Το Bic δεν είναι Montblanc

Ένας, κακά τα ψέμματα, ακόμα αποκλεισμός, προστέθηκε στο αρνητικό σερί των αποκλεισμών από το 2005, όταν η τότε πραγματικά σπουδαία εθνική ανδρών, συμμετείχε για τελευταία φορά σε τελική φάση μιας μεγάλης διοργάνωσης. Με εξαίρεση τη συμμετοχή της Κ21 στο παγκόσμιο της Θεσσαλονίκης, που προήλθε ως διοργανώτρια χώρα, συμπληρώνουμε στους άνδρες, συνεχείς αποκλεισμούς σε όλες τις τελικές φάσεις μεγάλης διοργάνωσης από το 2006 έως και το 2019. Για δε τις γυναίκες δεν έχουμε προκριθεί ποτέ και πουθενά. Το γιατί, έγκειται στην οπτική γωνία του καθενός.

Και όλο οι ίδιες δικαιολογίες και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, όσων θέλουν να καλύψουν τις ευθύνες
τους. Τη μια φταίει ο Πέρκοβατς γιατί ήταν παρτ τάιμ και δεν είχε πλήρη εικόνα, την άλλη ο Μάντζος με τον Ιατρούδη που νικάνε το πλήρες Μαυροβούνιο και κοντράρουν τη Γερμανία, αλλά δεν είχαν καλή χημεία με τους παίχτες. Μετά ο Κρανάκης που προκρίνεται σε πλέι οφ με την ΠΓΔΜ, αλλά είναι ιδιόρυθμος και χάνει από την Κύπρο. Ο Τσαβδαρίδης δεν πήγε λέει για λίγα λεπτά την Κ21 στους 8 το 2011, λες και το προέβλεπε το συμβόλαιο του, ο Σειρεκίδης τόσα χρόνια στη Νέων δεν κατάφερε πρόκριση αν και έφτασε πολύ κοντά. Ο Δημητρούλιας με την εφήβων δεν ήταν συνεργάσιμος και έφυγε έξω στη συνέχεια, ο Χατζηπαρασίδης δεν ξέρω γιατί και πάει λέγοντας. Τώρα είναι η σειρά του Γραμματικού, να υποστεί αυτή τη βάσανο, γιατί έτσι βολεύει. 

Αύριο πιθανότατα, θα είναι του Χαλκίδη, του Αρβανίτη, του Γεωργιάδη ή όποιου άλλου ακολουθήσει. Μέσα σε όλα αυτά, οι ίδιοι παράγοντες που διακινούν αυτές τις δικαιολογίες, "καρφώνουν" τους παίχτες δεν έχουν διάθεση, την άλλη είναι απροπόνητοι, την παραάλλη υπονομεύουν τους προπονητές που δεν γουστάρουν, αύριο ποιος ξέρει τι επιχείρημα θα χρησιμοποιηθεί. Μύλος δηλαδή. Όλοι ανεξαρτήτως στην κρεατομηχανή. Και μάλιστα άνθρωποι που σύνδεσαν το όνομα τους με την ιστορία του αθλήματος και αποτελούν σημαντικό κομάτι της. Λες και σε όλους αυτούς, προπονητές και παίχτες, δόθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες, να δουλέψουν επαγγελματικά για να κριθούν ανάλογα.  

Και όλο θα υπάρχει κι ενα νεο αφήγημα, για να δημιουργηθούν ψεύτικες ελπίδες και να κερδηθεί πολιτικός χρόνος. Τώρα μαθαίνω θα είναι η επιστημονική επιτροπή και η ανάθεση του Παγκοσμίου ανδρών Κ19, του 2021. Δεν βλέπει κανείς τη φτώχεια και τη φθορά του αθλήματος; Ότι όσο αλλάζουν οι ηλικίες, τόσο οι ομάδες μειώνονται; Ότι δεν υπάρχουν ψηλά παιδιά ή αριστερόχειρες; Ότι το άθλημα έχει αποκοπεί ή περιθωριοποιηθεί στα Πανεπιστήμια. Δυστυχώς τείνουμε να γίνουμε από αγωνιστικό άθλημα, οργάνωση ακτιβισμού. Μας γνωρίζουν για την πατριωτική στάση με την ΠΓΔΜ, για το Be Active στην κοινωνική του διάσταση, για τα βραβεία fair play στην Πνύκα, για το αντιντόπινγκ, για τις ίντριγκες στην ΕΟΕ, τέλος πάντων για οτιδήποτε έχει σχέση με εξωαγωνιστικά θέματα. 

Τη στιγμή που πχ το πόλο, κατακτά παγκόσμιους τίτλους, νικώντας τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, την Αυστραλία που έχουν το μισό και πλέον πληθυσμό της γης και χώρες με παράδοση όπως η Σερβία, Κροατία κλπ, εμείς ως άθλημα πανηγυρίζουμε για την πρόκριση επί των Φερόε και βγάζουμε ανακοινώσεις ότι γεμίσαμε το γήπεδο 600 θέσεων. Την ώρα που οι προπονητές των άλλων αθλημάτων διακρίνονται για το προπονητικό και ακαδημαικό τους έργο σε Ελλάδα και εξωτερικό, οι δικοί μας προπονητές, που είναι και άξιοι και με γνώσεις επιστήμονες, αντί να προάγουν το επιστημονικό τους έργο, σε ακαδημαικά ιδρύματα και εγχώρια ή διεθνή συνέδρια και να μεταδίδουν τις γνώσεις τους, απαξιώνονται βάφοντας γήπεδα, καρφώνοντας ταμπέλες και κουβαλώντας κώνους και τέρματα.

Αν δεν αλλάξει δραστικά κάτι, τίποτα δεν θα μπορέσει να σταματήσει τον κατήφορο του αθλήματος. Εύχομαι και ελπίζω πραγματικά, ότι κάποια στιγμή, οι προσωπικότητες του χώρου, παλαιοί και νέοι, που έχουν κερδίσει με τα επιτεύγματα τους το σεβασμό του κόσμου, αλλά και οι επαγγελματίες του αθλήματος, θα σταματήσουν να σιωπούν και θα αποφασίσουν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας χωρίς φόβο και περιστροφές, παρουσιάζοντας την πραγματική εικόνα και για το αν μπορούμε να περιμένουμε κάτι, τι είναι αυτό και πότε θα μπορέσει να γίνει πράξη. Αρκεί να γίνει αντιληπτό ότι ανάγκη τους έχουν οι εκάστοτε διοικούντες και όχι το αντίστροφο.

Σε διαφορετική περίπτωση, το άθλημα θα εξακολουθήσει να μικραίνει και να περιχαρακώνεται, ελλείψει διακρίσεων και επιτυχιών. Καλή η προσπάθεια ορισμένων, όμως το Bic δεν είναι Montblanc 

Στάθης Παπαχαρτοφύλης

ΥΓ1 Ήθελα αντί για δικό μου κείμενο, να παρουσιάσω παλαιές θέσεις και απόψεις τρίτων, που άντλησα από το χρονοντούλαπο του ιστολογίου, οι οποίες παραμένουν και σήμερα επίκαιρες. Θα το κάνω αύριο και νομίζω ότι εκτός της ευθυμίας που θα προκαλέσουν, θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες και μερικοί θα εκπλαγούν.

ΥΓ2 Η παντελής απομόνωση από τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (πχ Τμήμα Οργάνωσης και Διαχείρισης αθλητισμού) κοστίζει. Γι αυτό ας φύγουν από τον προυπολογισμό του αθλήματος 19.000 με απευθείας ανάθεση, για δημιουργία φακέλου υποψηφιότητας και διαφημιστικού υλικού, για τη διεκδίκηση του Παγκοσμίου του 2021, που θα αποφασιστεί την επόμενη εβδομάδα στην Αντάλυα στο κογκρέσο της IHF. 

ΥΓ3 Η φωτογραφία σημειολογική για τη δυναμική του αθλήματος. Άδειος αγωνιστικός χώρος, γεμάτο γήπεδο. 

ΥΓ3 Συγχαρητήρια σε όσους επέλεξαν για τηλεοπτικό το Πανελλήνιος-ΠΑΟΚ. Θα προσθέσει υπεραξία στην προβολή του αθλήματος.