Ο 24χρονος αρχηγός της Πυλαίας, Γιάννης Αλατσατιανός, μιλάει στο greekhandball.com για το ανεπανάληπτο επίτευγμα των Θεσσαλονικέων

Μόλις στα 24 του χρόνια ο Γιάννης Αλατσατιανός έζησε στιγμές βγαλμένες από τα καλύτερά του όνειρα! Ο αρχηγός της Πυλαίας, ο οποίος αγωνίζεται με τα χρώματα της ομάδας από τα 9 του έτη και δεν έχει παίξει ποτέ για λογαριασμό άλλου σωματείου, σήκωσε χθες (30/04) το βράδυ το τρόπαιο του Κυπέλλου Ελλάδας, έπειτα από την νίκη των Θεσσαλονικέων στον συγκλονιστικό τελικό με αντίπαλο την ΑΕΚ (20-21). 

Ο πίβοτ της ομάδας μίλησε στο greekhandball.com για το έπος της Πυλαίας, που έγραψε ιστορία στο ελληνικό χάντμπολ: «Πριν από οτιδήποτε άλλο θέλω να πω πως είμαι περήφανος για τον κάθε συμπαίκτη μου ξεχωριστά, γιατί μόνο εμείς ξέρουμε πώς ξεκίνησε αυτή η σεζόν και το ποιές δυσκολίες περάσαμε, κυρίως στο πρώτο μισό της σεζόν, για να φτάσουμε μέχρι εδώ. 

Εννοείται πως για όλο αυτό ευθύνεται πρώτα απ' όλους ο Μπάμπης (Ανανιάδης), που δεν τού αρέσει να τον αποκαλούμε coach, γιατί όντως μετά από τόσα χρόνια που είναι στην ομάδα έχουμε γίνει φίλοι.

Όσον αφορά στην χθεσινή μέρα, δεν υπάρχουν λόγια, για να σας περιγράψω πώς το ζήσαμε. Το συναίσθημα, που νιώσαμε με τον Παπαγεωργίου, όταν είδαμε την κούπα και καταλάβαμε ότι την έχουμε κερδίσει, μετά το τέλος του τελικού, ήταν κάτι ανεπανάληπτο. Βλέπω βιντεάκια από την απονομή και την στιγμή που έρχεται στα χέρια μου το τρόπαιο και δεν μπορώ να πιστέψω ότι έχουμε καταφέρει κάτι τέτοιο. Είναι το πρώτο τρόπαιο που κατακτά ο σύλλογος και μετά από 15 χρόνια που βρίσκομαι σε αυτόν είναι πραγματικά η μεγαλύτερη στιγμή της ομάδας. 

Δεν έχω βρεθεί σε άλλη ομάδα στην μέχρι τώρα καριέρα μου και δεν ξέρω ποιό είναι το κλίμα που επικρατεί στα υπόλοιπα αποδυτήρια, αλλά είμαι σίγουρος πως η ομάδα κάθε χρόνο είναι μια οικογένεια ασχέτως παικτών-προπονητή. Η διαφορά φέτος ήταν ότι ήταν μια οικογένεια που δούλευε σε επαγγελματικά-αθλητικά πρότυπα. Είμαστε όλοι σχεδόν ερασιτέχνες αθλητές, που απλά δίνουμε ό,τι έχουμε στην καθημερινότητά μας γι' αυτό το άθλημα, που αγαπάμε. Δεν πιστεύω στην τύχη οπότε θεωρώ ότι και ο φετινός τίτλος δεν ήταν καθόλου τυχαίος. Μπορεί να έχουμε νεανικό μέσο όρο ηλικίας, αλλά πιστεύω πως έχουμε δουλέψει παρά πολλές ώρες μέσα στο γήπεδο, για να καταφέρουμε να κερδίζουμε 60 λεπτά τον ΠΑΟΚ στον πρώτο μας ημιτελικό σε final 4 και να κερδίζουμε σχεδόν 60 λεπτά την ΑΕΚ στον πρώτο μας τελικό. 

Αυτό το επίτευγμα είναι οι απολαβές των κόπων όχι μόνο των αθλητών που είναι από παιδιά σε αυτή την ομάδα, αλλά και των ανθρώπων τις διοίκησης που τρέχουν για την δική τους... τρέλα, για να οργανώσουν αυτή την ομάδα. Κάθε χρόνο θεωρώ πως ήμασταν και πιο ανταγωνιστικοί στο Πρωτάθλημα. Έναν μήνα πριν, που ολοκληρώθηκε το Πρωτάθλημα, συζητούσαμε με τα παιδιά και καταλήγαμε ότι αδικήσαμε τους εαυτούς μας με την 7η θέση. Πλέον, είμαστε σίγουροι ότι τους αδικήσαμε με την διαφορά ότι το συζητάμε μ' ένα μετάλλιο στο στήθος και μια κούπα στο χέρι. Δεν νομίζω ότι έχουμε καταλάβει τι έχει γίνει και δεν ξέρω πότε θα το καταλάβουμε (ίσως όταν ξαναγίνει...). Η συγκίνηση και η χαρά είναι τεράστια. Αξίζουν άπειρα συγχαρητήρια στους μάγκες μου».

Ο Αλατσατιανός πρόσθεσε, ακόμα, στο greekhandball.com: «Η δική μου φουρνιά, που ακόμα είμαι συμπαίκτης με 2-3 παιδιά, έχουμε κατακτήσει 4 Πανελλήνια χρυσά μετάλλια στα ηλικιακά. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με αυτό που καταφέραμε χθες. Η αλήθεια είναι πως κάποιοι άνθρωποι έχουν τρέξει παρά πολύ γι' αυτή την ομάδα, αλλά δεν νομίζω πως, αν μας έλεγε κάποιος, όταν ξεκινούσε η χρονιά, ότι θα κατακτήσουμε το Κύπελλο απέναντι στην ΑΕΚ ότι θα τον πιστεύαμε. Θα γελούσαμε, όπως γελούσαμε την Παρασκευή στο ξενοδοχείο και κάναμε πλάκα και μού έλεγαν ''φαντάζεσαι να γίνει κανένα αστείο και να χρειαστεί να σηκώσεις κούπα;''. Να, όμως, που η σκληρή δουλειά μέσα στο γήπεδο ανταμείφθηκε με τον καλύτερο τρόπο στο τέλος της σεζόν».