Ο Νίκος Μάντζος θυμάται για τον Φίλιππο και εύχεται στην ΑΕΚ...

 

Λαμπρές στιγμές της ιστορίας του Φίλιππου Βέροιας και του ελληνικού χάντμπολ ζωντανεύουν στη σκέψη του Νίκου Μάντζου, του ανθρώπου που υπηρέτησε συνολικά για 20 χρόνια τον ‘’ Βασιλιά ‘’ και τον οδήγησε ως προπονητής τη σεζόν 2002-2003 στον τελικό του Challenge Cup.

Οσο πλησιάζει η ώρα του πρώτου ημιτελικού της ΑΕΚ με την Γκορένιε για το European Cup, τόσο δυναμώνουν οι αναμνήσεις για τον Νίκο Μάντζο…

Οι κουβέντες του στο greekhandball.com ( σπάνια μιλά ο ΄΄ δάσκαλος ΄΄ , αλλά, μας εμπιστεύθηκε…) είναι από την καρδιά του και η συγκίνηση που αισθάνεται, γίνεται αντιληπτή από τον τόνο της φωνής του :  

‘’ Πολύ σημαντικές αυτές οι στιγμές…Για το ελληνικό χάντμπολ, την πατρίδα μας, την ΑΕΚ. Πάντα χαιρόμαστε, ανεξαρτήτως ονόματος, είτε είναι ο Διομήδης, είτε η ΑΕΚ, είτε όποιος άλλος, για την διάκριση ελληνικής ομάδας στο υψηλότερο επίπεδο. Ελπίζω και εύχομαι να φθάσει στον τελικό η ΑΕΚ. Χρειάζεται, όμως, μεγάλη προσοχή. Η Γκορένιε είναι μεγάλο όνομα και απαιτείται να είναι όλοι στην ΑΕΚ συγκεντρωμένοι στον πολύ δύσκολο ημιτελικό. Χαρά μου θα είναι να δώ και πάλι ελληνική ομάδα στον τελικό και  να το σηκώσει…Μακάρι να δούμε τέτοια επιτυχία, γιατί την έχει ανάγκη το χάντμπολ στην Ελλάδα, την χρειάζονται και τα παιδιά, ώστε να αρχίσουν πάλι να ονειρεύονται την καλή πλευρά του αθλητισμού, μετά από τόσα που έχουν ακούσει και την ταλαιπωρία την οποία βιώνουν…Η ΑΕΚ έχει την σημαντική παρακαταθήκη της εμπειρίας του τελικού στον οποίο έχει ήδη αγωνισθεί. Ολοι στην ομάδα της είναι πολύ πιο έμπειροι. Το ρόστερ της ΑΕΚ είναι πολύ δυνατό, το προπονητικό τιμ είναι εξαιρετικό, διοικητικά λειτουργεί με οίστρο σε ευρωπαϊκά πρότυπα. Εύχομαι να προκριθεί ! ‘’.  

  Με αθλητές τους  Χατζηαθανασίου,  Σουγγάρα, Δομπρή, Σανίκη, Μπαντή, Πρωτογέρη, Γιούπη, Δεληγιάννη, Γώτα, Παπαδόπουλο, Δέλλιο, Αναστασίου, Τούτσκιν, Ατάβιν, Μπενιάμισον, Μπακιρτζή, Ριγανά, Τζιμούρτο, ο Φίλιππος έφθασε πριν από 18 χρόνια στον τελικό όπου αντιμετώπισε σε διπλή αναμέτρηση την Σκιερν από την Δανία.

Θυμάται ο Νίκος Μάντζος : 

‘’ Στο πρώτο ματς νικήσαμε με 3 γκολ διαφορά, αν και 7 λεπτά πριν από το τέλος, είχαμε πάρει προβάδισμα 8 τερμάτων. Παρασυρθήκαμε από τον ενθουσιασμό για ακόμα μεγαλύτερη διαφορά και χάσαμε αυτήν που ήδη είχαμε αποκτήσει…Ο πρώτος τελικός είχε γίνει Μεγάλο Σάββατο..Συγκλονιστικές στιγμές, αλλά, πληρώσαμε την απειρία μας…Είχαμε αποκλείσει στην προηγούμενη φάση την γαλλική Κρετέϊγ που ήταν μία πολύ καλή ομάδα, με αρκετούς διεθνείς Γάλλους. Η Σκιέρν ήταν ισχυρότατη, με παίκτες οι οποίοι έκαναν σπουδαία καριέρα ενώ στον δεύτερο τελικό ο Φίλιππος υποχρεώθηκε να παίξει ελλιπής λόγω τραυματισμών  και αυτό ήταν ένα επιπλέον μειονέκτημα για εμάς, όπως και αυτό της προσαρμογής σε ένα γήπεδο με 8.000 θεατές…Ποτέ άλλοτε, αν και είχαμε δώσει πολλά ματς στην Ευρώπη, δεν παίξαμε μπροστά σε τόσους φιλάθλους…Χάσαμε με 10 γκολ διαφορά και το τρόπαιο πήγε στη Σκιέρν…Αλλά, ας μη ξεχάσουμε τους υπέροχους φιλάθλους της Βέροιας και τους ομογενείς οι οποίοι μας στήριξαν σε εκτός έδρας παιχνίδια μας. Πολύτιμη η βοήθεια τους, όπως και πολλών φίλων και συνεργατών εκείνης της εποχής. Και τι να πρωτοπώ για τον  Γιώργο και τον Πέτρο Φύκατα και την στήριξη που μας παρείχαν απλόχερα εκείνοι  και η οικογένεια τους. Εδωσαν πάρα πολλά, ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, καθώς είχαν φροντίσει ακόμα και τη μετάβαση της αποστολής του Φίλιππου με πτήση τσάρτερ στη Δανία…Εκαναν ότι καλύτερο μπορούσαν…’’.

Νίκος Δελαγραμμάτικας