Η Εδεσσα δε ξεχνά το μεγαλείο του Αερωπού της

Στην Εδεσσα δε ξεχνούν το κατόρθωμα του Αερωπού που ακριβώς πριν από 10 χρόνια έπαιξε για πρώτη φορά στα Κύπελλα Ευρώπης, εντός έδρας μάλιστα, με αντίπαλο τότε την Ραντνίσκι από το Κραγκιούγεβατς της Σερβίας ενώ ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια και οι αναμετρήσεις της ομάδας της Πέλλας σε Λευκορωσία, Ρωσία, Κύπρο.

Οι αρχηγοί του Αερωπού το 2012, ο  Παναγιώτης Τζουβάρας που φόρεσε τη φανέλα του για 17 χρόνια και ο Γιάννης Μούσιος, ο οποίος αγωνίσθηκε στον σύλλογο της καρδιάς του για 23 σεζόν, μαζί με τον εμβληματικό έφορο εκείνης της ομάδας Μάκη Ρόμπη ( με 14 χρόνια πλούσιας προσφοράς στον Αερωπό ), μίλησαν για αυτή την επέτειο μνήμης μίας ιστορικής επιτυχίας.  

Παναγιώτης Τζουβάρας  :  '' Ιστορική στιγμή για την ομάδα της πόλης μας, πρωτόγνωρη εμπειρία και θα τη χαρακτήριζα εφαλτήριο για τη σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Νομίζω ότι και οι φίλαθλοι αλλά και οι παίκτες και το επιτελείο όλης της ομάδας είχαμε κατακλυστεί με συναισθήματα χαράς και ικανοποίησης γιατί βλέπαμε τους κόπους τόσων ετών να αποδίδουν. Από εκεί και πέρα η ομάδα έχει χαράξει μια πολύ σημαντική πορεία στην ιστορία του ελληνικού χάντμπολ αλλά και του τοπικού αθλητισμού. Από μικρό παιδί είδα την ομάδα από τη Β` Εθνική κατηγορία να ανεβαίνει σιγά σιγά τα σκαλοπάτια και να φτάνει μάλιστα και σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις να μεγαλώνει και να μεγαλώνεις και εσύ προσωπικά και να ανδρώνεσαι στον σύλλογο της πόλης σου αλλά να βλέπεις και ταυτόχρονα την ομάδα σου να μεγαλώνει να αποκτάει κύρος. Ο Μάκης Ρόμπης, τολμώ να πω ότι χάρη στον χαρακτήρα του ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην ομάδα και τη διοίκηση. Σίγουρα ήταν το πιο αγαπητό άτομο στις τάξεις της ομάδας. Οι παίκτες τον αγαπούσαν πολύ γιατί οτιδήποτε κι αν συνέβαινε το πρώτο τηλέφωνο που ψάχναμε ήταν αυτό του Μάκη. Συνέβαλε στα μέγιστα στο να μπορέσει η ομάδα να έχει ότι χρειάζεται, είτε μιλάμε για αθλητικό εξοπλισμό είτε για οποιοδήποτε πρόβλημα προέκυπτε ο Μάκης ήταν πάντα εκεί για να βοηθάει και να δίνει λύσεις. Η ομάδα συνεχίζει από εκεί που σταματήσαμε εμείς οι παλαιότεροι. Συνεχίζει να χαράζει πορεία στο άθλημα που αγαπήσαμε ''.

Γιάννης Μούσιος : '' Αυτός ο αγώνας ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία και για εμάς τους παίκτες αλλά και για τους φιλάθλους του Αερωπού. Σε ένα κατάμεστο γήπεδο η στήριξη και ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν τεράστιος. Θυμάμαι ότι στο άκουσμα του εθνικού Ύμνου η συναισθηματική φόρτιση ήταν μεγάλη. Θα μείνει τυπωμένο στην μνήμη μου για όλη μου τη ζωή. Το χάντμπολ για μένα ήταν και είναι η μεγάλη μου αγάπη και οι συμπαίκτες και οι φίλαθλοι οικογένεια. Σε αυτά τα 23 χρόνια έζησα μεγάλες συγκινήσεις, χαρές, λύπες, απογοητεύσεις αλλά αυτό που μου έμεινε στο τέλος είναι η αγάπη μου για το άθλημα. Αν γύριζε ο χρόνος πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα. Για τον Μάκη Ρόμπη τι να πρωτοπώ! Είναι ο άνθρωπος που έβαζε πλάτη σε όλα, έβρισκε λύσεις για κάθε πρόβλημα της ομάδας. Ήταν ένας παίκτης της ομάδας. Χωρίς αυτόν δεν ξέρω αν η ομάδα θα είχε ξεπεράσει μεγάλα εμπόδια που εμφανίζονταν… Θεωρώ μεγάλη μου τιμή που δέκα χρόνια συνεργάστηκα μαζί του. Ήταν και είναι ένας πολύ καλός μου φίλος  ''.

Μάκης Ρόμπης :''  Ήταν μια ιστορική ημέρα, κάτι πρωτόγνωρο για την πόλη της Έδεσσας. Εκεί κατάλαβα τι θα πει Ευρώπη. Από την κοσμοσυρροή πάνω από 150 φίλαθλοι μας έμειναν εκτός γηπέδου...Στην συνέχεια, ιδίως μετά την είσοδο της εταιρείας  ManDynamic που ήταν ευλογία Θεού, έζησα τις μετέπειτα  ευρωπαϊκές εμπειρίες και επιτυχίες της ομάδας. Βέβαια, επειδή το γήπεδο μας κρίθηκε ως μη κατάλληλο από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία,  αναγκαστήκαμε να παίξουμε στη Λευκορωσία δύο αγώνες, με την Κυπριακή Πάφο στη Βέροια και όταν φτάσαμε στους 32 κόντρα στην Αγία Πετρούπολη είμασταν η μοναδική ομάδα από τις 32 που δεν είχαμε κατάλληλο γήπεδο για να αγωνιστούμε και αναγκαστήκαμε να αγωνιστούμε στην Κοζάνη. Την επόμενη χρονιά η ομάδα ξαναβγήκε στην Ευρώπη αλλά λόγω covid19 δεν δηλώσαμε συμμετοχή. Στα 14 χρόνια που βρίσκομαι στον Αερωπό είχα την ευτυχία να γνωρίσω πολλούς αθλητές.  Τους θεωρούσα και τους θεωρώ σαν παιδιά μου. Ο ρόλος μου ήταν να βρίσκομαι πάντα δίπλα στους αθλητές, να περνάω ατελείωτες ώρες μαζί τους. Είτε εντός είτε εκτός γηπέδου. Αθλητές που βρήκα στο Γυμνάσιο, τώρα πλέον έχουν μεγαλώσει, άλλοι συνεχίζουν ενώ άλλοι έχουν σταματήσει το άθλημα για επαγγελματικούς λόγους αλλά διατηρώ σχεδόν με όλους άριστες σχέσεις. Όσο για τους δύο αρχηγούς, τον Παναγιώτη και τον Γιάννη, τους βρήκα στον Αερωπό στο ξεκίνημά μου και ήταν η αιτία πραγματικά που με έπεισαν να αναλάβω έφορος στην ομάδα. Ήταν και θα είναι οι σημαίες της ομάδας. Αδαμάντινοι χαρακτήρες ''.