Επιτέλους, δώστε στο χαντμπολ αυτό που του αξίζει ! - greekhandball.com

Τελευταία νέα

Επιτέλους, δώστε στο χαντμπολ αυτό που του αξίζει !




Το χαντμπολ έκλεισε 40 χρόνια ζωής στην Ελλάδα, ωστόσο, παρά την αδιαμφισβήτητη αγάπη και προσπάθεια των ανθρώπων που το υπηρετούν, συνεχίζει να υποφέρει από ΄΄παιδικές ασθένειες΄΄, με προβλήματα που το ταλαιπωρούν διαχρονικά.
Το κυριότερο από όλα ; Το γηπεδικό, το οποίο το greekhandball.com θέλει να αναδείξει, στοχεύοντας ( και ελπίζοντας...) σε εξεύρεση λύσεων.
Αν και υπάρχει ενδιαφέρον για το χαντμπολ, που κερδίζει διαρκώς νέους φίλους και παράλληλα απασχολεί, πλέον, τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ελληνικού αθλητισμού ( που προσθέτουν χρήμα και δημοφιλία ), οι προϋποθέσεις για την δημιουργία καλύτερου και περισσότερο ελκυστικού ΄΄αθλητικού προϊόντος΄΄, δεν έχουν βελτιωθεί.
Στην εφετινή κλήρωση των πρωταθλημάτων, ο Πρόεδρος της ΟΧΕ Κώστας Γκαντής, έκανε αναφορά στο γηπεδικό ζήτημα :
΄΄Αν λύσουμε και το γηπεδικό πρόβλημα που υπάρχει ιδίως στην Αττική, θα προχωρήσουμε με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς΄΄.
Η ανάληψη της διεξαγωγής από την Ελλάδα, του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Εφήβων 2021, μεγαλώνει τις ευθύνες  και τις υποχρεώσεις, καθώς, αποτελεί μία, πρώτου μεγέθους, πρόκληση για το χαντμπολ στην χώρα μας.
Προτού ασχοληθούμε με τα συμπεράσματα στα οποία καταλήξαμε από τις επαφές που είχαμε με ανθρώπους του χαντμπολ σε όλη την Ελλάδα, είναι χρήσιμο να παρουσιάσουμε το αποτέλεσμα της έρευνας μας για την διαθεσιμότητα των κλειστών γηπέδων στην Ελλάδα, για το άθλημα.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΓΓΑ, στη χώρα μας υπάρχουν σήμερα :
35    Εθνικά Γυμναστήρια, 446  Δημοτικά Γυμναστήρια και  47  Γυμναστήρια ΑΕΙ-ΤΕΙ ενώ δεν παρέχονται πληροφορίες για τον αριθμό των ιδιωτικών και σχολικών γυμναστηρίων, καθώς, εν έτει 2019, ακόμα δεν έχει  ολοκληρωθεί  η καταγραφή τους...
Για τα Γυμναστήρια ΑΕΙ-ΤΕΙ, δεν παρέχονται πληροφορίες διαστάσεων αγωνιστικών χώρων από την ΓΓΑ, αλλά, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα Εθνικά και Δημοτικά Γυμναστήρια.
Τα συμπεράσματα είναι απογοητευτικά για το χαντμπολ.
Μόλις τα 147 από τα 481 Γυμναστήρια, δηλαδή, ποσοστό κοντά στο 30%, έχουν διαστάσεις τεραίν πάνω από τα 36 μέτρα σε μήκος ( τα 121 είναι μεγαλύτερα από τα 40 μέτρα και τα 26 ανάμεσα στα 36 και τα 40 μέτρα ).
Στα υπόλοιπα, λοιπόν, δεν είναι δυνατό να παιχθεί, κανονικός, αγώνας χαντμπολ και είναι αμφίβολο αν στα περισσότερα από αυτά, υπάρχει ( τεχνική ) καταλληλότητα ώστε να εξυπηρετούνται Ακαδημίες χαντμπολ.
Φυσικά, η ευθύνη δεν βαρύνει τον Γερμανό Καρλ Σέλενζ, που υπήρξε το 1920 ο ΄΄πατέρας΄΄ του χαντμπολ και όρισε τις διαστάσεις στα 40 επί 20 μέτρα.
Το χαντμπολ, για πολλά χρόνια, ακόμα και όταν έδειχνε ότι αναπτυσσόταν ραγδαία, δεν έπαιρνε ότι του αντιστοιχούσε, σε κανένα επίπεδο και η φροντίδα ήταν, ειδικά από το 1987 και έπειτα ( τότε που το άθλημα πλησίαζε στην ολοκλήρωση της, κρίσιμης, πρώτης δεκαετίας του ) σαφώς μεγαλύτερη για τις ανάγκες άλλων αθλημάτων, όπως το μπάσκετ.
Η δημιουργία κλειστών, όπου θα χωρούσε το μπάσκετ ( διαστάσεις τεραίν 28 επί 15, σχεδόν το μισό του χαντμπολ ) και μέσα σε αυτό ενίοτε και το βόλεΪ ( με αγωνιστικό χώρο 9 επί 18 ), αναδείχθηκε, για όποιους λόγους και πάντως όχι μόνον οικονομικούς, σε ΄΄εθνική πολιτική΄΄.
Οταν, λοιπόν, υπήρχαν χρήματα στην Ελλάδα, επί 20 χρόνια, φτιάχνονταν αθλητικές εγκαταστάσεις, ακόμα και εκεί όπου υπήρχαν ελεύθεροι χώροι σε αφθονία, δίχως να υπολογίζεται ότι θα έπρεπε να ληφθεί υπόψιν και το χαντμπολ, καθώς άλλωστε μέσα στις διαστάσεις του θα είχε χώρο και το μπάσκετ ( από το οποίο, όπως και από το ποδόσφαιρο, αντλεί παιδιά από κοινές δεξαμενές, με κοινό χαρακτηριστικό την προτίμηση τους σε δυναμικά ομαδικά αθλήματα, με επαφή ), όπως φυσικά και το βόλεϊ.
Η λογική της κατασκευής Γυμναστηρίων τύπου Τ, επιλέχθηκε από ένα σημείο και έπειτα ως περισσότερο συμφέρουσα, όμως, ήταν επιζήμια για το χαντμπολ, έστω και αν υπάρχουν κάποια κλειστά Τ με διαστάσεις για το άθλημα που δεν βρίσκει, πάντως, χώρο ούτε καν στις ανοιχτές εγκαταστάσεις των Δήμων, όπου χωρούν μόνο μπασκέτες και σπανιότατα τρύπες για στυλοβάτες βόλεϊ...
Η στροφή σε, ολοκληρωμένες, εγκαταστάσεις συντελείται, πλέον, αλλά, με αργούς ρυθμούς, καθώς, θεωρείται πολυτέλεια η δημιουργία νέων Γυμναστηρίων, ακόμα και εντός σχολικών συγκροτημάτων, όπου συχνά προτιμώνται αμφιθέατρα ( η περίπτωση του ολοκαίνουριου οικοδομήματος της Ραλλείου Σχολής στον Πειραιά, είναι χαρακτηριστική...).
Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι ότι η Περιφέρεια Αττικής είχε, με έγγραφο της, ζητήσει να έχουν διαστάσεις και για το χαντμπολ, όποια κλειστά κατασκευάζονται με δική της χρηματοδότηση, όμως, ακόμα και εκεί δεν μπαίνει το χαντμπολ και αντίθετα προτιμώνται άλλα σπορ, ακόμα και ένα, σχετικά,  νεόφερτο στην Ελλάδα, όπου δεν έχει πιο πολλά από 20 χρόνια ζωής...
Μοιραία, το χαντμπολ βρέθηκε να έχει λιγότερους χώρους στη διάθεση του, σε  σχέση με τα άλλα αθλήματα σάλας αλλά και σε αυτούς πασχίζει να πάρει την θέση που του αξίζει.
Στην Γαλλία και στην Ισπανία, το χαντμπολ παίζεται στα ίδια γήπεδα με το μπάσκετ, αλλά, εκεί υπάρχει λύση για την ΄΄εύκολη δικαιολογία΄΄ της κόλλας ενώ εδώ, χρησιμοποιείται,  από ορισμένους, αυτό το στοιχείο του αθλήματος ως πρόσχημα ώστε να απομονωθεί στη χρήση των προπονητικών προγραμμάτων ενώ είναι δεδομένο ότι λύσεις προσφέρονται.
Η έλλειψη γηπέδων, δεν είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, σημαντικότερη από ότι η αδιαφορία προς το χαντμπολ από τους Δήμους.
Στα πιο πολλά κλειστά, το χαντμπολ παίρνει ( Σ.Σ. αν πάρει...) σε ώρες ότι περισσεύει ενώ προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ακόμα και σε Δήμους της Αττικής με 3, 4 και 5 κλειστά, οι πόρτες είναι κλειστές ακόμα και για Ακαδημίες χαντμπολ ( Σ.Σ. που δεν έχουν κόλλα...).
Πως να αναπτυχθούν νέες ομάδες, με τέτοια πολεμική...
Εάν, στους συλλόγους, μπούν δυνατά πρόσωπα μπροστά, μπορεί να αλλάξει η εικόνα, καθώς, καμμία κεντρική προσπάθεια δεν είναι εφικτό να είναι τόσο αποτελεσματική όσο η καθημερινή τριβή στις τοπικές κοινωνίες.
Στην περιφέρεια, η κατάσταση είναι, σχετικά, καλύτερη.
Βεβαίως, στην Δυτική Ελλάδα και στην Πελοπόννησο, οι δυσκολίες είναι σημαντικές, ωστόσο, στη Μακεδονία και την Θράκη, η κατάσταση είναι καλύτερη ενώ στα νησιά το χαντμπολ βρίσκεται σε ύπνωση στις περισσότερες περιοχές και νομοτελειακά, προς το παρόν, δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα περισσότερο.
Οπως παραδέχονται συντελεστές του αθλήματος, ΄΄στην περιφέρεια, όπου υπάρχουν δυνατές ομάδες, με δραστήριες διοικήσεις που φροντίζουν ώστε να συνεργάζονται με τους Δήμους, βρίσκονται λύσεις, αλλά, όπου έσβησαν άλλοτε ισχυρά σωματεία ( όπως συνέβη σε περιοχές της Θεσσαλονίκης, όπου υπάρχει μία επανάπαυση με το Σπίτι του Χαντμπολ, για το οποίο όμως, τα προβλήματα παραμένουν ), χάνεται και η πρόσβαση στα γήπεδα, συχνά, οριστικά΄΄.
Η συμμετοχή, πλέον, δύο ανθρώπων του χαντμπολ, του μέλους του Δ.Σ. της ΟΧΕ, Κώστα Βιολιτζή και του Γενικού Αρχηγού της Γυναικείας ομάδας χαντμπολ του ΠΑΟΚ, Δημήτρη Χασεκίδη, στη Διοίκηση του ΕΑΚ Θεσσαλονίκης δημιουργεί προσδοκίες....
Η ενδυνάμωση των ομάδων του χαντμπολ, η πρόοδος τους και η ανέλιξη στις εθνικές κατηγορίες, η δυναμική τους σε επίπεδο Ακαδημίας και κοινού, η ισχυροποίηση και καλύτερη οργάνωση τους στο διοικητικό τομέα και  ασφαλώς η διεκδίκηση από την Ομοσπονδία θα δώσουν λύσεις.
Παράλληλα, οι Διοικήσεις Σταδίων και Νομικών Προσώπων των Δήμων, οφείλουν να αντιμετωπίσουν με εκλογίκευση δαπανών και πόρων, όπως επίσης και  περισσότερο δημοκρατικά αλλά και ορθολογικά το χαντμπολ. 
Εστω και αν είναι σαφές ότι κάποιους τους ενοχλεί το άθλημα που κερδίζει φίλους ( και ) στην Ελλάδα, όπως εδώ και πολλά χρόνια έχει συμβεί σε Γερμανία, Σουηδία, Ολλανδία, Γαλλία, Ισπανία, Δανία, Ισλανδία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Νορβηγία, Σλοβενία.
Η πρόνοια της Πολιτείας για διαστάσεις που θα καλύπτουν και το χαντμπολ στα  γήπεδα τα οποία θα κατασκευασθούν από εδώ και πέρα, είναι απαραίτητη.
Αλλωστε, με όσα επιβάλλει πλέον ο νόμος ως προαπαιτούμενα για τις αθλητικές εγκαταστάσεις, ο μεγαλύτερος αγωνιστικός χώρος, δεν πρόκειται να αλλάξει την εικόνα και τον προϋπολογισμό της κατασκευής...
Διάθεση χρειάζεται να υπάρχει, παράλληλα με την αγωνιστική άνοδο του χαντμπολ, σε συλλογικό αλλά και εθνικό επίπεδο, ώστε να μπούν και άλλοι ΄΄ισχυροί παίκτες΄΄ στον χώρο.
Αρκεί, φυσικά, όσοι επιθυμούν να βελτιώσουν τις συνθήκες να μην αντιμετωπίζονται ως ΄΄ιερές αγελάδες΄΄ και να υπάρχει  πνεύμα συνεργασίας, π.χ. από εκείνους που φώναξαν τον νοικάρη να τους φτιάξει το ( παρατημένο....) σπίτι και στο τέλος του ζητούν και αναδρομική αύξηση στο νοίκι ή από αυτούς οι οποίοι αισθάνονται ότι απειλούνται από το χαντμπολ...

Νίκος Δελαγραμμάτικας

No comments