Στα 7 μέτρα…

Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια ζητήματα με αφορμή το 11ο φάιναλ- φορ του Κυπέλλου Γυναικών που ξεκινάει σήμερα στο κλειστό του Βύρωνα. Η έννοια των φάιναλ- φορ αγαπητοί φίλοι δεν είναι ένα πανηγύρακι, ο καθένας στον δικό του φύλο, όπως οι ανδρικές και γυναικείες τουαλέτες. Δηλαδή το φάιναλ- φορ των γυναικών να το παρακολουθούν μόνο οι γυναίκες και το φάιναλ- φορ των ανδρών, μόνο οι άνδρες. Θα πρέπει επιτέλους να μπούμε στην λογική του να στηρίξουμε τα φάιναλ- φορ με τρόπο που πραγματικά να είναι γιορτή του αθλήματος και αυτό δεν πρόκειται να γίνει αν παράλληλα με την εκάστοτε διοργάνωση υπάρχει κι΄ άλλη αγωνιστική δραστηριότητα. Σήμερα λοιπόν που είναι τα ημιτελικά, έχει παράλληλα 6 ματς της Α1 ανδρών, 8 της Α2 ανδρών και άλλα 7 της Β’ ανδρών. Αύριο δε που είναι ο μεγάλος τελικός, διεξάγονται 2 ματς της Α2 ανδρών, 3 της Β΄ ανδρών και άλλα 7 ματς της Β’ γυναικών, παρακαλώ. Με λίγα λόγια αποκλείεις σε όλους τους συντελεστές των 64 παραπάνω ομάδων συνολικά να δουν το φάιναλ- φορ. Οσο για την ζημιά που γίνεται επικοινωνιακά, ακόμα χειρότερη. Οι εφημερίδες θα εστιάσουν την προσοχή τους –φυσιολογικά- στο πρωτάθλημα των ανδρών και το φάιναλ- φορ θα πνιγεί, γιατί; Παρά το πιεσμένο πρόγραμμα δεν γίνεται ένα Σαββατοκύριακο όλη τη χρονιά να αφιερωθεί στο φάιναλ- φορ των γυναικών; Ετσι υποβαθμίζεται και η σοβαρή και καλή προβολή που είχε η διοργάνωση όλη την εβδομάδα. Στο άθλημα μας δεν χωρούν δυο καρπούζια σε μια μασχάλη. Θα πρέπει να γίνεται σωστός προγραμματισμός και να κοιτάμε πώς να δίνουμε αξία στο κάθε τι.

Νοοτροπία…. Ζιμπάμπουε
Πάμε τώρα σε ένα θέμα που πραγματικά είναι θέμα παιδείας και νοοτροπίας. Ολες οι ομάδες ζητούν επικοινωνιακά ίση μεταχείριση. Ολες οι ομάδες θέλουν κομμάτι της πίτας. Ολες οι ομάδες όμως δεν είναι ίδιες. Ολες οι ομάδες δεν λειτουργούν με επαγγελματική νοοτροπία. Προσέξτε, δεν λέω επαγγελματική ομάδα, λέω επαγγελματική νοοτροπία. Επαγγελματική νοοτροπία κύριοι για να μάθετε είναι αν όχι κάθε μέρα (έτσι κανονικά πρέπει), άλλα μέρα παρά μέρα –τουλάχιστον- να υπάρχει ενημέρωση των δημοσιογράφων, είτε μέσω δελτίων τύπου, είτε μέσω ενός απλού τηλεφώνου από παράγοντες ή τα γραφεία τύπου (αν υπάρχουν), είτε μέσω site, είτε μέσω fax, είτε γενικά με ότι έχει εφεύρει η τεχνολογία. Επαγγελματική νοοτροπία κύριοι δεν είναι να πηγαίνεις στο εξωτερικό και να μην παίρνεις μαζί σου δημοσιογράφο. Αυτό είναι νοοτροπία Ζιμπάμπουε, αυτό είναι φτήνια, αυτό είναι μιζέρια. Ολες οι ομάδες μηδενός εξαιρουμένου πρέπει όταν φεύγουν στο εξωτερικό να παίρνουν έστω έναν δημοσιογράφο μαζί τους. Ο Δημοσιογράφος είναι τόσο σημαντικός, όσο και τα άλλα στελέχη μιας αποστολής. Πρέπει να είναι αναπόσπαστο μέρος. Είναι πιο χρήσιμος δε από κάποιους παράγοντες οι οποίοι πάνε για διακοπές. Φέτος θα σας πω κάποια νούμερα στην Ελλάδα για να καταλάβετε τι συμβαίνει διότι δεν είναι θέμα χρημάτων, άλλα νοοτροπίας. Αλλά αν κάποιος επικαλεστεί θέμα χρημάτων για ένα άτομο παραπάνω, καλύτερα να κάθεται σπίτι του και να μην βγαίνει στην Ευρώπη. Μιλώντας λοιπόν για τους συλλόγους φέτος είχαμε συνολικά 10 εκπροσώπους -5 ανδρικές (Δούκας, Κιλκίς, Φίλιππος, ΠΑΟΚ, Πανελλήνιος) και 5 γυναικείες (Ορμή, Αρης Θ., Μέγας Αλέξανδρος, Νέα Ιωνία, Αναγέννηση Αρτας)- ομάδες στην Ευρώπη. Συνολικά έγιναν στο εξωτερικό 18 ταξίδια και από αυτά μόνο σε τέσσερα ταξίδια παραβρέθηκαν δημοσιογράφοι. Οι μοναδικές ομάδες που έκαναν το αυτονόητο είναι ο Δούκας (στο ένα από τα τέσσερα ταξίδια του) και η Ορμή (και στα τρία που πήγε). Αν κάποιες ομάδες περιμένουν με αυτόν τον τρόπο να προβληθεί το άθλημα και οι ίδιες να προβληθούν, μάλλον βρίσκονται σε άλλο όνειρο, το οποίο είναι εφιάλτης για τα όνειρα του χάντμπολ στην Ελλάδα. Δεν νοείται ομάδα της Θεσσαλονίκης να μην παίρνει Δημοσιογράφο-ους από την πόλη της όταν πηγαίνει στο εξωτερικό, δεν νοείται ομάδα από την Αθήνα να μην απευθύνεται στα μέσα που ασχολούνται με το άθλημα, δεν νοείται αποστολή χωρίς εκπρόσωπο των Μ.Μ.Ε.