Του είπαν να σταματήσει να παίζει, αλλά, ΄΄ διέψευσε΄΄ τους γιατρούς, γιατί ο αθλητισμός σου δίνει δύναμη όταν τον αγαπάς πραγματικά....

Ο 26χρονος Νίκος Σιαματάς συνεχίζει να πολεμά και να διακρίνεται μέσα στο γήπεδο, αν και στα 17 του είπαν ότι θα πρέπει να σταματήσει να ασχολείται με τον αθλητισμό.
Πέρασε με επιτυχία από 2 χειρουργεία, δοκιμάζει φέτος τις δυνάμεις του στον 10ο σταθμό της καριέρας του, στην 3η κατηγορία Γαλλίας, στην φιλόδοξη  BAUHB-Belfort και κοιτά το μέλλον με αισιοδοξία.
Προηγήθηκαν για τον δίμετρο παίκτη, Μίλων Γιαννιτσών, Μουλντεσάϊμ Στουτγκάρδης ( Γερμανία, 4η κατηγορία ), Διομήδης, XANΘ, Πυλαία, Πανελλήνιος, Φίλιππος Βέροιας, Σουσεάβα ( Ρουμανία, 1η κατηγορία ), Νανσί ( Γαλλία, 2η κατηγορία ).
Ο φυσιοθεραπευτής που άνοιξε τα φτερά του στο εξωτερικό, παραχώρησε συνέντευξη που δημοσιεύεται στο greekhandball.com και η προσεκτική ανάγνωση της, δίνει μηνύματα ζωής.
Είμαστε στη διάθεση των πρωταγωνιστών του παιχνιδιού και θα συνεχίσουμε να φιλοξενούμε τις απόψεις τους, πολύ απλά, επειδή, ακόμα και αν λείψουμε όλοι από τον αθλητισμό, δίχως αθλητές παιχνίδι δεν υπάρχει, σε κανένα σπορ...
Το αξίζουν αυτό το δικαίωμα, όταν εκφράζονται δίχως να  προσβάλλουν.

• Πως πήρες την απόφαση να ασχοληθείς με το χαντμπολ και σε ποια ηλικία ;

   Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, θυμάμαι ένα πολύ δραστήριο παιδί που ασχολούταν με πολλά αθλήματα (πχ στίβος, μπάσκετ, βόλεϊ κ.α.). Σε ηλικία 14 ετών άρχισα να ασχολούμαι με το χάντμπολ. Ο κ. Μπάμπης Νικολαΐδης που ήταν τότε προπονητής στον Μίλωνα Γιαννιτσών με προσέγγισε κατά τη διάρκεια των προπονήσεων στίβου στο γυμναστήριο της πόλης μας και με έπεισε να ασχοληθώ με το χάντμπολ. Κύριος παράγοντας όμως για να συνεχίσω ήταν η παρουσία του προπονητή-πατέρα Νίκου Κυρικλίδη που ήταν και είναι πάντα δίπλα μου.

• Πως πήρες την απόφαση να αγωνιστείς στο εξωτερικό για πρώτη φορά ;

   Από την στιγμή που είχα κατασταλάξει μέσα μου ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χάντμπολ όλα ήρθαν πιο ομαλά. Η πρώτη μου απόπειρα για το εξωτερικό ήρθε σε ηλικία 20 ετών (Γερμανία). Μάλιστα θα εργαζόμουν και θα έπαιζα χάντμπολ ταυτόχρονα. Δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα όμως, μου αρκούσε που θα ακολουθούσα το όνειρο μου. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενα και σε 10 μήνες γύρισα πίσω. Ίσως για καλό βέβαια γιατί την επόμενη σεζόν αγωνίστηκα στον Διομήδη Άργους μαζί με τον τότε προπονητή του, Δημήτρη Δημητρούλια, όπου οι γνώσεις του πάνω στο άθλημα και η καθοδήγηση του με βοήθησαν να καταλάβω πως είναι να δουλεύεις και να αγωνίζεσαι σε υψηλό επίπεδο.

• Πως είναι η μέχρι τώρα πορεία σου στο εξωτερικό, από τα πρώτα βήματα και τις δυσκολίες μέχρι τώρα ;

   Η ζωή γενικότερα είναι γεμάτη εκπλήξεις, συναισθήματα, χαρά, λύπη, απογοήτευση κ.α. Έτσι λοιπόν όποιος πάρει την απόφαση να αγωνιστεί στο εξωτερικό πρέπει να τα περιμένει όλα. Η μέχρι τώρα πορεία μου είναι κάπως έτσι λοιπόν, αλλά ποτέ δεν το βάζω κάτω! Μετά από μια αρκετά καλή σεζόν στην Ελλάδα ήρθε η πρόταση για Ρουμανία, από την Suceava, σε ένα πολύ σκληρό πρωτάθλημα σε σύγκριση με το ελληνικό, πρωτόγνωρο για εμένα προφανώς. Μπορώ να πω ότι τα πήγα αρκετά καλά, για τον χρόνο προσαρμογής μου! Στα μισά της σεζόν μου έρχεται μια πρόταση από Γαλλία, από την Grand Nancy Metropole Handball, στην δεύτερη κατηγορία όπου εκεί το επίπεδο είναι ακόμα πιο υψηλό! Κατευθείαν άρπαξα την ευκαιρία γιατί δεν σου δίνονται πολλές τέτοιου είδους! Είδα και κατάλαβα πως είναι να είσαι 100% επαγγελματίας χαντμπολίστας. Τεράστια εμπειρία για εμένα  εκείνη η σεζόν καθώς έπαιξα μέχρι και στο Final Four Κυπέλλου της Γαλλίας. Τώρα αγωνίζομαι στην 3η κατηγορίας Γαλλίας, στην BAUHB-Belfort , ξανά υψηλό επίπεδο σε μία ομάδα που έχει ως στόχο στα επόμενα έτη να προβιβαστεί στην Proligue.

• Πιστεύεις ότι η σκληρή δουλειά σε συνδυασμό με το ταλέντο και κάποια φυσικά προσόντα οδηγούν σε μια επιτυχημένη αθλητική καριέρα ή χρειάζεται περισσότερο τύχη  ;

     Σίγουρα όταν ένας αθλητής είναι ταλαντούχος τα πράγματα γίνονται ευκολότερα, το δύσκολο κομμάτι είναι να διατηρήσει την αποτελεσματικότητα του και να βρίσκει κίνητρα να δουλεύει πιο σκληρά και να βελτιώνεται συνεχώς! Πολλοί παράγοντες παίζουν το ρόλο τους, οι πιο σημαντικοί πιστεύω είναι η αγάπη και η θέληση γι αυτό που κάνεις.
    Σε ηλικία 17 ετών διαγνώσθηκα με ρευματοειδή αρθρίτιδα, ήταν μόλις μετά από προκριματικά ευρωπαϊκού με την εθνική εφήβων. Οι γιατροί, μου έλεγαν είναι αδύνατον να συνεχίσεις να παίζεις γιατί οι αρθρώσεις σου θα πρήζονται, θα φθείρονται, θα πονάς και κάποια στιγμή θα καταστραφούν. Εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω, δεν μπορούσα να το δεχτώ και εν τέλει δικαιώθηκα. Ακολούθησα όλη την θεραπεία κατά γράμμα και από τότε δεν έχω κάποιο κρούσμα ξανά. Η κακοτυχία δεν σταμάτησε εκεί μετά από 2 χρόνια υπέστη ρήξη επιχείλιου χονδρού στον ώμο μου και έπρεπε να κάνω το πρώτο μου χειρουργείο. Το χειρουργείο ήταν πολύ καλό αλλά η αποκατάσταση όχι τόσο, γι αυτό το λόγο μετά από 3 χρόνια υπέστην υποτροπή και αναγκάστηκα να ξαναμπώ για χειρουργείο και να βγω πιο δυνατός ώστε να συνεχίσω να ακολουθώ τα όνειρα μου. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένεια μου που ήταν και είναι πάντα δίπλα μου και με υποστηρίζουν σε όλες μου τις αποφάσεις. Όπως καταλαβαίνετε οποίος αγαπάει αληθινά αυτό που κάνει θα δικαιωθεί. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, και ο τολμών νικά.

• Μια κλήση από την Εθνική ομάδα δεν έχει έρθει ακόμα... πιστεύεις ότι η συμμετοχή ενός αθλητή στην Εθνική ομάδα της χώρας του είναι η μεγαλύτερη τιμή και επιβράβευση των κόπων του ;

  Σίγουρα μία κλήση στην Εθνική ομάδα είναι η μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή διότι ταυτόχρονα είναι μία επιβράβευση των κόπων του αλλά και μία πολύ μεγάλη ευθύνη απέναντι στη χώρα του. Η κλήση δεν έχει έρθει ακόμα και δεν ξέρω αν θα έρθει, το μόνο που γνωρίζω είναι ότι εγώ δουλεύω σκληρά για να βελτιωθώ όσο περισσότερο μπορώ κι ευελπιστώ κάποια στιγμή να κερδίσω μία θέση σε αυτήν.

• Ποιες είναι οι βλέψεις και οι στόχοι σου για το μέλλον  ;

   Ο στόχος μου κάθε σεζόν είναι να βελτιώνομαι όλο και περισσότερο για να μπορέσω να ανταποκριθώ σε όλες τις καταστάσεις που θα συναντήσω. Δεν οριοθετώ τον εαυτό μου και τα όνειρα μου, σκληρή δουλειά, σωστή νοοτροπία και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν.

• Ποια θα ήταν μία συμβουλή που θα ήθελες να δώσεις στους νεαρούς αθλητές που ασχολούνται με το άθλημα μας στη χώρα μας ;   

   Κάτι που χαρακτηρίζει τον εαυτό μου είναι η υπομονή, η επιμονή και η προσήλωση στους στόχους μου. Αυτό που θα συμβούλευα λοιπόν τους νεαρούς αθλητές είναι, αν αγαπούν αληθινά αυτό που κάνουν, να κυνηγήσουν τα όνειρα τους και να επιμείνουν στους στόχους τους παρά τις δυσκολίες που θα συναντήσουν… κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.