεις, εθνικά επαγγελματικά και ερασιτεχνικά Πρωταθλήματα, σε αναμονή αποφάσεων. Επίσημα πια με τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2021, μια σωστή απόφαση που πιστεύω θα ακολουθηθεί καθολικά. Όταν το ερώτημα είναι η υγεία των αθλητών, συνοδών και φιλάθλων, τότε καμιά απάντηση, που αφορά σε διαφημιστικά συμβόλαια, συμφωνίες εκατομμυρίων κ.ά. δεν έχει υπόσταση. Οι άδειες κερκίδες είναι ό, τι χειρότερο για τους αθλητές, και ποτέ δεν είναι λύση, τι αξία θα έχει ο οποιοσδήποτε αγώνας, εάν δεν υπάρχει η αλληλεπίδραση των θεατών. Το μυαλό μας ας ταξιδέψει στην αισιόδοξη εικόνα, που οι αυλές των σχολείων θα γεμίσουν με μαθητές, τα αμφιθέατρα με φοιτητές, τα γήπεδα με αθλητές και με παιδιά, που προσπαθούν να γίνουν αθλητές. Γι’ αυτά τα παιδιά στη μετά εποχή, ας προσπαθήσουμε να τούς δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες για πραγματικό παιχνίδι, έχοντας  στο νου την φράση του ψυχιάτρου Πατρίς Ιερ (Τόπο στο παιχνίδι, εκδ. Μεταίχμιο, 2009): «Παίζω δεν σημαίνει τείνω προς έναν συγκεκριμένο στόχο, αλλά είμαι δεκτικός στο απρόσμενο».
Υ.Γ. Εκτός από την δεδομένη «ατομική ευθύνη» ας ξαναδούμε τις πραγματικές ανάγκες του συστήματος υγείας. Και όταν φτάσει η ώρα, που δεν θα χρειάζεται τηλέφωνο «άνωθεν» για κρεβάτι στην εντατική, τότε θα έχουμε κάνει το μεγάλο ουσιαστικό βήμα…».

No comments