Πέτρος Μπουκοβίνας: "Το πάθος για αυτό που κάνουμε, κερδίζει τα πάντα..."

Πρόκειται αναμφίβολα για έναν από τους πρωταγωνιστές της ομάδας χάντμπολ του ΠΑΟΚ φέτος, κάνοντας πολλούς να μιλούν για αυτόν στο πρώτο μισό της σεζόν. Ο λόγος φυσικά για τον Πέτρο Μπουκοβίνα... Τον τερματοφύλακα των νταμπλούχων, που στα 21 του έχει βαλθεί να... "τρελάνει" κόσμο με τις εμφανίσεις του, έχοντας εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σημαντικά "όπλα" για τον Νίκο Γεωργιάδη.

Ο νεαρός άσος παραχώρησε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στο PAOK24, μιλώντας για όλους και για όλα. Οι στόχοι της ομάδας, το δύσκολο ξεκίνημα και η βελτίωση στη συνέχεια, ο Αλέξης Αλβανός, η Εθνική, ο Ιβάν Σαββίδης και πολλά άλλα...

Το αρχικό "ΣΟΚ" και η στιγμή που άλλαξαν όλα


"Στην αρχή τις πρώτες τρεις, τέσσερις αγωνιστικές, όταν είχε δημιουργηθεί το θέμα με τον προπονητή αλλά και με τους τραυματισμούς, κλονιστήκαμε λίγο και χάσαμε τον προσανατολισμό μας, αλλά μετά μιλήσαμε και είπαμε ότι αυτοί είμαστε και ότι συνεχίζουμε, όπως και το κάναμε", αναφέρει στο ξεκίνημα της συζήτησης, ενώ μιλώντας για το θέμα που δημιουργήθηκε στο ξεκίνημα της σεζόν, με τον Νίκο Γεωργιάδη, σχολιάζει:
"Στην ουσία σοκαριστήκαμε λίγο. Το μάθαμε από το ίντερνετ και απορήσαμε. Αμέσως αρχίσαμε τα τηλέφωνα μεταξύ μας, αναρωτιόμασταν όλοι τι συνέβη, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά μετά, τα βρήκαν και την επόμενη μέρα ήταν σαν να μην έγινε τίποτα".

Οι φετινοί στόχοι και το "καυτό" θέμα της Ευρώπης

Πέρυσι η ομάδα πέτυχε το απόλυτο, πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά και του Κυπέλλου, ωστόσο το όνειρο του Champions League, δεν πήρε τελικά σάρκα και οστά. Τι έχει να πει για αυτό;

"Άμα είσαι πρωταθλητής και Κυπελλούχος στοχεύεις στα ίδια, αφού δεν παίζεις στην Ευρώπη. Θα είμαι ευχαριστημένος μόνο με το νταμπλ. Το να πάρει η ομάδα δεύτερο συνεχόμενο νταμπλ, κάτι που δεν ξέρω αν το έχει ξανακάνει κανείς, σε γεμίζει. Ότι και να πεις μετά, θα νιώθεις γεμάτος, ξεκάθαρα. Εγώ, σαν Πέτρος, θέλω να μπω στην Εθνική και από εκεί και πέρα, σίγουρα το εξωτερικό είναι στις βλέψεις μου. Πρέπει πρώτα να τελειώσει η χρονιά και θα δω μετά αν θα υπάρχει κάτι από το εξωτερικό, αλλιώς θα συνεχίσω εδώ για το τρίτο συνεχόμενο νταμπλ.

Η Ευρώπη ήταν ένα θέμα που μας "πόνεσε", γιατί εντάξει όταν έχεις κερδίσει τα πάντα στο χώρο σου θέλεις να κάνεις το βήμα παραπάνω. Όλοι ήθελαν να παίξουν στην Ευρώπη και οι νέοι και οι παλιοί. Έχοντας βιώσει οι πιο παλιοί την εμπειρία του Champions League πριν από πέντε χρόνια, σίγουρα ήταν κάτι που το ονειρεύονταν και εμείς οι πιο μικροί, που δεν έχουμε παίξει ούτε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι στη ζωή μας, το περιμέναμε. Τελικά λόγω των οικονομικών συνθηκών δεν έγινε. Η διοίκηση προτίμησε να είναι εντάξει προς όλους εμάς, για να υπάρχει μία σύμπνοια στην ομάδα, να μην υπάρχουν γκρίνιες και να είναι όλοι καλά, με τίμημα την Ευρώπη. Ελπίζουμε αν καταφέρουμε να πετύχουμε τους στόχους μας, του χρόνου η ομάδα να είναι στην Ευρώπη. Είναι κάτι που το ονειρευόμαστε και το ευχόμαστε όλοι...".

Το "στοίχημα" της διοίκησης και το φετινό πρωτάθλημα

Το καλοκαίρι η διοίκηση του τμήματος πήρε τη δύσκολη απόφαση και δεν είπε "ναι" στην ευρωπαϊκή συμμετοχή, θέλοντας να είναι συνεπής σε όλες τις υποχρεώσεις της. Ποια είναι τα πρώτα δείγματα;

"Η λειτουργία στην ομάδα φέτος είναι πολύ καλή. Ειλικρινά, δεν λείπει τίποτα, δεν υπάρχει κάτι που να μας "χαλάει". Με τις πληρωμές είμαστε εντάξει, όταν κάποιος χτυπήσει αμέσως πάει στο γιατρό, έχουμε τρεις φυσιοθεραπευτές και γενικά όλα κυλούν πολύ ομαλά. Δεν ξέρω πως θα ήταν αν παίζαμε στην Ευρώπη, αλλά μέχρι στιγμής όλα στην ομάδα κυλούν πολύ ομαλά. Βλέπεις ομάδες όπως η ΑΕΚ, να μην έχουν γήπεδο να κάνουν προπόνηση. Είναι το λιγότερο λυπηρό, είναι άσχημο. Εμείς έχουμε το γήπεδο μας, τα έχουμε όλα...

Το πρωτάθλημα φέτος είναι λίγο περίεργο. Κάθε αγωνιστική έχει ένα αποτέλεσμα που δεν το περιμένεις, αλλά πιστεύω έχουν φανεί κάποιες ομάδες που θα ξεχωρίσουν. Εμείς, ο Φίλιππος, ο Διομήδης, είναι και η ΑΕΚ, που ποτέ δεν μπορείς να την υποτιμήσεις. Θα δούμε, είμαστε αισιόδοξοι και θα φανεί τι θα γίνει φέτος...".

Το μπάσκετ, τα πρώτα βήματα στο χάντμπολ και οι διαφορές ΧΑΝΘ-ΠΑΟΚ

Με ύψος 1.91 θα μπορούσε άνετα να γίνει μπασκετμπολίστας. Ίσως και να γινόταν δηλαδή, αν ο γυμναστής του στο δημοτικό δεν του μετέδιδε το... μικρόβιο του χάντμπολ, το οποίο ρίζωσε βαθιά μέσα του.

"Έπαιζα χρόνια μπάσκετ στον ΠΑΟΚ, στις ακαδημίες, για περίπου έξι χρόνια. Στο σχολείο μου είχαμε ομάδα χάντμπολ και στην 4η δημοτικού ο γυμναστής μου, με έπιασε και μου είπε "θα παίξεις χάντμπολ και θα είσαι και καλός". Στην αρχή δεν ήθελα, αλλά στην κυριολεξία με τραβούσε, με έβαλε στο γήπεδο και αφού μπήκα... τελείωσε. Για ένα χρόνο τα έκανα παράλληλα και τα δύο μέχρι να αποφασίσω, αλλά το χάντμπολ έγινε η μεγάλη μου αγάπη. Πάλι καλά που με τράβηξε. Θυμάμαι είχε πει στην μητέρα μου όταν ήμουν 4η δημοτικού, ότι θα παίξω, θα γίνω καλός και θα είμαι και στην Εθνική ομάδα. Είναι κάτι που δεν το έχω ξεχάσει.

Υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τη ΧΑΝΘ. Όταν ήμουν στη ΧΑΝΘ, δύο χρονιές παλεύαμε για τη σωτηρία και όταν ήρθα στον ΠΑΟΚ, είχαμε ξεκάθαρο στόχο το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Είναι τελείως διαφορετικά τα μεγέθη. Στη ΧΑΝΘ τα πάντα είναι πιο ερασιτεχνικά. Ο ΠΑΟΚ, παρόλο που το άθλημα είναι ερασιτεχνικό, κινείται μέσα σε επαγγελματικά πλαίσια. Όταν έχεις ότι μπορεί να ζητήσει ένας αθλητής στην προπόνηση σου, όταν έχεις συμπαίκτες σαν τον Αλέξη, σαν τον Κοκώνη και σαν όλους που βρίσκονται στην ομάδα, δεν μπορείς να λείψεις από την προπόνηση. Στη ΧΑΝΘ μπορεί και να τύχαινε αυτό, αλλά στον ΠΑΟΚ δε γίνονται αυτά, δεν έχει τέτοια. Είναι αυστηρά, γιατί είναι και διαφορετικοί οι στόχοι. Μετά είναι ο παράγοντας, κόσμος. Η ΧΑΝΘ δεν είχε ποτέ κόσμο σαν του ΠΑΟΚ. Όταν έχεις ένα λαό από πίσω σου, που απαιτεί -και καλά κάνει- το μέγιστο, πολλές φορές σε κάνει και αποδίδεις καλύτερα".

Ο Αλέξης Αλβανός και η δύσκολη καθημερινότητα

Ο Αλέξης Αλβανός ήταν και είναι στο επίκεντρο, με τον Πέτρο να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για την... "εγκυκλοπαίδεια" του χάντμπολ, όπως ο ίδιος τον χαρακτηρίζει.

"Σαν αθλητής, δεν έχω βιώσει κάτι αντίστοιχο στις ομάδες που έχω παίξει. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έκανε εγχείρηση τη Δευτέρα και την Τετάρτη ήρθε στο γήπεδο και έκανε βάρη. Τα κατορθώματα του τα ξέρουν όλοι. Όταν ήμουν πιο μικρός, είχε έρθει να μας τιμήσει στην ομάδα που ήμουν και θυμάμαι ότι τον είχαμε σαν Θεό. Και τώρα ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι παίζω μαζί του, ότι ζω την καθημερινότητα του. Είναι τρομερό. Δεν έχει κάτι να χωρίσει από εμάς, από τον πιο μικρό, μέχρι τον πιο μεγάλο. Είναι ένας από εμάς. Ο Αλέξης είναι η εγκυκλοπαίδεια του χάντμπολ με τα κατορθώματα του. Άμα δεν τον ξεζουμίσεις είναι σαν να μην έχεις καταφέρει τίποτα και αυτό προσπαθούμε να κάνουμε όλοι, να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε από αυτόν τον άνθρωπο.

Δεν μπορώ να ξέρω πως είναι οι ποδοσφαιριστές, οι μπασκετμπολίστες... Έτσι έχουμε μάθει όλοι στο χάντμπολ, αλλά το πάθος και η αγάπη για αυτό που κάνουμε, νομίζω κερδίζει τα πάντα. Βλέπω τον Κοκώνη. Σηκώνεται στις επτά το πρωί, πάει στη δουλειά, τελειώνει, πάει στο σπίτι, έχει το μωρό του, περιμένει δεύτερο αλλά το απόγευμα είναι εκεί. Ο Αλέξης το ίδιο, ξυπνάει, πάει στη δουλειά, αλλά θα είναι εκεί. Όλοι και οι πιο μικροί. Ο Θοδωρής, το πρωί δουλειά και το βράδυ γήπεδο.

Όλοι ασχολούνται με κάτι το πρωί, οι πιο μικροί σπουδάζουν, δεν υπάρχει κάποιος που δεν κάνει κάτι άλλο, αλλά όλοι είναι στο γήπεδο. Ακόμη και αν είσαι άρρωστος, θα είσαι στο γήπεδο. Έτσι έχουμε συνηθίσει, έχει συνηθίσει πλέον ο οργανισμός μας και δεν μπορώ να σκεφτώ πως θα ήταν αλλιώς. Το πρωί έχει ο καθένας τη δουλειά του, το απόγευμα την προπόνηση, αλλά το Σάββατο θα είναι εκεί. Ο Τσίλης τραυματίστηκε την Παρασκευή και την Τετάρτη έπαιξε, ενώ ο γιατρός του είπε ότι πρέπει να μείνει εκτός για 20 μέρες. Δεν υπάρχει το "έχω μία ενόχληση, δε θα παίξω". Ο ένας παίζει για τον άλλο. Και να πονάει θα παίξει, γιατί αγαπάει το σύλλογο και τον συμπαίκτη του".

Ο κόσμος, η περίφημη... πίεση και τα όνειρα, που ποτέ δεν τελειώνουν

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έχει αγκαλιάσει το τμήμα του χάντμπολ και σε κάθε ευκαιρία είναι δίπλα στους παίκτες του Νίκου Γεωργιάδη, με τον Πέτρο να αναφέρει, μιλώντας για τον "ασπρόμαυρο" κόσμο:

"Στην αρχή του πρωταθλήματος είχαμε στο μυαλό μας την πίεση, αλλά μετά είπαμε να ξεχάσουμε τι έγινε πέρυσι. Είπαμε ότι είναι ένα καινούργιο πρωτάθλημα, μία καινούργια σεζόν και ότι ξεκινάμε από το μηδέν. Νιώθαμε σφιγμένοι μέσα στο γήπεδο. Τώρα είμαστε πιο ελεύθεροι και πραγματικά άμα δει κανείς τα παιχνίδια μας, θα καταλάβει ότι παίζουμε ένα ωραίο χάντμπολ. Είμαστε πιο ελεύθεροι και δε νιώθουμε πίεση, αλλά αγάπη από τον κόσμο. Από ότι έχω καταλάβει το διάστημα που είμαι εδώ, ο κόσμος το αγαπάει αυτό το τμήμα πολύ και για αυτά που έχει δώσει και γιατί βλέπει ότι όλοι "παλεύουν". Θέλουμε τον κόσμο δίπλα μας. Μπορεί να μας βοηθήσει να καταφέρουμε αυτά που κάναμε και πέρυσι. Θέλουμε και φέτος να τους δώσουμε χαρά".

Όσο για το αν περίμενε ότι στα 21 του θα είναι νταμπλούχος, αλλά και βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας, έχοντας σταθερή παρουσία σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες της "γαλανόλευκης";

"Όταν ξεκινάς κάτι ποτέ δε βάζεις όρια, αυτό μου έμαθε ο πατέρας μου από μικρός", απαντάει ξεκάθαρα, για να συνεχίσει:

"Τα όνειρα συνεχίζονται. Όταν ξεκίνησα, είχα όνειρο να παίξω με τον Αλβανό και μετά από δέκα χρόνια είναι συμπαίκτης μου. Είμαι δίπλα του στα αποδυτήρια και του μιλάω σαν να είναι ένας φίλος μου. Τα όνειρα δεν τελειώνουν. Σαν στόχο έχω να παίξω στο Champions League. Μακάρι με τον ΠΑΟΚ ή με έναν σύλλογο της Ευρώπης. Δεν ξέρεις πως θα σου έρθει η ζωή, αλλά αλήθεια δεν το περίμενα. Μου έλεγαν ότι έχω μέλλον, αλλά έκλεινα τα αυτιά μου. Δεν είμαι άτομο που θα πάρουν τα μυαλά του αέρα. Ξέρω να πατάω τα πόδια μου κάτω και αυτό μου το δίδαξε η οικογένεια μου. Άμα δουλεύεις και προσπαθείς εσύ θα το ξέρεις αυτό και θα έρθει στο τέλος αυτό που αξίζεις".

Παλατάκι ή Μίκρα;

Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί πολλούς, με τις απαντήσεις να ποικίλουν; Ο Πέτρος πάντως δίνει ψήφος εμπιστοσύνης στο πρώτο...

"Ξεκάθαρα προτιμώ το Παλατάκι σαν γήπεδο. Μπαίνεις μέσα και είναι ένα πολύ διαφορετικό συναίσθημα. Στους τελικούς, που κάναμε και προπόνηση πριν τα ματς, μας κυρίευε ένα δέος λες και ήμασταν στο μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης. Στον τελικό με την ΑΕΚ, έγινε ότι έγινε, αλλά σαν τα πρώτα 13 λεπτά, που είχαμε τον κόσμο μας, δεν έχω ζήσει κάτι αντίστοιχο. Μακάρι να το ζήσουμε και φέτος, αλλά ήταν κάτι τρομερό. Είναι διαφορετικό να παίζεις σε ένα τέτοιο γήπεδο. Είναι απίστευτο το να παίζεις σε ένα τεράστιο γήπεδο με τον κόσμο σου και να νιώθεις αυτό το δέος... Η Μίκρα είναι η έδρα μας, είναι το σπίτι του χάντμπολ στη Θεσσαλονίκη κακά τα ψέμματα. Είδαμε μέχρι τώρα στα παιχνίδια ότι είχαμε πολύ κόσμο και χαρήκαμε όλοι για αυτό".

Ο Ιβάν Σαββίδης, η "γεύση" της Τούμπας και ο... Τζιόλης!

"Στο παιχνίδι με την Ξάνθη, ο Ιβάν Σαββίδης μας κάλεσε στη σουίτα του και μας έδωσε συγχαρητήρια. Είναι ένας άνθρωπος που έχει βοηθήσει τον ΠΑΟΚ, όσο κανείς άλλος. Αγαπάει την Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ και προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για αυτόν και το να σε καλεί και να σου σφίγγει το χέρι, είναι μεγάλη τιμή", αναφέρει, μιλώντας για τον Ιβάν Σαββίδη, ενώ λίγο μετά θυμάται τις στιγμές που έζησε ο ίδιος και οι συμπαίκτες του στην Τούμπα, λίγο μετά την κατάκτηση του νταμπλ.

"Μετά τον τελικό, δεν κάναμε ούτε μπάνιο και επειδή δεν περιμέναμε να τραβήξει τόσο, τρέχαμε να προλάβουμε το ημίχρονο. Παρόλη την κούραση που είχαμε, γιατί παίζαμε τρεις ώρες περίπου, όταν μπήκαμε στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας και είδαμε στα πρόσωπα όλων τη χαρά, τα πόδια μας πήραν φτερά. Είναι κάτι που σε γεμίζει, είναι κάτι πρωτόγνωρο. Νιώθαμε συγκίνηση, χαρά και μακάρι να το ζήσουμε και φέτος. Όλοι το ευχόμαστε".

Όποτε βρίσκει χρόνο, παρακολουθεί τα παιχνίδια των άλλων τμημάτων του συλλόγου, ξεχωρίζοντας κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα. Ποια είναι αυτά;

"Από το βόλεϊ έχω ξεχωρίσει τον Γιάννη Παντακίδη. Το βόλεϊ άρχισα να το παρακολουθώ όταν ήρθα στην ομάδα και έμαθα ότι αυτός είναι η σημαία του ΠΑΟΚ. Από το μπάσκετ, τον Σούλη Μαρκόπουλο, γιατί παρόλο που η ομάδα έχει οικονομικές δυσκολίες, τα τελευταία χρόνια καταφέρνει με τον ένα και με τον άλλο τρόπο, να είναι στην πρώτη τετράδα. Είχε ακουστεί ότι είχε προτάσεις από μεγάλες ομάδες, αλλά επέλεξε να μείνει στον ΠΑΟΚ και αυτό σίγουρα κάτι σημαίνει. Και τέλος από το ποδόσφαιρο, ξεχωρίζω τον Αλέξανδρο Τζιόλη. Νιώθω ότι είναι ένας παίκτης που μπορεί μόνος του να κατευθύνει την ομάδα και είναι σταθερός σε κάθε παιχνίδι. Δεν έχει χάσει αγώνα και παρά τις όποιες αναποδιές, είναι εκεί. Είναι από τους πρωτεργάτες κατά τη γνώμη μου".

πηγή PAOK24