Άρθρο του Νίκου Μαχαίρα

Του ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ

Μια βόλτα σε γνωστούς διαδικτυακούς ιστούς που ασχολούνται με το ελληνικό χάντμπολ –σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται και προσπαθεί να επιβιώσει- αυτό που μπορεί να διακρίνει με απόλυτη ευκολία ακόμα κι ο πιο αδαής με τα τεκταινόμενα του αθλήματος εντός συνόρων είναι πως το ξεκατίνιασμα συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό.

Μετά από μια μικρή διακοπή λόγω θέρους, και χάρη στην επεισοδιακή συνεδρίαση του Δ.Σ. της ΟΧΕ
την Πέμπτη 5/9, η σπίθα που σιγόκαιγε όλο το προηγούμενο διάστημα μετατράπηκε σε πυρκαγιά που πλέον καίει το ελληνικό πρωτάθλημα ελάχιστες εβδομάδες πριν από την έναρξή του.

Το κατά πόσο οι αποσπάσεις είναι ρουσφετολογικές ή όχι, το κατά πόσο αυτοί που βρίσκονται στη σχετική λίστα το αξίζουν ή όχι ίσως θα έπρεπε να είχε τεθεί επί τάπητος σε προηγούμενο Δ.Σ. της ομοσπονδίας. Όμως μιας και ως λαός είμαστε της τελευταίας στιγμής από τη στιγμή που το πήραμε (αν όντως είναι έτσι) χαμπάρι την ύστατη ώρα, πάλι καλά να λέμε.

Όπως επίσης, το θέμα των διαιτητών και πόσα ζευγάρια – 20 ή 14 ή ακόμα και 12 βάσει κάποιων σκληροπυρηνικών απόψεων – θα πρέπει να είναι στους πίνακες της Α1 Ανδρών αποτελεί ένα ζήτημα που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να είχε λυθεί με την μικρότερη δυνατή αιματοχυσία.

Το ζητούμενο είναι τι κρύβεται πίσω από όλη αυτή την αναταραχή και τη διοικητικά «ωραία ατμόσφαιρα» που δυστυχώς για το άθλημα επικρατεί από τις αρχαιρεσίες της ΟΧΕ και τούδε.

Η διοικητική αστάθεια που παρατηρείται είναι ένα σημαντικό ζήτημα που προς το παρόν δεν φαίνεται να απασχολεί και πολλούς. Το ότι τα πάντα συνεχίζουν να γίνονται με την ίδια προχειρότητα, επίσης είναι απορίας άξιο που δεν ενοχλεί κανέναν.

Αυτό που ενοχλεί είναι το κατά πόσο θα βολευτούν αυτοί που πρέπει (;) κι όχι το καλό του αθλήματος.

Τα όσα συμβαίνουν εντός των ορίων του Δ.Σ. – τα πρακτικά του οποίου σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΧΕ δεν είναι δημόσια – βγαίνουν στη φόρα πριν ακόμα οι ρεπόρτερ χάντμπολ (όσοι έχουμε μείνει) σηκώσουν το τηλέφωνο για να μιλήσουν με τα μέλη της διοίκησης. Με την αιτιολογία της πρόληψης των όσων «αναληθών» θα γραφτούν στον Τύπο.

Ακόμα κι ο Τύπος κουράστηκε με την μικρότητα του χώρου, που διώχνει με τη βρωμιά της όλους όσους που δεν θέλουν να λερωθούν.

Από την προσπάθεια λογοκρισίας και φίμωσης (μην θιχτούν οι ημέτεροι) μέχρι την επιλεκτική στοχοποίηση όσων δεν τα «παίρνουν» ή δεν θέλουν να τα πάρουν.

Γιατί μπορεί το αγγλιστί payroll να μην υφίσταται στην μορφή που ίσως υπάρχει σε κάποια άλλα αθλήματα, όμως τα ρουσφέτια – άλλωστε σχεδόν άπαντες είναι μεγαλωμένοι με την ιδέα της Αλλαγής του Ανδρέα – δίνουν και παίρνουν.

Υποσχέσεις δίνονται για να μοιραστεί η πίττα σε μικρότερο κύκλο, κι όταν οι υποσχέσεις δεν κρατιούνται τότε ένα άρθρο – επιστολή – δακρύβρεχτη απολογία (για το «καλό του αθλήματος») θεωρείται πως είναι αρκετό για να «μπαλώσει» την «ωραία ατμόσφαιρα» που δημιουργούν οι αθετημένες υποσχέσεις.

Αυτό που συμβαίνει ουσιαστικά και πραγματικά είναι το εξής: «Το καλό του αθλήματος είναι μόνο αυτό που συμβαδίζει με το συμφέρον μας».

Οπότε, αν πραγματικά μας αξίζει κάτι, αυτό είναι –όπως κατάφεραν να κάνουν άπαντες εντός της ΟΧΕ- αυτό είναι το διαδικτυακό ξεκατίνιασμα και ο ανυπόγραφος σχολιασμός.

Ο ενυπόγραφος χρειάζεται κάτι περισσότερο από ένα απλό ρουσφέτι και μια θεσούλα…


Άντε και καλή αγωνιστική χρονιά!

Πηγή: www.sportshero.gr