Ήρθε η ώρα της νέας γενιάς των Ολυμπιονικών

Άλλη μια ΓΣ της ΟΧΕ πέρασε στην ιστορία. Εργάσιμη μέρα και ώρα, προκαθορισμένα θέματα και γενικά μια κατάσταση "Business as usual". Πλην της περίπτωσης με τον ΕΦΚΑ και της ξαφνικής εξέλιξης με την απόφαση του ΣτΕ για τους διακριθέντες αθλητές, θέματα για τα οποία υπήρξε κάποια ικμάδα ζωντάνιας, η ατμόσφαιρα ήταν υποτονική, γεγονός που ανάγκασε ακόμα και τον αντιπρόεδρο της ΕΟΕ Στέλιο Αγγελούδη, να παρακινήσει τους αντιπροσώπους να συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία και να αναδείξουν προβλήματα.

Αυτό το υποτονικό κλίμα, για να μην πω αδιάφορο, δεν προκύπτει όταν είναι
να διεκδικηθούν open, να γίνουν τουρνουά, να βγούν οι αποσπάσεις και ότιδήποτε άλλο εκτός από τα πραγματικά θέματα που πρέπει να απασχολούν το ΔΣ μιας Ομοσπονδίας. Εκεί τα τηλέφωνα βγάζουν φλόγες. Εθνικές ομάδες, πρωταθλήματα, διαιτησία κι επιμόρφωση, εκεί σαλαμοποίηση. Ιδιαίτερα για το θέμα των εθνικών ομάδων, που ανεξαρτήτως προσώπων, η μια αποτυχία, διαδέχεται την άλλη. Τελικά τι φταίει; Τα πρόσωπα ή οι καταστάσεις. Κάποτε θα πρέπει να γίνει σοβαρή συζήτηση για τις Εθνικές ομάδες.

Μου κάνει εντύπωσει ότι 47 (λέμε τώρα) αντιπρόσωποι σωματείων άκουσαν τον πρόεδρο της ΟΧΕ να λέει:  "Για τις Εθνικές ομάδες: «Μετά τον αποκλεισμό από την επόμενη φάση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ανδρών του 2019 με απολογισμό έξι ηττών σε ισάριθμους αγώνες, το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας συνεδρίασε και αποφάσισε τη λύση του συμβολαίου με τον Ομοσπονδιακό Προπονητή. Πλέον βρισκόμαστε σε μία φάση αναδιοργάνωσης και αναζήτησης καινούριου προπονητή για την Εθνική ανδρών." και δεν ειπωθηκε τίποτα άλλο. Δεν υπήρξε ούτε ενας να ρωτήσει, ούτε γιατί, ούτε πως, ούτε αν οι επιλογές ήταν σωστές διαχρονικά, ούτε αν οι 4-5 ήττες και 1-2 νίκες θα ήταν αποδεκτές να εξαντλήσει το συμβόλαιο του ο Νίκος Γραμματικός, ούτε αν οι συνεντεύξεις Γραμματικού και Κρανάκη περιέγραφαν την αληθινή κατάσταση, ούτε ποιος θα είναι ο επόμενος και με τι κριτήρια θα αναζητηθεί, ούτε οτιδήποτε άλλο. Απλά σιωπή και να περάσουμε στο επόμενο θέμα.

Νισάφι πια. Το θέμα των εθνικών ομάδων και των συνεχόμενων αποτυχιών πρέπει, σε όλον τον κόσμο του αθλήματος, να προκαλεί αυπνία και όχι να αποκοιμίζει. Δεν μπορεί μετά τον Σέφερτ οι προπονητές Πέρκοβατς, Μάντζος-Ιατρούδης, Κρανάκης, Γραμματικός να είναι όλοι αποτυχημένοι. Και στατιστικά να το πάρεις, δεν γίνεται. Συνεχείς αποτυχίες παντού και το χειρότερο, απαξίωση όλων όσων βρίσκονταν ψηλά στη συνείδηση του κόσμου του αθλήματος και από πολύτιμο κεφάλαιο, κατέληξαν ως αναλώσιμοι. Γνωρίζω ότι θα στεναχωρήσω, το πρώτο φαβορί για τη θέση, τον φίλο μου τον Στέλιο τον Σεϊρεκίδη που και άξιος είναι και δεν έχει προκαλέσει ποτέ με τις συμπεριφορές του, αλλά πιστεύω ότι δεν του αξίζει να είναι ακόμα ενας αναλώσιμος, με ορίζοντα εως τον Ιούνιο του 2019, όταν η εθνική θα μετράει πιθανότατα εναν ακόμα αποκλεισμό (από το Euro 2020) και μάλλον με δυσμενή αποτελέσματα. Αν κι ο ίδιος σκεφτεί το πως αντιμετωπίστηκε στις φετινές αποσπάσεις, ύστερα από δυο παρολίγον προκρίσεις, θα με καταλάβει απόλυτα.
   
Και στο τέλος τι έμεινε; Η γενιά του 2004-2005. Πρέπει επιτέλους να γίνει βουτιά στις επιλογές των ομοσπονδιακών προπονητών σε ΟΛΕΣ τις εθνικές ομάδες. Έφτασε η στιγμή, η γενιά αυτή, να βγεί στο προσκήνιο και να τις ανατεθούν περισσότερες ευθύνες. Τους οφείλει το ελληνικό χάντμπολ που τόσο βοήθησαν, αλλά και αντίστροφα το οφείλουν στο άθλημα από το οποίο -πανάξια- ευεργετήθηκαν. Μπορούν να ενώσουν, να εμπνεύσουν τους αθλητές, να μεταδώσουν την τεχνογνωσία τους από τη μακρά τους διαδρομή στο εξωτερικό. Όπως οφείλει όλη η παλιά γενιά των διακεκριμένων τεχνικών να σταθεί ως ασπίδα, δίπλα σε αυτά τα παιδιά. Αλβανός, Βασιλάκης, Δημητρούλιας, Ζαραβίνας, Καρυπίδης, Καφφάτος, Κοκολοδημητράκης, Μπαλωμένος, Σανίκης, Τζιμούρτος, Τσιλιμπάρης, Χαλκίδης (αλφαβητικά προς αποφυγή παρεξηγήσεων), με ηλικία κάτω των 40, πρέπει να αποτελέσουν τη δεξαμενή των επιλογών της ΟΧΕ. Ήρθε η ώρα της νεας γενιάς των Ολυμπιονικών.

Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα ομοσπονδιών, που προχώρησαν σε κάτι ανάλογο. Θα χρησιμοποιήσω όμως το παράδειγμα της εθνικής Γαλλίας και του Ντινάρ, επιλογή που εμπεριείχε μεγαλύτερο ρίσκο, αφού είχε να κάνει με την διαχείριση της κορυφαίας ομάδας στον κόσμο και στη διατήρηση των επιτυχιών της σε αντίθεση με την περίπτωση μας που δεν έχουμε τέτοια πίεση.

Αν μπορεί να το κάνει η FFHB με τόσες επιτυχίες, γιατί όχι η ΟΧΕ που δεν ρισκάρει τίποτα; Διαφορετικές ομάδες, ανάλογες όμως καταστάσεις.

Στάθης Παπαχαρτοφύλης
BSc Sports Management


ΥΓ1: Για όσες ομάδες είναι τυπικές, μετά την παρακράτηση του 20% στα έξοδα διαιτησίας, ήρθε και ο ΕΦΚΑ 26,95%. Ούτε γι αυτό κατάφερε να αποφασίσει το σώμα της ΓΣ. Ας το θυμούνται μερικοί, που όταν κάποιοι υποστηρίζαμε το παράβολο το οποίο θα έλυνε τα προβλήματα, είχαν κηρύξει τον ανένδοτο. Τελικά το παράβολο δεν πέρασε, έριξε εκλεγμένο Πρόεδρο και ΔΣ και στο τέλος οι ομάδες και πληρώσαν πολύ περισσότερα και διακινδυνεύουν να κατηγορηθούν για φορολογικές-ασφαλιστικές παραβάσεις που επιφέρουν υψηλά πρόστιμα.

ΥΓ2: Τι θα ήταν καλύτερο για την απόφαση του ΣτΕ. Ψήφισμα της ΓΣ που είναι το ανώτατο όργανο διακυβέρνησης του αθλήματος ή ανακοίνωση του ΔΣ. Ούτε αυτό δεν μπόρεσε να αποφασιστεί.

ΥΓ3: Τι γίνεται με τα πρωταθλήματα; Θα αναδιαρθρωθούν οι κατηγορίες με συμπίεση προς τα κάτω; Αδιάφορα παιχνίδια, μηδενικές τηλεθεάσεις ντέρμπι και χειραγώγηση, βουλιάζουν τη βιτρίνα του αθλήματος. Απαιτείται δράση στην κυριολεξία. Be Active!!!

ΥΓ4: Έψαχνα να βρώ μια φωτογραφία από τους πανηγυρισμούς, το 2004. Τελικά με κόπο βρήκα. Δεν είπαμε να ενημερωθούν τα στοιχεία για συμμετοχές, γκολ των διεθνών, τουλάχιστον όμως ας ενημερωθεί το φωτογραφικό αρχείο στο σάιτ της ΟΧΕ (το επίσημο), με αυτές τις μοναδικές στιγμές που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μας.