Λογότυπο με φαντασία και υψηλά μηνύματα !

Η Οργανωτική Επιτροπή «Ηράκλειο 2022» παρουσιάζει το λογότυπο των διοργανώσεων των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων Beach Handball που θα διεξαχθούν στο Ηράκλειο της Κρήτης, τα διαστήματα 14-19 Ιουνίου (Εφήβων- Νεανίδων Κ18) και 21-26 Ιουνίου (Ανδρών- Γυναικών).

To λογότυπο έχει έντονο ελληνικό χρώμα, εμπνευσμένο από την πολιτιστική κληρονομιά, τη μυθολογία της Κρήτης και τον Μινωικό πολιτισμό.

Η Ελληνική σημαία, η μπάλα του Beach Handball, ο Μινώταυρος, ο Λαβύρινθος, ο Μινωικός Γρύπας, το Μινωικό Δελφίνι και τα Ιερογλυφικά, συνθέτουν το λογότυπο.

Ελληνική σημαία

Η σημαία της Ελλάδας περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες, καθώς και ως καντόνι (άνω προΐστιο μέρος) έναν λευκό Σταυρό μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν στις συλλαβές της ιστορικής φράσης «Ελευθερία ή Θάνατος», όπως παράλληλα και στα γράμματα της λέξης «Ελευθερία». Ο Σταυρός συμβολίζει την επικρατούσα θρησκεία της Ελλάδος, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Mπάλα Beach Handball

H χειροσφαίριση στην άμμο έκανε την εμφάνιση της το 1990 στην Ιταλία. Οι αγώνες δίνονται σε δύο ή τρία σετ, τα δύο πρώτα έχουν διάρκεια 10 λεπτών και αν υπάρξει ισοπαλία (1-1), διεξάγεται και τρίτο σετ (σουτ – άουτ).

Το 1994 το Beach Handball υιοθετήθηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης (Ι.Η.F.) και το 1995 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χειροσφαίρισης

(Ε.Η.F.). Το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα έγινε το 2001 στην Άκιτα της Ιαπωνίας.

Στην Ελλάδα ξεκίνησε επίσημα από το 1996 όταν διεξήχθη το πρώτο Πανελλήνιο πρωτάθλημα Beach Handball. Σε διεθνές επίπεδο οι Ελληνικές εθνικές ομάδες αντρών και γυναικών έχουν κερδίσει συνολικά 4 μετάλλια.

Η σημαντικότερη διάκριση ήρθε όταν η εθνική ομάδα γυναικών κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη στο Καζάν της Ρωσίας το 2018. Επίσης πολύ σημαντικές διεθνές διακρίσεις ήρθαν και στους Μεσογειακούς Παράκτιους Αγώνες που διεξήχθησαν στην Πάτρα το 2019, στους όποιους οι Εθνικές ομάδες Ανδρών και Γυναικών κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο σε διάστημα μίας ώρας, ενώ στους Μεσογειακούς Παράκτιους Αγώνες της Πεσκάρα το 2015, η Εθνική Γυναικών κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο.

Μινώταυρος, Λαβύρινθος

Πριν ο Μίνωας γίνει βασιλιάς ζήτησε από το θεό Ποσειδώνα ένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι αυτός, και όχι ο αδελφός του, έπρεπε να ανέβει στο θρόνο. Ο θεός έστειλε έναν όμορφο λευκό ταύρο και ζήτησε από το Μίνωα να θυσιάσει αυτόν τον ταύρο στον ίδιο. Ο Μίνωας όμως αντί για αυτόν θυσίασε έναν άλλο ταύρο, ελπίζοντας ότι ο θεός δε θα το προσέξει.

Ο Ποσειδώνας όμως κατάλαβε τι είχε γίνει, εξοργίστηκε, και έκανε τη γυναίκα του Μίνωα Πασιφάη να ερωτευτεί τον ταύρο. Η γυναίκα δεν μπορούσε να ικανοποιήσει το πάθος της και ζήτησε βοήθεια από το μηχανικό Δαίδαλο. Αυτός κατασκεύασε ένα κενό ομοίωμα αγελάδας, η Πασιφάη μπήκε μέσα σε αυτό και ο ταύρος ξεγελάστηκε και ζευγάρωσε μαζί της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Μινώταυρος.

Ο Μίνωας, μετά από χρησμό που πήρε από το Μαντείο των Δελφών, ζήτησε από τον Δαίδαλο να φτιάξει ένα κτίσμα ώστε να κλειστεί μέσα ο Μινώταυρος, και αυτός κατασκεύασε το Λαβύρινθο.

Ο Μίνωας, για να τιμωρήσει τους Αθηναίους επειδή σκότωσαν τον γιο του Ανδρόγεω, κήρυξε πόλεμο στον οποίο νίκησε. Ως ποινή των Αθηναίων όρισε κάθε εννιά χρόνια εφτά νέοι Αθηναίοι και εφτά νέες Αθηναίες να στέλνονται στην Κρήτη και να κατασπαράζονται από τον Μινώταυρο μέσα στον Λαβύρινθο. Ο Θησέας αποφάσισε να σαλπάρει για την Κρήτη και να θέσει τέλος στη ντροπιαστική εισφορά σε αίμα. Πήρε τη θέση ενός από τους 7 νέους και απέπλευσε μαζί τους από το Φάληρο στις αρχές του μήνα Μουνιχιώνα. Καταπλέοντας στην Κρήτη γνώρισε την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη, και οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν. Η Αριάδνη τον έβαλε να υποσχεθεί ότι θα την έπαιρνε στην πατρίδα του και θα την νυμφευόταν. Μετά, του έδωσε ένα κουβάρι κλωστή, τον «Μίτο της Αριάδνης», ώστε όταν ο Θησέας έμπαινε στον λαβύρινθο να το ξετυλίγει, για να μπορέσει έπειτα, αφού σκοτώσει τον Μινώταυρο, να βρει την έξοδο. Πράγματι, ο ήρωας στερέωσε τη μία άκρη στην είσοδο του δαιδαλώδους οικήματος, αναζήτησε, βρήκε, σκότωσε τον Μινώταυρο και ξανατυλίγοντας τον μίτο κατάφερε να βγει από τον Λαβύρινθο.

Μινωικός Γρύπας

Είχε σώμα λιονταριού, κεφάλι και φτερά αετού. Επίσης σε μερικές αναπαραστάσεις του φαίνεται πως έχει και ουρά φιδιού. Η ράχη του ήταν σκεπασμένη με φτερά και τα νύχια στα λιονταρίσια πόδια του ήταν δυνατά και γαμψά σαν του αετού. Τα νύχια του γρύπα θεωρούνταν πολύτιμα κατά τον Μεσαίωνα επειδή λεγόταν ότι μπορούσαν να ανιχνεύσουν την ύπαρξη δηλητηρίου στα υγρά.

Σχετικά με τον Μινωικό άπτερο Γρύπα, υπάρχουν ευρήματα αρχαιολογικών ανασκαφών από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, 1450 - 1400 π.Χ. Δύο άπτεροι γρύπες απεικονίζονται δεξιά και αριστερά του θρόνου στην τοιχογραφία στην κύρια αίθουσα του θρόνου (κρητομυκηναϊκή περίοδος 1700 π.Χ. - 1075 π.Χ.) στο Μινωικό ανάκτορο. Οι γρύπες εμφανίζονται άπτεροι, για να δηλώσουν την συνεχή παρουσία τους στον χώρο της αίθουσας του θρόνου. Η μικτή μορφή του άπτερου γρύπα έδινε έκφραση των τριών σφαιρών του κόσμου, της ουράνιας, της επίγειας και της υποχθόνιας, με το αετίσιο του κεφάλι, το λιονταρίσιο σώμα και την φιδίσια ουρά, συμβόλιζε δε την βασιλική και θεία ισχύ.

Μινωικό Δελφίνι

Η αγάπη των Μινωιτών για τη θάλασσα ήταν γνωστή. Η τοιχογραφία με τα δελφίνια διακοσμούσε τους τοίχους του μεγάρου της βασίλισσας στο παλάτι της Κνωσσού. Λίγα κομμάτια σώζονται από την τοιχογραφία αρκετά όμως για να αναπαρασταθεί η σύνθεση των δελφινιών που παίζουν στα κύματα με τα μικρότερα ψάρια.

Ιερογλυφικά

Ο Δίσκος της Φαιστού είναι δίσκος ψημένου πηλού, που αποτελεί αρχαιολογικό εύρημα από τη Μινωική πόλη της Φαιστού στη νότια Κρήτη και χρονολογείται πιθανώς στην μέση ή ύστερη Μινωική Εποχή του Χαλκού (Δεύτερη π.Χ. χιλιετία). Αποτελεί ένα από τα γνωστότερα μυστήρια της αρχαιολογίας, αφού ο σκοπός της κατασκευής του παραμένει άγνωστος.