Πλησιάζουμε στη βρύση, ας πιούμε μια φορά και νερό!!!

 

Του Στάθη Παπαχαρτοφύλη
BSc Sports Management

Τεράστια νίκη η χθεσινή της Εθνικής Ανδρών επί της ΠΓΔΜ. Μια νίκη που την περιμέναμε 13,5 χρόνια, αφού το τελευταίο μεγάλο αποτέλεσμα σημειώθηκε την 1η Φεβρουαρίου του 2005, τότε που για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανδρών της Τυνησίας, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, επικράτησε της πολύ μεγάλης Ρωσίας με 24-29, φτάνοντας μια ανάσα από τον ημιτελικό της διοργάνωσης.

Μια νίκη που ήρθε απέναντι σε εναν αλλαζόνα αντίπαλο. Πιστεύω ότι απέναντι στην υπεροψία της ΠΓΔΜ, παρατάχθηκε μια ομάδα με σχέδιο και καθαρό μυαλό από τον Γιάννη Αρβανίτη, που μόλις είδε το αρχικό 0-5, άλλαξε τα πλάνα του κατεβάζοντας ταχύτητα, αλλά κυρίως με περίσσια ψυχή, που κατάθεσαν όλα τα παιδιά στο τάραφλεξ της Κοζάνης. Η φάση του Τσίλη με τον Στοίλοφ, είναι χαρακτηριστική του σθένους και του πάθους των διεθνών μας. 

Με τους ανυπέρβλητους Τσιλιμπάρη, Μάλλιο, Μυλωνά και Τζηρά να σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Με τους Παπαδιονυσίου και Αραπακόπουλο να καταπίνουν τον Στοίλοφ που δεν κατάφερε να σκοράρει και με τον δεινό σκόρερ Πρίμπακ να κάνει ενα σουτ αν θυμάμαι καλά, "φτύνοντας αίμα" για να κάνει δεύτερο βήμα με την μπάλα. Με τον Μωραίτη στην επίθεση ως δεξί ίντερ, για να κρατάει στην επιστροφή του στην άμυνα, τον Ταλέσκι, αυτό το τεράστιο ταλέντο. Παίχτες δηλαδή που κάθε εβδομάδα διακρίνονται στο Champions League με κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Για τον Λαζάροφ, ότι και να πει κανείς είναι λίγο. Παρόλα αυτά κι εκείνος ζορίστηκε... 


Διάβαζα χθες σε ιστοσελίδες και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης τη χαρά και πιθανές υπερβολές που προκάλεσε αυτή η μεγαλειώδης νίκη. Μια χαρά που ξεχείλισε, αφού μετά από πολλά χρόνια, ήρθε ενα πολύ μεγάλο αποτέλεσμα, που έκανε την διεθνή κοινότητα του αθλήματος να ασχοληθεί -επιτέλους- μαζί μας. Θεωρώ ότι αυτή η μεγάλη νίκη δεν πρέπει να μας παρασύρει κι ότι πρέπει να παραμείνουμε ρεαλιστές, για να μην προσγειωθούμε ανώμαλα. Βρισκόμαστε πλέον σε μια κατάσταση, που για πρώτη φορά το άθλημα μας, ύστερα από το χθεσινό αποτέλεσμα, διεκδικεί με αξιώσεις την πρόκριση σε τελική φάση Euro για πρώτη φορά στην ιστορία του και 15 χρόνια μετά την τελευταία συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση. Και αυτή την κατάσταση πρέπει να τη διαχειριστούμε σωστά.

Χθες μπήκε μια βάση για να διεκδικήσουμε κάτι πολύ μεγάλο. Δυστυχώς τα άλλα αποτελέσματα μπέρδεψαν λίγο την κατάσταση για τους καλύτερους 3ους, όμως τώρα πρέπει να τα δώσουμε όλα για να κερδίσουμε τον Απρίλιο την Τουρκία, μια νίκη που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα μας φέρει αγκαλιά με την 3η θέση του ομίλου. Αυτός ο αγώνας θα είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει τον στόχο της ομάδας. Αγώνας δίχως αύριο. Νίκη έστω και με μισό γκολ διαφορά.

Από σήμερα αρχίζουν τα δύσκολα. Ο αριθμός των 32 ομάδων στα Παγκόσμια πρωταθλήματα από το 2021, η έλευση του Γκι Πετιτζιράρ ως στρατηγικού συμβούλου, αλλά και η χθεσινή νίκη αποτελούν μοναδική συγκυρία. Από σήμερα λοιπόν, η υποστήριξη σε αυτά που θα απαιτήσει ο προπονητής θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη και δίχως αστερίσκους. Όπως θα πρέπει μετά τα νεα δεδομένα, ο σχεδιασμος να είναι γρήγορος και αποτελεσματικός, γιατί η πρόκριση στο Euro είναι τόσο κοντά όσο ποτέ.

Πλέον τα δυνατα φιλικά τον Ιανουάριο, με συμμετοχή της ομάδας μας σε τουρνουά εθνικών ομάδων που θα συμμετέχουν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γερμανίας-Δανίας τον ίδιο μήνα, αποτελούν μονόδρομο. Τώρα θα χρειαστεί να πέσει και χρήμα, για να προετοιμαστούμε καλά και όχι να την βγάλουμε εντός τειχών ή με δευτεροκλασσάτους φιλικούς αγώνες. Θέλω να υπενθυμίσω, ότι πρόκριση στο Euro, εκτός από τεράστια διάκριση, σημαίνει χρήματα και μάλιστα πολλά, αφού από τις διοργανώσεις του 2020, θα ξεκινήσει η εισροή των χρημάτων από τις συμφωνίες μάρκετινγκ που σύναψε η EHF για τις διοργανώσεις της, που θα αποφέρουν 550 εκατομύρια στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας εως το 2030. Να μην το ξεχνάμε κι αυτό.

Κάθε λάθος ή προχειρότητα, θα στοιχήσει. Και θα είναι κρίμα....

Πλησιάζουμε στη βρύση, ας πιούμε μια φορά και νερό!!!