Αφιέρωμα της εφημερίδας «Εδεσσαϊκή» στην «χρυσή» δεκαετία του Αερωπού

Αφιέρωμα στην «χρυσή» τελευταία δεκαετία του Αερωπού Έδεσσας έκανε η τοπική εφημερίδα, «Εδεσσαϊκή», που φιλοξενεί συνέντευξη του Προέδρου της ομάδας, Μάκη Ρόμπη, ο οποίος μίλησε στον δημοσιογράφο, Γιώργο Ροδοβίτη.

Το greekhandball.com ξεχώρισε τμήματα της πλούσιας συνέντευξης και τα παρουσιάζει παρακάτω.

Τα διοικητικά

«Ο Θωμάς Μουμτσιδέλης είναι ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε σε αυτή την προσπάθεια από το 2000 και παραμένει ο αδιαμφισβήτητος διοικητικός ηγέτης του συλλόγου. Κυρίως, όμως, είμαστε μια οικογένεια στον Αερωπό και "τρέχουμε" όλοι καθημερινά για τις υποχρεώσεις και για το καλό της ομάδας. Εγώ ανέλαβα αναγκαστικά Πρόεδρος την τελευταία τριετία, αλλά στον σύλλογό μας τα αξιώματα δεν παίζουν κανέναν ρόλο. Είμαστε όλοι Πρόεδροι και όλοι εργάτες. Πιστεύω ότι όλα θα πρέπει να ξεκινούν από την αγάπη για τον αθλητισμό. Προσωπικά, είμαι 30 χρόνια στα γήπεδα σε διοικητικά πόστα και 45 από παιδί ως φίλαθλος. Δεν ήρθαμε στον Αερωπό για 2-3 χρόνια συνδυάζοντας την παρουσία μας με κάποια "πολιτική" υποψηφιότητα. Και κυρίως δεν εγκαταλείψαμε την ομάδα με την πρώτη αποτυχία, όπως άλλοι».

Οι προπονητές

«Θεωρώ σημαντικό για την επιτυχημένη πορεία όλων αυτών τον χρόνων, το γεγονός ότι δόθηκε πίστωση χρόνου στους προπονητές και ουσιαστικά είχαμε μόνο τρεις στην δεκαετία. Αρχικά, για δύο χρόνια τον Γεωργιάδη μέχρι το 2011 στη συνέχεια για άλλα δύο χρόνια τον Χρήστο Τζουβάρα, με τον οποίο πετύχαμε την πρώτη ευρωπαϊκή μας έξοδο, παρά τα πολλά προβλήματα στο ξεκίνημα και από το 2013 μέχρι σήμερα τον Γιάννη Πηλαλίδη που είναι ο μακροβιότερος ίσως σε όλη την ιστορία της Α1 και σίγουρα ο πιο επιτυχημένος στον σύλλογο.

Το τεχνικό τιμ ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια με σημαντικούς βοηθούς προπονητές, όπως ο Χρήστος Δεληχρήστος, ο Κώστας Δεληγιάννης και φέτος ο Αλέξης Ταρινίδης. Όλοι τους αξιόλογοι προπονητές και γνώστες του αθλήματος, που πρόσφεραν σημαντική βοήθεια. Επιπλέον, το τιμ στελεχώθηκε τα τέσσερα τελευταία χρόνια και με φυσιοθεραπευτή.

Θέλω επίσης να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στον Κυριάκο Λάππα, που ανήκε στο προπονητικό επιτελείο την περίοδο 2018-19 και συνέβαλε στην μεγάλη επιτυχία της 3ης θέσης».

«Ευλογία Θεού η χορηγία της ManDynamic» 

"Σε ό, τι αφορά στην βοήθεια των χορηγών πιστεύω ότι η παρουσία της εταιρίας ManDynamic δίπλα στην ομάδα τα 3-4 τελευταία χρόνια είναι ''Ευλογία Θεού'', διότι με την βοήθειά της αλλάξαμε επίπεδο ως σύλλογος. Ο Πέτρος Νίκου πέρα από την μεγάλη οικονομική συμβολή της εταιρίας, δέθηκε πολύ με την ομάδα αυτά τα χρόνια και βρισκόταν δίπλα μας οικογενειακώς, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη του για το σύνολο. Δεν θέλω όμως να παραλείψω και την μεγάλη βοήθεια σε δύσκολα χρόνια, της εταιρίας ''Feta Christakis''. Όπως και του Χρήστου Μαρίνου, που προσφέρει σημαντικά τα τελευταία χρόνια σε οικονομικό επίπεδο».

Οι γηγενείς παίκτες, που στήριξαν την ομάδα

«Πιστεύω πως το μυστικό της επιτυχίας όλα αυτά τα χρόνια ήταν και είναι οι γηγενείς παίκτες, τα δικά μας παιδιά, που αποτελούν σταθερά τον βασικό κορμό της ομάδας. 

Αναφέρω χαρακτηριστικά: Τζουβάρας Παναγιώτης, Τζουβάρας Φάνης, Μούσιος Γιάννης, Αρβανιτίδης Παντελής, Γιόσμου Σωτήρης, Μισαηλίδης Φώτης, Κυριακού Πέτρος, Κράλλης Γιάννης, Αθανασίου Σάκης, Βαφείδης Πέτρος και αρκετοί ακόμα έφηβοι και παίδες που συμμετείχαν κατά καιρούς στην ομάδα.

Όλα αυτά τα παιδιά τα έχω στην καρδιά μου τα περισσότερα άλλωστε τα γνωρίζω και τα έζησα μέσα στην ομάδα από πολύ νεαρή ηλικία όταν ακόμη ήταν μαθητές.

Αν μού πείτε να ξεχωρίσω κάποιο από αυτά τα παιδιά θα μου ήταν δύσκολο, αλλά όπως κάθε άνθρωπος έχει τις αδυναμίες του, έτσι και εγώ δεν μπορώ να κρύψω την ιδιαίτερη συμπάθεια που τρέφω στον Σάκη Αθανασίου. Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που τον γνωρίζει και δεν λέει τα καλύτερα λόγια γι' αυτό το παιδί».

Βοήθησαν πολύ και οι Έλληνες εκτός νομού, καθώς και οι ξένοι

«Για να χτιστούν όλες αυτές οι ομάδες του Αερωπού που διακρίθηκαν και έφεραν επιτυχίες αυτά τα χρόνια, ήρθαν αρκετοί παίκτες εκτός νομού, Έλληνες κυρίως αλλά και ξένοι που πρόσφεραν όλοι τους άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο.

Κατά τη γνώμη μου εκείνοι που βοήθησαν πιο πολύ και δέθηκαν περισσότερο με την ομάδα ήταν τρεις τερματοφύλακες, ο Βόγιαν Μίλτσεφ, ο Χάρης Δέλλιος και ο Γιώργος Μπάρμπας. Επιπλέον, ο Χρήστος Τσάτσος που έκανε στη συνέχεια μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό και τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Θεοδωρόπουλος. Και φυσικά ο μακροβιότερος όλων ο Στέλιος Δημάκης».

2018-19 η καλύτερη σεζόν

«Το καλοκαίρι του 2018 υπήρξε μια φημολογία, ότι ο Αερωπός ίσως διαλυόταν, αλλά εμείς αντιθέτως κάναμε τελικά την υπέρβαση εκείνη την χρονιά. Με την επιστροφή ενός δικού μας σημαντικού παίκτη, του Φώτη Μισαηλίδη από τον Ολυμπιακό, με τον οποίο είχε κατακτήσει το νταμπλ, την απόκτηση του τερματοφύλακα Γιώργου Μπάρμπα, του Στάθη Κεσίδη που είχε επίσης κατακτήσει νταμπλ με τον ΠΑΟΚ και του Σταύρου Μαυροδουλάκη από την Νάουσα, μαζί με το δικό μας υλικό που υπήρχε, δημιουργήσαμε μια εξαιρετική όπως αποδείχθηκε ομάδα. Τις πρώτες έξι αγωνιστικές βέβαια βρισκόμασταν στις τελευταίες θέσεις και μετά την εντός έδρας ήττα από την ΧΑΝΘ θα έλεγα ότι είχαμε απογοητευτεί κιόλας. Στη συνέχεια, όμως, η ομάδα έκανε πορεία πρωταθλητισμού, σταθεροποιήθηκε αρχικά στην πρώτη εξάδα και στα πλέι οφ με δύο νίκες επί του Δούκα και άλλες δύο επί του ΠΑΟΚ, παρά το μειονέκτημα έδρας και στις δύο περιπτώσεις, κατορθώσαμε να τερματίσουμε στην 3η θέση του ελληνικού Πρωταθλήματος. Στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, μάλιστα, ήμασταν ανταγωνιστικοί απέναντι σε μια ομάδα, που κατέκτησε τελικά το πρωτάθλημα, με δεύτερη την ΑΕΚ. Ήταν άθλος μια τέτοια πορεία και ομολογώ πολύ λίγοι την πιστεύαμε στο ξεκίνημά της. 

Εξίσου σημαντική πάντως θεωρώ και την περασμένη σεζόν 2019-20, όταν δεν ολοκληρώθηκε το Πρωτάθλημα λόγω της πανδημίας. Όταν διακόπηκε το Πρωτάθλημα, δύο αγωνιστικές πριν από το τέλος της κανονικής περιόδου, ήμασταν το φαβορί για την 3η θέση γιατί  με φυσιολογικά αποτελέσματα, θα ισοβαθμούσαμε με τον Διομίδη Αργους, τον οποίο είχαμε νικήσει  δύο φορές. Και ειδικά την νίκη μέσα στο Άργος την είχαμε πανηγυρίσει πιο πολύ από όλες, γιατί ταξιδέψαμε μόνο με 8 παίκτες, αφού είχαμε χάσει νωρίτερα τον Κυρακού με τραυματισμό και τον Βραζιλιάνο πίβοτ που είχε αποχωρήσει. Ήταν ένα παιχνίδι εκείνο στο οποίο οι διαθέσιμοι παίκτες είχαν κάνει αυτό που λέμε κατάθεση ψυχής». 

Ευρωπαϊκές συμμετοχές χωρίς γήπεδο

«Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της δεκαετούς πορείας του Αερωπού αποτελούν σίγουρα και οι τρεις ευρωπαϊκές συμμετοχές. Στην πρώτη μας έξοδο το 2012 αποκλειστήκαμε από την σερβική Κρακούγιεβατς, αλλά τουλάχιστον δώσαμε το εντός έδρας παιχνίδι στην Έδεσσα σ' ένα ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο με 400 φιλάθλους εντός και 200 που έμειναν από έξω λόγω περιορισμένης χωρητικότητας. Την εποχή εκείνη η ευρωπαϊκή Ομοσπονδία ήταν πιο χαλαρή θα έλεγα στις προδιαγραφές ενός κλειστού γυμναστηρίου και γι’ αυτό μπορέσαμε να πάρουμε άδεια καταλληλότητας. 

Το 2018 όμως στην επόμενη ευρωπαϊκή μας έξοδο οι προδιαγραφές που απαιτούσε ήταν πολύ πιο αυστηρές και έτσι δεν μπορέσαμε να αγωνιστούμε ξανά μπροστά στον φίλαθλο κόσμο μας, ούτε εκείνη την χρονιά με τους Λευκορώσους ούτε πέρυσι με την Πάφο και την Αγία Πετρούπολη. Ήταν μεγάλες εμπειρίες αυτά τα ευρωπαϊκά ταξίδια, αλλά δεν θα μπορούσαμε ποτέ να τα κάνουμε εάν δεν αναλάμβανε να καλύψει όλα τα έξοδα ο μεγάλος μας χορηγός, η εταιρία ManDynamic. Ειδικά πέρυσι φτάσαμε μέχρι του ΄΄32'' της διοργάνωσης, αλλά εκεί αναδείχθηκε το πιο μεγάλο μας πρόβλημα, το γηπεδικό, διότι ήμασταν η μοναδική ομάδα από τις 32 χωρίς γήπεδο, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η ευρωπαϊκή Ομοσπονδία στην ιστοσελίδα της. Ήταν κάτι που μας ενόχλησε πραγματικά γιατί αποτελεί και το μεγαλύτερο εμπόδιο στην εξέλιξη της ομάδας, η έλλειψη ενός μεγάλου κλειστού γυμναστηρίου στην πόλη. Τώρα τουλάχιστον έχουμε την ελπίδα ότι ίσως καταφέρει ο Δήμαρχος να ολοκληρώσει σύντομα την κατασκευή του».

Δύο φορές στην τετράδα του Κυπέλλου Ελλάδας

«Οι επιτυχίες μας στο Κύπελλο θεωρώ πως είναι ένα ξεχωριστό και πολύ σημαντικό κεφάλαιο στη διάρκεια αυτής της δεκαετίας. Η πρώτη ειδικά σημειώθηκε την χρονιά της Α2 (2014-15) και εκεί φάνηκε ότι θα επιστρέφαμε στην Α1 δριμύτεροι. Φθάσαμε λοιπόν στους ημιτελικούς αποκλείοντας τον Φοίβο της Α1 τότε και απέναντι στον νταμπλούχο ΠΑΟΚ της εποχής εκείνης, βρεθήκαμε μπροστά 19-16 στα μισά του δεύτερου μέρους και τελικά ηττηθήκαμε με διάφορα 3 γκολ.

Η δεύτερη φορά ήταν πιο... επίσημη το 2018, αφού έγινε με Final 4 στην Αθήνα. Δυστυχώς στον ημιτελικό με τον Δούκα είχαμε ατυχίες αφού τραυματίστηκε στην προθέρμανση ο Κράλλης και μέσα στο παιχνίδι ο τερματοφύλακας Τριανταφύλλου και έτσι δεν μπορέσαμε να διεκδικήσουμε πρόκριση στον τελικό».

Ο φίλαθλος κόσμος και η ομάδα «καμάρι» του νομού

«Καθοριστική στην πορεία της ομάδας όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε επίσης η μεγαλειώδης συμπαράσταση του φίλαθλου κόσμου της Έδεσσας και όχι μόνο. Ένας κόσμος Πρωταθλητής, που γέμιζε πάντα το γήπεδο και μας έδινε δύναμη. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα με τις τηλεοπτικές μεταδόσεις των αγώνων μας, μπόρεσα να διαπιστώσω ότι ο Αερωπός έχει γίνει η μοναδική ίσως αθλητική ομάδα με φιλάθλους σε όλο τον νομό πέρα και πάνω από τις τοπικιστικές διαφορές που υπάρχουν στα άλλα αθλήματα. Το διαπιστώνω συναντώντας συχνά ανθρώπους από Γιαννιτσά, Αριδαία και Σκύδρα, οι οποίοι μού εκδηλώνουν την υποστήριξή τους στον Αερωπό κάθε φορά που αγωνίζεται. Το γεγονός αυτό, ότι καταφέραμε δηλαδή να κάνουμε αγαπητή την ομάδα σε κάθε γωνιά του νομού, με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί κάτι ανάλογο δεν έχει συμβεί ποτέ άλλοτε σε κανένα άλλο άθλημα. Φέτος δυστυχώς ο φίλαθλος κόσμος μάς έλειψε πάρα πολύ και αισιοδοξώ ότι με την επανέναρξη του Πρωταθλήματος θα επιτραπεί σταδιακά η παρουσία φιλάθλων σε κάποιο ποσοστό έστω της συνολικής χωρητικότητας του γηπέδου».

«Ήταν πολλές οι μεγάλες νίκες, που θυμάμαι, αλλά...»

«Σε αυτά τα 10 χρόνια πετύχαμε πολλές μεγάλες νίκες, κρίσιμες και καθοριστικές για υψηλούς στόχους ή και γοήτρου μόνο. Με ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Δούκα, Διομήδη, Φίλιππο Βέροιας και εντός και εκτός έδρας.

Αλλά αν με ρωτήσετε ποιές στιγμές έρχονται πρώτες στο μυαλό μου θα πω δυστυχώς ότι είναι οι πιο δυσάρεστες. Οι απώλειες δηλαδή του Δημήτρη Χριστάκη και του Τασούλη Μαυροπούλου που χάθηκαν τόσο άδικα και ξαφνικά μέσα στο 2020 και ειλικρινά ακόμα δε μπορώ να το πιστέψω».