«ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΤΟ ΝΤΑΜΠΛ»

Η κορυφαία Ελληνίδα αθλήτρια, Ελένη Ποιμενίδου αποκαλύπτεται

Παρορμητική. Εκρηκτική. Αλλά παράλληλα με όνειρα… γυναίκας. Η Ελένη Ποιμενίδου αποτελεί ένα περίεργο «κράμα». Σαν την εικόνα που παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο. Σκοράρει σχεδόν εννιά γκολ (8,88) ανά παιχνίδι, έχοντας μέχρι στιγμής 71 γκολ στις 8 αγωνιστικές της Α1 γυναικών. Με αυτά τα στατιστικά θα πίστευε κανείς πως είναι πλέι μέικερ, ή ίντερ, η ακόμα και εξτρέμ, άλλα είναι πίβοτ. Δεν είναι τυχαία η πιο ολοκληρωμένη Ελληνίδα αθλήτρια και για πολλούς και η κορυφαία αυτή τη στιγμή στο χάντμπολ. Η 28χρονη παίκτρια σε μια ξεχωριστή συνέντευξη μιλάει για την ζωή της στην Πάτρα και την Ορμή, την Εθνική και αποκαλύπτει στοιχεία του χαρακτήρα της.

- Πως είναι να κάνεις πρωταθλητισμό σε υψηλό επίπεδο και για πολλά χρόνια;
«Oταν κάνεις πρωταθλητισμό γίνεται πλέον τρόπος ζωής δεν το θεωρώ υποχρέωση, απλά σίγουρα υπάρχουν κάποια πράγματα που μου στέρησε. Η ζωή σου κινείται γύρω από το χάντμπολ και την ομάδα στην οποία αγωνίζεσαι και η καθημερινότητα σου περιστρέφεται γύρω από αυτή». 

- Πως βλέπεις το μέλλον σου στο ελληνικό χάντμπολ;
«Δεν ξέρεις τι θα σου επιφυλάσσει η επόμενη μέρα. Θέλω να κοιτάω κάθε μέρα ξεχωριστά και να γίνομαι καλύτερη. Οσο είμαι δυνατή και γερή θα αγωνίζομαι ανεξάρτητα σε ποια ομάδα θα βρίσκομαι. Θέλω πολύ να κάνω οικογένεια.
Μεγάλωσα σε μια πολύ δεμένη οικογένεια και έχω τέτοιου είδους πρότυπα. Δεν ξέρω αν θα είναι στο άμεσο μέλλον, άλλα σίγουρα είναι μέσα στα σχέδια μου. Για αυτόν και μόνο το λόγο θα σταμάτουσα το χάντμπολ».

- Ασπάζεσαι την άποψη πως φέτος η Ορμή δεν έχει αντίπαλο για το νταμπλ;
«Ολα τα παιχνίδια κρίνονται μέσα στο γήπεδο. Καμία ομάδα δεν παίζει για να χάσει. Οι αντίπαλοι μας σίγουρα παθιάζονται περισσότερο διότι είμαστε οι πρωταθλήτριες και θέλουν να μας κερδίσουν. Ολα εξαρτώνται όμως από την δική μας απόδοση. Το φετινό νταμπλ είναι καθαρά στα δικά μας χέρια».  

- Πόσο δύσκολο είναι να είσαι εκτός από αθλήτρια και γυναίκα;
«Είναι δύσκολο όσον αφορά τις ώρες που έχεις για να ασχοληθείς με τον εαυτό σου. Παρόλα αυτά προσπαθώ να τα συνδυάζω για να νιώθω πρώτα απ’ όλα εγώ καλά με τον εαυτό μου. Η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο, όπως στο γήπεδο έτσι και στην προσωπική ζωή. Σίγουρα κάθε γυναίκα θέλει να αρέσει, χωρίς να είναι αυτοσκοπός για μένα».

- Μπορεί η Εθνική Γυναικών να ξεφύγει από την μετριότητα;
«Αυτή τη στιγμή η Εθνική έχει κάνει ριζική ανανέωση -με μέσο όρο ηλικίας μεταξύ 18-22 ετών- και έχουμε μείνει λίγες αθλήτριες από την παλιά φουρνιά. Τα παιχνίδια στην Ολλανδία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος ήταν για όλες μας ένα γερό χτύπημα. Πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο όχι μόνο ομαδικά, αλλά ατομικά. Σε αυτά τα παιχνίδια δείξαμε ότι ξέρουμε να παίζουμε χάντμπολ, αλλά υστερούμε σε ταχύτητα, δύναμη, αντοχή και αυτά πρέπει η κάθε αθλήτρια μόνη της να τα δουλέψει. Η αλήθεια είναι πως στο παρελθόν χάθηκαν ευκαιρίες και πολύς χρόνος για αυτή την ομάδα, που άξιζε σίγουρα καλύτερης αντιμετώπισης, αλλά ποτέ δεν είναι αργά».  

- Συνήθισες εύκολα τη ζωή στην Πάτρα και ποια ήταν η καλύτερη και χειρότερη στιγμή σου;
«Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Υπήρχε άλλη νοοτροπία, που δεν καταλάβαινα. Πολλές φορές παρεξηγήθηκα για πράγματα που είπα και έκανα, λόγω του χαρακτήρα μου. Είμαι ειλικρινής και ανοικτός άνθρωπος. Παρόλα αυτά όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι λειτουργώ καλοπροαίρετα, αν και μερικές φορές το κάνω ίσως με λάθος τρόπο. Η οικογένεια μου ήταν πολύ μακριά, έφυγα σε ηλικία 23 ετών για πρώτη φορά από τη Δράμα. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές θα πρέπει ευχαριστήσω για την στήριξη της, την διοίκηση της Ορμής, όπου μου φέρθηκαν σαν πραγματική μου οικογένεια, όπως και τους γονείς μου, που είναι πάντα δίπλα μου. Υπήρξαν σίγουρα και καλές και κακές στιγμές σε όλα τα επίπεδα. Στον αθλητικό τομέα όμως, καλύτερη στιγμή ήταν το πρώτο κύπελλο το 2006- και γενικά πρώτο τρόπαιο ομάδας. Μαζεμένες άσχημες στιγμές ήταν τα πρώτα τέσσερα χρόνια, όταν χάναμε από την Αρτα όλους τους τελικούς που παίζαμε σε Κύπελλο και Πρωτάθλημα». 

- Τι θα συμβούλευες μια νέα κοπέλα που ξεκινάει το άθλημα;
«Να έχει υπομονή, διότι το άθλημα μας δεν έχει τα προτερήματα άλλων. Πρέπει να κάνεις την επιτυχία για να σου δοθούν πράγματα και να σε αναγνωρίσουν. Κάποια στιγμή βέβαια οι κόποι σου ανταμείβονται».

- Οι δικοί σου κόποι ανταμείφθηκαν; Μετάνιωσες για πράγματα που έκανες και που δεν έκανες;
«Σίγουρα θα ήθελα να είχα κάνει πολλά περισσότερα, παρόλα αυτά αυτά έχω ζήσει πολλά και νομίζω πως έχουν μεγάλη αξία και θα μου μείνουν αξέχαστα. Για το εξωτερικό πάντα το σκεφτόμουν μόνο και μόνο για να ζήσω αυτή την εμπειρία. Από την στιγμή που δεν το έκανα μετά το 2004 για προσωπικούς λόγους, όταν μπορούσα και είχα προτάσεις από τρεις χώρες, στη συνέχεια ήταν πιο δύσκολα να συμβεί. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, ναι θα έφευγα. Τώρα όμως- όχι ότι δεν μπορώ- απλά δεν το σκέφτομαι. Εχω άλλες προτεραιότητες και άλλα σχέδια στο μυαλό μου. Βέβαια στη ζωή ποτέ δεν ξέρεις. Οσον αφορά για πράγματα που έκανα και μετανιώνω, λόγω του πάθος μου κάποιες φορές αντέδρασα άσχημα και αυτό μου έκανε κακό αγωνιστικά. Μετά όταν ηρεμώ καταλαβαίνω το λάθος μου, αλλά είναι αργά». 

- Είσαι από τις πρώτες γυναίκες που ασχολήθηκαν τόσο ενεργά με το Μπιτς Χαντμπολ. Τι είναι αυτό που σε κέντρισε σε αυτό το σπορ;
«Είναι μια διέξοδος από την καθημερινότητα όλου του χειμώνα, παράλληλα γυμναζόμαστε και το κυριότερο βρισκόμαστε με καλούς φίλους και περνάμε καλά. Αν ασχοληθούμε πιο επαγγελματικά με αυτό σίγουρα είναι ένα άθλημα με πολύ θέαμα, πιο εύκολο από την σάλα και θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα σε όσους παίζουν χάντμπολ. Πέρσι στο Πανευρωπαϊκό στην Ιταλία παίξαμε με μεγάλες ομάδες παρότι ήταν πρώτη μας συμμετοχή και αποδείξαμε πως έχουμε μέλλον και μπορούμε να φέρουμε επιτυχίες στην Ελλάδα. Η Κέρκυρα διοργανώνει πάντα τα καλύτερα τουρνουά και είναι μεγάλη επιτυχία η ανάληψη του Masters 2008 τον Μάϊο και είμαι σίγουρη ότι θα είναι φανταστικό διήμερο».

- Μία μεγάλη αθλήτρια (Ραντσένκο) έφυγε και μια μεγάλη (Φρέζερ) έρχεται. Πώς νιώθεις δίπλα σε αυτές;
«Η Ολένα ήταν πραγματικά σπουδαία παίκτρια. Αψογη επαγγελματίας. Εδινε στην προπόνηση το 100%, κάτι από το οποίο πρέπει να παραδειγματιστούμε όλες αν θέλουμε να προοδεύσουμε. Χαίρομαι πολύ που είχα την τύχη να παίξω μαζί της, άλλα και να κάνω παρέα. Για την Φρέζερ, το μόνο που γνωρίζω είναι πως πρόκειται για μεγάλη παίκτρια και είναι επιτυχία της Ορμής που φέρνει τέτοιες αθλήτριες, γιατί ανεβαίνει το επίπεδο».