Συνέντευξη Ριγανά στο greekhandball.com: «Ονειρεύομαι για τον Φαίακα...»

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ

Η επιστροφή του Νίκου Ριγανά στην Κέρκυρα, το 2015, και η συμφωνία του με τον Φαίακα, ώστε να αναλάβει τα ηνία της ομάδας, ήταν ένα σημείο καμπής στην μέχρι τώρα πορεία των νησιωτών. Ο 35χρονος, σήμερα, προπονητής αναδιοργάνωσε και τελικά, αναγέννησε τους Φαίακες, που μ’ εκείνον στην τεχνική ηγεσία προβιβάστηκαν, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, στη μεγάλη κατηγορία, στην οποία μετέχουν την τρέχουσα σεζόν.

Ο Ριγανάς έδωσε συνέντευξη στο greekhandball.com, στην οποίο αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις εμπειρίες που έχει αποκομίσει από την σημαντική παρουσία του σε ομάδες του εξωτερικού (Ρουμανία, Γερμανία), στις φιλοδοξίες του, στον Φαίακα, στον Φίλιππο Βέροιας, στον οποίο έχει αγωνιστεί και σε πολλά άλλα…

-Είστε άνθρωπος με πλούσιες παραστάσεις από το χάντμπολ, στο οποίο, μάλιστα, έχετε κατακτήσει αρκετούς τίτλους. Τι είναι αυτό, που μένει στο τέλος της ημέρας; Τι εικόνα θέλετε να βλέπετε, όταν κοιτάζεστε στον καθρέφτη;

«Είμαι ένας ρομαντικός άνθρωπος του χάντμπολ και πλέον, ως προπονητής, θέλω να προσφέρω όλα όσα δεν είχα την τύχη να απολαμβάνω, πολλές φορές, στις ομάδες, στις οποίες αγωνίστηκα, αναφορικά, βεβαίως, με τα οικονομικά και συνολικά με τις παροχές (π.χ. φυσιοθεραπείες, γιατροί, γυμναστήριο κτλ). Θέλω να έχω μια υγιέστατη, σε όλα τα επίπεδα, ομάδα και χρόνο με τον χρόνο να ανεβαίνει σκαλοπάτια. Αυτά, λοιπόν, είναι που με ευχαριστούν και με… γεμίζουν».

-Οι εμπειρίες σας από το εξωτερικό συνέβαλαν στην εξέλιξή σας; Τις μεταφέρατε στην Ελλάδα;

«Τις μετέφερα σε απόλυτο ποσοστό στην Ελλάδα και τις εφάρμοσα. Στο εξωτερικό, το χάντμπολ είναι πολύ διαφορετικό, σε σχέση με το δικό μας, τόσο σε οργανωτικό, όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο. Οι ταχύτητες, στο εξωτερικό, είναι υψηλές και η ποιότητα των παικτών πολύ καλή.

Παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως το ελληνικό χάντμπολ έχει ανέβει αγωνιστικά. Αυτό, άλλωστε, προκύπτει και από το γεγονός πως ο Ολυμπιακός «χτύπησε» την Μέλσουνγκεν, ενώ η Εθνική ομάδα ανακάμπτει συνεχώς και πλέον έχουν ενσωματωθεί στο σύνολο και νεαροί. Ωστόσο, οργανωτικά (σ.σ. ασφάλιση, χορηγίες κτλ) είμαστε πολύ πίσω ακόμα. Πίσω είμαστε, παράλληλα, και στο επίπεδο των διαιτητών. Θα πρέπει να κάνουμε κάτι πάνω σε αυτό το κομμάτι, ώστε να σταματήσουμε επιτέλους να ασχολούμαστε με κακές διαιτησίες».

-Είναι φιλοδοξία σας να εγκατασταθείτε ξανά εκτός Ελλάδας, αυτή την φορά ως προπονητής;

«Ποτέ μην λες ποτέ, αλλά δεν έχω κάτι τέτοιο στο μυαλό μου στην παρούσα φάση. Θα ήθελα πρώτα να αφήσω έργο στον Φαίακα, που με ανέδειξε και τον αγαπώ. Πήγα στο εξωτερικό, το είδα. Αποτελεί μεγάλο κομμάτι της αθλητικής μου καριέρας, όμως για να αντέξεις εκεί πρέπει να έχεις ισχυρό κίνητρο και αυτή την στιγμή δεν έχω κίνητρο, ώστε να αφήσω ξανά την Ελλάδα. Βλέποντάς το, επιπλέον, αμιγώς προπονητικά, είναι πάρα πολύ νωρίς, για να σκεφτώ κάτι τέτοιο, θα ήταν πολύ υπεροπτικό, αν το έκανα».

-Πού έχετε θέσει τον πήχη όσον αφορά στην προπονητική σας πορεία; Πού προσδοκάτε, με άλλα λόγια, να φτάσετε;

«Στην προπονητική, γενικά, δεν έχω θέσει προσωπικό πήχη. Έχω θέσει, όμως, για τον Φαίακα. Στόχος μου είναι να μείνει η ομάδα στην κατηγορία. Θέλω να κάνω τον Φαίακα, όπως ονειρεύομαι, αλλά ακόμα δεν μπορώ να αποκαλύψω ποιά είναι τα όνειρά μου για την ομάδα. Αρχικά, είναι πολύ σημαντικό να παραμείνουμε στη Handball Premier, έχουμε τις δυνατότητες, για να το πετύχουμε».

-Είστε ένας από τους πιο κομβικούς κρίκους της αλυσίδας του Φαίακα, εκείνος που συσπείρωσε την ομάδα και την οδήγησε από την Β’ Εθνική στη Handball Premier για πρώτη φορά στην ιστορία της. Όταν φτάσει η στιγμή, που θα αποχωρήσετε από τους νησιώτες, από την θέση του τεχνικού (σ.σ. ακόμα και αν αυτό πρόκειται να γίνει σε πολλά χρόνια, όταν για παράδειγμα αποσυρθείτε από την προπονητική), τι θα θέλατε να έχετε αφήσει πίσω σας;

«Μια μέρα θα φύγω από την τεχνική ηγεσία του Φαίακα, όμως ποτέ δεν θα φύγω μακριά από την ομάδα. Όταν φύγω, θα ήθελα να αφήσω πίσω μου ένα σωματείο, που θα είναι βιομηχανία παικτών χάντμπολ, οργανωμένο 100% και ακόμα, να αφήσω ένα γήπεδο γεμάτο, όπως είναι τώρα. Θέλουμε ο κόσμος να συνεχίσει να στηρίζει την ομάδα. Φυσικά, θα ήθελα να φύγω έχοντας αφήσει ως παρακαταθήκη κάποια διάκριση. Ο Φαίακας θα πρέπει να είναι, και είναι, το στολίδι του κερκυραϊκού αθλητισμού».

-Ο Φαίακας έχει παρουσιάσει… κοιλιά στις τελευταίες αγωνιστικές και βρίσκεται χαμηλά στη βαθμολογία. Θα αποφευχθεί ο υποβιβασμός;

«Η τρέχουσα σεζόν είναι πολύ δύσκολη. Η ομάδα είναι κανούργια, ενσωματώσαμε στο σύνολο 10 νέους παίκτες. Και εγώ ο ίδιος πειραματίζομαι ακόμα, σχετικά με το ποιός μού κάνει και ποιός όχι. Έφυγαν, μέσα στον Δεκέμβριο, αρκετά παιδιά και θα μετρήσουμε, στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, αρκετές νέες παρουσίες.

Άλλες ομάδες είναι πιο έμπειρες από εμάς, εμείς είμαστε νέοι στην κατηγορία. Ξεκινήσαμε καλά, αλλά είχαμε τραυματισμούς. Εκείνος του Τσαμουρίδη μας επηρέασε πολύ, περισσότερο απ’ ό, τι πίστευα, έπεσα έξω στην εκτίμησή μου γι’ αυτό το θέμα. Η αγωνιστική απόδοσή μας έπεσε, το ίδιο και η ψυχολογία μας. Οι προσθήκες ελπίζουμε πως θα δώσουν νέα πνοή στην ομάδα. Κάποιοι παίκτες δεν στάθηκαν αντάξιοι των περιστάσεων, παρά το ότι είχαν ευκαιρίες».

    

-Γιατί ο κόσμος του Φαίακα είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με την χαντμπολική ομάδα; Πού οφείλεται αυτός ο δεσμός αγάπης;

«Το νησί είναι χαντμπολικό. Λίγο πολύ όλοι έχουν παίξει χάντμπολ. Το πιο σημαντικό είναι ότι εδώ και τέσσερα χρόνια, η ομάδα κάνει πάρα πολύ σοβαρή δουλειά. Δεν έχουμε σχέση ούτε με τις ομάδες μπάσκετ, ούτε μ’ εκείνες του ποδοσφαίρου.

Λειτουργούμε με σταθερότητα, η οποία «χτίζεται» από τα αποτελέσματα. Καθοριστικά συμβάλλει και το management του Φαίακα, η οργάνωσή του στα social media και προς τον Τύπο, είναι εξωστρεφής. Η ομάδα χρειάζεται διαφήμιση, για να προωθηθεί και ο κόσμος να την αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο. Ο ένας τραβούσε τον άλλον στο γήπεδο και έτσι φτάσαμε να έχουμε τόσο κόσμο, κάθε φορά, στις κερκίδες.

Οι φίλαθλοι έχουν δύο λόγους, για να έρθουν στο γήπεδο. Ο ένας είναι επειδή η ομάδα νικάει και ο άλλος επειδή εκτιμούν ότι οι παίκτες ιδρώνουν την φανέλα. Αν, λοιπόν, η ομάδα δεν ματώνει την φανέλα του Φαίακα, τότε ο κόσμος θα ξεκινήσει να απομακρύνεται. Στα δύο τελευταία ματς αγωνιστήκαμε με πάθος, αλλά είχαμε καλύτερες ομάδες απέναντί μας».

-Για ποιόν λόγο δεν υπάρχουν, πλέον, τόσοι Έλληνες παίκτες, που να αγωνίζονται στο εξωτερικό;

«Πολύ δύσκολη η ερώτηση. Αυτό που νιώθω εγώ είναι ότι, αν και υπάρχει ταλέντο, τα παιδιά, σήμερα, δεν έχουν τόσο πείσμα, ούτε επιμονή και προσήλωση. Το να αγωνιστούν στο εξωτερικό, το θεωρούν μακρινό όνειρο, αλλά δεν είναι έτσι. Για να πάει κάποιος στη Γερμανία, για παράδειγμα, θα πρέπει να είναι καλύτερος από τον Γερμανό, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να δίνει το 100%.

Χρειάζεται… κυνήγι και αγωνιστική και ψυχολογική αφοσίωση. Όποιος, πάντως, έχει, πραγματικά, όνειρο να παίξει στο εξωτερικό δείχνει πως μπορεί να τα καταφέρει. Όπως λέω, όλοι θα πάνε στον στρατό, αλλά ελάχιστοι στα ΟΥΚ».

-Τι σημαίνει το γεγονός ότι η πλειονότητα των προπονητών, στη Handball Premier, έχουν περίπου την ίδια ηλικία; Δημητρούλιας, Ζαραβίνας, Χαλκίδης, Βαλαβάνης, Γούσιος, Παπακώστας, Μπούνας, Πηλαλίδης είναι κοντά στη δική σας ηλικία.

«Όλοι εμείς είμαστε η νέα φουρνιά προπονητών. Υπήρχαν, κατά καιρούς, και άλλες προπονητικές γενιές. Έχει γίνει ανανέωση στο κομμάτι των προπονητών. Έπρεπε να γίνει, για να είμαστε πιο ακριβείς, κάποια στιγμή και πρόκειται για μια πολύ θετική εξέλιξη. Μέσα από την αλλαγή προπονητών, ίσως δούμε κάτι διαφορετικό στο άθλημα».

 -Έχετε ζήσει ένδοξες στιγμές, ως παίκτης, με τον Φίλιππο (σ.σ. 1 Πρωτάθλημα, 1 Κύπελλο), αλλά τώρα η ομάδα παραπαίει. Σίγουρα δεν σας ευχαριστεί η αρνητική εξέλιξή της στο πέρασμα των ετών. Ποιό είναι το σχόλιό σας;

«Ο Φίλιππος είναι μια ιστορικότατη ομάδα, που πρέπει, αρχικά, να λύσει τα διοικητικά του - εσωτερικά του προβλήματα. Ο Φίλιππος πρέπει να είναι στην Α1, αλλά δεν μπορεί με την υπάρχουσα κατάσταση. Δεν είναι καλό για το ελληνικό χάντμπολ και παράλληλα αδικούνται οι αθλητές του. Όταν δεν μπορείς να υποστηρίξεις ένα τέτοιο εγχείρημα, είναι προτιμότερο να υποβιβαστεί η ομάδα, για να δυναμώσει».

-Και ένα τελευταίο σχόλιο…;

«Θα ήθελα να ευχηθώ καλή χρονιά, με υγεία, χωρίς τραυματισμούς, που ήταν μελανό σημείο φέτος. Εύχομαι, επίσης, να παίζουν οι ομάδες όμορφο χάντμπολ και να κοιτάμε πάντα μπροστά, για το καλό του αθλήματος».