Επιστροφή στο μέλλον.....

Ενδιαφέρον το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, με φάιναλ φορ κυπέλλου στην Κοζάνη και ΓΣ -που αλλού- στη Θεσσαλονίκη. Πριν αναφερθώ στα όσα διεμήφθησαν στη ΓΣ, θα ήθελα να σταθώ για λίγο στο F4 του κυπέλλου. Οργανωτική επιτυχία από όσους ανέλαβαν το στήσιμο της διοργάνωσης (κ. Σταματιάδης με τους συνεργάτες του), με τρεις πολύ ωραίους αγώνες, αρκετό κόσμο και μια θαυμάσια εγκατάσταση, στην οποία το άθλημα μας μπήκε για πρώτη φορά και η οποία απ' ότι άκουσα χρησιμοποιείται πολύ αραιά. Είναι προφανές ότι η γεωγραφική επιλογή της έδρας πέριξ της οποίας το άθλημα έχει ισχυρές βάσεις, αλλά κυρίως η συμμετοχή συγκεκριμένων
ομάδων, αποτέλεσαν κίνητρο για την προσέλευση του κόσμου. Το γεγονός αυτό θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να αποτελέσει εργαλείο, όχι απαραίτητα για την εφεξής επιλογή της έδρας, αφού και παλαιότερα υπήρξε ανάλογη επιτυχία σε F4, όπως το 2012 στην υπέροχη και πανομοιότυπη εγκατάσταση του Κλαδισσού Χανίων όταν τα Βριλήσσια είχαν κατακτήσει το κύπελλο απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά πρωτίστως για το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης που θα προκρίνει τις καλύτερες ομάδες. Θυμίζω ότι την προηγούμενη χρονιά το F4 έγινε παρουσία 300-400 θεατών, ενω όλοι γνωρίζουν ότι αν ο ΙΕΚ Ξυνή είχε πάρει την πρόκριση από τον ΠΑΟΚ, η διοργάνωση θα γινόταν στο ΟΑΚΑ.

Από την Κοζάνη μεταφερόμαστε στη Θεσσαλονίκη και τη ΓΣ, όπου συνέβη το αναμενόμενο. Μια βαρετή επανάληψη των ίδιων κλισέ, όπου ο ενας επαινούσε τον άλλον, σε ενα γνώριμο ακροατήριο. Σε μια ΓΣ που ουδείς μπήκε στον κόπο, έτσι για τα μάτια του κόσμου, να στείλει τα στοιχεία για τα θέματα συζήτησης στα σωματεία (ισολογισμό, σχέδιο προϋπολογισμού κλπ), με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την εγκυρότητα της. Φανταστείτε τον βουλευτή να πηγαίνει να ψηφίσει και να μην έχει λάβει το σχέδιο Νόμου, ή τον δικηγόρο να πηγαίνει να δικάσει και να του διαβάζουν τη δικογραφία κατά τη διάρκεια της δίκης. Αλλά φευ, αφού οι περισσότεροι εκπρόσωποι έχουμε πει ποιοι είναι και πως επιλέγονται.

Σε όλη αυτή την χαρούμενη ατμόσφαιρα, υπήρχε όπως πάντα και η απαραίτητη εσανς της κατασκευής ΔΗΘΕΝ εχθρών του αθλήματος. Έτσι όποιος έχει αντίθετη άποψη στα πεπραγμένα του κονκλάβιου, είναι επιζήμιος για το άθλημα, συμβάλει στην εσωστρέφεια και την μιζέρια, εμποδίζει την προσχηματική ενότητα και την εκτόξευση του αθλήματος που κρατιέται ακόμα όρθιο!!!!!!!!! Μπορεί να εξηγήσει κανείς τι σημαίνει κρατιέται όρθιο;;;; Αυτό μας άξιζε ως άθλημα που επιχορηγήθηκε την τελευταία δωδεκαετία με το αστρονομικό ποσό για το μέγεθος του, των 27 εκατομυρίων ευρώ περίπου, ή να είχαμε κάθε χρόνο μια εθνική ομάδα να διακρίνεται σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης; Υπάρχει ΕΝΑΣ να δώσει μια πειστική εξήγηση γιατί συμβαίνει το αντίστροφο; Και σαν να μην φτάνει η έλλειψη αυτοκριτικής, ζητείται μάλιστα να κοιτάξουμε γύρω μας τα άλλα αθλήματα. Μα αν τα κοιτάξουμε, θα μας πιάσει κατάθλιψη για την κατάντια μας.


Όλα αυτά όμως αποτελούν γνώριμη τακτική, αφού αν μιλήσουμε για την ταμπακέρα, κανείς στόχος -πλην της πρόκρισης στο Euro 2020- από αυτούς που είχαν τεθεί από τα ίδια πρόσωπα, δεν έχει πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της εποχής του Στρατηγικού Σχεδιασμού και της Αρχιτεκτονικής. Αλλά χρόνος υπάρχει. Θα τεθούν νέοι στόχοι σε αυτή τη θητεία που έχει χαρακτηριστεί ως η θητεία της Επανεκίνησης που θα τελειώσει το 2020!!! Αρκεί να είμαστε όλοι συντεταγμένοι. Κάτι σαν τα πρόβατα!!! Και μέχρι τότε η μπάλα στην εξέδρα.


Εν ολίγοις για να μπεί η μπάλα στο γήπεδο:
- Τα 73.000 για παραγωγή τηλεοπτικού σήματος, οι αυξανόμενες αμοιβές ελεύθερων επαγγελματιών που ανήλθαν στα 50.000 με ανάλογη μείωση των μισθών των προπονητών, τα 18.000 σε τηλέφωνα ή τα 14.000 σε εξοδα για ΔΣ και ΓΣ, ελέγχονται για τη σκοπιμότητα της δαπάνης και όχι για το αν εκδόθηκαν τα απαραίτητα φορολογικά παραστατικά, που προφανώς και εκδόθηκαν. Αλήθεια τι θα γινόταν αν το 70% αυτών των χρημάτων, γιατί υπάρχουν κι άλλες σπατάλες, είχε δοθεί στις Εθνικές ομάδες και τα σωματεία που επενδύουν ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ στην ανάπτυξη;
-  Εθνικές ομάδες με ΘΑ. ΘΑ προτείνουμε, ΘΑ χτίσουμε, ΘΑ πράξουμε. Λες και έχει περάσει στο μακρινό παρελθόν, η διαρκής πρακτική με την έλλειψη κατάλληλης προετοιμασίας και φιλικών των ανδρών Κ18, Κ20 και Κ21, που απαιτούν χρήμα που σχετίζεται άμεσα με τα ποσά που αναφέρονται ενδεικτικά παραπάνω και στην κυριολεξία σπαταλήθηκαν άσκοπα!!! Θυμάται κανείς τους στόχους που είχαν τεθεί για τις συγκεκριμένες ομάδες;;; Και συνεχίζει το κοντέρ να γράφει 18 χρόνια χωρίς πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση!!! Μήπως πρέπει να το προτείνει κάποιος, ότι δεν πας για να διεκδικήσεις πρόκριση σε παγκόσμιο έχοντας 10 προπονήσεις και δυο φιλικά με Φοίβο και ΧΑΝΘ; Από αυτή την άποψη όντως είναι επίτευγμα που το άθλημα κρατιέται όρθιο.
- Για τα σωματεία μπορεί να πει κανείς με ποιον τρόπο βοηθήθηκαν;  Υλικά, επιστημονικά ή με άλλον τρόπο;
- Για την πολυπόθητη ανάπτυξη; Δόθηκαν 140.000. Για ποιες δράσεις και πως αξιολογήθηκαν. Υπάρχουν πουθενά τα συμπεράσματα για να δούμε τι θα ξανακάνουμε και τι όχι; Πως εξηγείται η κάθε χρόνο μείωση του αριθμού ομάδων στα ηλικιακά πρωταθλήματα; Γιατί δεν επιτρέπεται στις μικρές ηλικίες να γίνονται αγώνες σε ανοιχτά γήπεδα; Γιατί αυτοί που μένουν στο άθλημα και διακρίνονται είναι πάντα οι ίδιοι παραδοσιακοί σύλλογοι; Έχει μελετήσει κανείς τα case study πχ του ΔΙΚΕΑΣ, Πυλαίας (δυο σωματεία με πολύ μικρή διαδρομή στο άθλημα, αλλά εξαιρετικά αποτελέσματα στις υποδομές)
- Για το ΟΑΚΑ υπάρχει κάποια εξήγηση γιατί δεν αποδεχτήκαμε τις 6 ώρες; Γνωρίζει κανείς ότι με αυτό το καταστροφικό λάθος, 86 παιδιά τουλάχιστον πετάχθηκαν στην κυριολεξία έξω από τις προπονήσεις; Χρειάζεται πρόταση για το αυτονόητο να επαναδιαπραγματευτεί η σύμβαση;
- Στη Μίκρα που είναι το σπίτι του χάντμπολ, είναι δυνατόν ομάδες ανδρών ή γυναικών να κάνουν προπόνηση ταυτόχρονα σε μισό γήπεδο; Σε ποιο άλλο -σοβαρό- άθλημα συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Είναι δυνατόν μετά να λέμε για εικόνα που χτίστηκε με κόπο;;;;



Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσε να συζητά κανείς βλέποντας γραμμή προς γραμμή, κωδικό προς κωδικό, τον ισολογισμό και τον προϋπολογισμό που ψηφίζει. Είναι αδιανόητο το άθλημα να βρίσκεται χρόνο με το χρόνο σε χειρότερη θέση και την ίδια στιγμή να λέγεται ότι όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει το ρυθμό (που κρατάει το άθλημα στην καλύτερη περίπτωση στάσιμο) θα μείνει πίσω ή να ισχυρίζεσαι ότι οι "ανεξέλεγκτες κρίσεις", για τις οποίες έγινε μεγάλη προσπάθεια να γίνουν "ελεγχόμενες", κάνουν ζημιά. Επιζήμια για το άθλημα είναι η οπισθοδρόμηση, ο έλεγχος και το συνεχές καπέλωμα του. Η πραγματικότητα είναι αδιάψευστη. Aν τώρα δεν συμφωνεί με τη διοίκηση της ΟΧΕ, τόσο το χειρότερο γι αυτήν...

Στάθης Παπαχαρτοφύλης