«Θέλω τίτλο»

Ο Αλέξης Αλβανός εξέφρασε το όνειρο του με την Ράιν Νέκαρ Λόβεν

Η επιστροφή του Αλέξη Αλβανού στο Βέτσλαρ αποτελεί πάντα είδηση. Εξάλλου εκεί πέρασε δύο υπέροχα χρόνια (2004-2006), τα οποία στάθηκαν ικανά να εκτινάξουν το όνομα του στην «Μέκκα» του χάντμπολ. Με 350 γκολ σε 68 παιχνίδια πρωταθλήματος, ο 29χρονος δεξιός ίντερ λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος ξένος. Σήμερα στις 9:15 το βράδυ για την 26η αγωνιστική της Μπουντεσλίγκα θα περάσει ξανά το κατώφλι του «Ρίταλ Αρίνα», αλλά αυτή τη φορά με την φανέλα της Γκούμερσμπαχ, κόντρα στον Γιώργο Χαλκίδη, συμπαίκτη του στην Εθνική ομάδα.
Η επιστροφή του στο γήπεδο που έκανε τα πρώτα του βήματα στην Γερμανία, αλλά και ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έχει φέτος στην Γκούμερσμπαχ ήταν αφορμή ώστε η εγκυρότερη ιστοσελίδα χάντμπολ του κόσμου να ασχοληθεί μαζί του. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «www.handball-world.com» ο έμπειρος περιφερειακός μίλησε αρχικά για την παλιά του ομάδα. «Φυσικά και είναι ξεχωριστό παιχνίδι για μένα. Παίζω κόντρα στην πρώτη μου ομάδα και τα συναισθήματα μου όταν γυρίζω είναι πάντα ευχάριστα. Εκεί έχω φίλους και πολύ καλές αναμνήσεις. Σίγουρα υπάρχει κούραση, αλλά πρέπει να παρουσιαστούμε έτοιμοι. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κερδίσουμε. Δεν θα είναι καθόλου εύκολο το παιχνίδι. Για όλους τους φιλοξενούμενους είναι δύσκολη έδρα, είμαι σε θέση να το ξέρω από πρώτο χέρι, διότι έχω παίξει εκεί ουκ ο λίγες φορές». Οσο για την αγάπη των φιλάθλων της Βέτσλαρ: «Εκτιμώ πολύ την στάση τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στήριξη τους, ακόμα και τώρα που είμαι αντίπαλος. Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να γυρίσω εκεί. Η ομάδα με 3-4 παίκτες ποιότητας θα είναι πραγματικά πολύ ισχυρή».

«Πιστεύω σε μένα»
Επειτα η συζήτηση περιήλθε γύρω από την Ράιν Νέκαρ Λόβεν την μελλοντική του ομάδα, στην οποία έχει υπογράψει για δύο χρόνια. Ο ίδιος αναφέρει τους λόγους που τον έκαναν να την επιλέξει, ενώ απαντάει και στον ανταγωνισμό που θα έχει. «Θα χαρώ πολύ να κατακτήσω ένα τίτλο μαζί της και θα δώσω τα πάντα για να το κάνω. Μπορεί να έχει αποκτήσει δύο αριστερόχειρες παγκόσμιας κλάσης, τον Ισλανδό Στέφανσον και τον Μίλερ (από το 2010), αλλά εμπιστεύομαι την ταχύτητα και την ευλυγισία μου. Χαίρομαι που θα δουλέψω μαζί τους, ειδικά με τον Στέφανσον, που είναι το πρότυπό μου, αλλά δεν θα είμαι ικανοποιημένος αν βλέπω τα ματς απ' τον πάγκο. Θα πολεμήσω για τη θέση μου», κατέληξε.

«Δεν έχουν όρεξη»!
Πολύ ενδιαφέρουσα όμως είναι και η άποψη του για την Εθνική ανδρών. Σε ερώτηση γιατί το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν πηγαίνει καλά -αποκλείστηκε ουσιαστικά από τα τελικά του EURO 2010 μετά την ήττα από την Κροατία- παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί Ελληνες στην Μπουντεσλίγκα, απάντησε: «Παλαιότερα όλοι οι παίκτες είχαν μεγάλο κίνητρο να παίξουν στην Εθνική και φυσικά σε αυτό έπαιξε ρόλο η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς της Αθήνας το 2004 και έπειτα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τυνησίας το 2005. Δυστυχώς μερικοί απ' αυτούς έχασαν την όρεξή τους και δεν βλέπουν κανένα λόγο να παίζουν πλέον. Γι αυτό πρέπει να αρχίσουμε ξανά από την αρχή με μερικούς πεπειραμένους παίκτες όπως ο Σάββας Καρυπίδης, ο Γιώργος Χαλκίδης και εγώ. Πρέπει να επαναφέρουμε τη μαχητικότητα και τη θέληση στην ομάδα. Αυτό όμως χρειάζεται χρόνο και δουλειά, μην περιμένετε θαύματα. Συνεπώς η ήττα μας στην Κροατία δεν ήταν έκπληξη ή καταστροφή».