'' Στήριγμα μου, φίλε μου ξεχωριστέ, με άφησες μόνο μου....''

'' Εφυγες νωρίς φίλε και με άφησες μόνο μου...Αφησες την οικογένεια σου....Δεν πρόλαβες να ζήσεις πράγματα...Είναι άδικο...Θα σε θυμόμαστε και θα σε τιμάμε πάντα, ο καθένας μας με τον δικό του τρόπο...'' .

Ο Γιώργος Τσέλιος αποχαιρετά μέσω του greekhandball.com με αυτά τα λόγια που με δυσκολία ξεστομίζει, φανερά συγκινημένος, τον φίλο και αδελφό του Σωτήρη Ντάλα....

Παρά τη διαφορά ηλικίας ( 51 ετών είναι ο Γιώργος, στα 39 ήταν ο Σωτήρης...), οι δυό τους '' έδεσαν '' από την πρώτη ημέρα που βρέθηκαν μαζί στο γήπεδο, στην Αναγέννηση Αρτας, πριν από 20 χρόνια.

Η κεντρική φωτογραφία  είναι χαρακτηριστική. Πάντα δίπλα-δίπλα ο Σωτήρης με το αγαπημένο του 7 με τον Γιώργο με το 13.

Και στην πάνω σειρά, ο Νίκος Τσέλιος ( γιός του Γιώργου ) με το 10 και άλλοι 2 αθλητές που αγάπησαν το χάντμπολ χάρη στον Σωτήρη : Ο Δημήτρης Γιολδάσης με το 11 και ο Σπύρος Κίτσος με το 9. 

Τσέλιος και Ντάλας, ο αγαπημένος Dallinio7,  ήταν '' συναθλητές, συνεργάτες, μα πάνω από όλα φίλοι '', όπως παραδέχεται ο Γιώργος, που εξομολογείται στο greekhandball.com,  όσα θα ήθελε να πεί στον Σωτήρη ραγίζοντας καρδιές : '' Μαζί και στην Αναγέννηση και στον Πρωτέα Αρτας, μαζί στο χωριό μας  ( Σ.Σ. το Κοστακίοι, 2 χιλιόμετρα από την πόλη της Αρτας ), πάντα και συνέχεια μαζί...Οτι χρειαζόμουν, ήταν δίπλα μου, μία συμβουλή, τα πάντα...Ακόμα και τα 2-3 τελευταία χρόνια, αν και υπέφερε, ήταν στήριγμα μου, σχεδόν μέχρι το τέλος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει εμένα, το άθλημα που λάτρεψε, το χάντμπολ, την Αρτα....Τον σεβόμουν πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως επαγγελματία. Εκείνος, ως γυμναστής, είχε πάντα τον πρώτο λόγο και εγώ ακολουθούσα, σεβόμενος την άποψη του...''. 

Ο Σωτήρης Ντάλας '' μεγάλωσε στο γήπεδο '' ως προπονητής, τους δύο γιούς του Γιώργου Τσέλιου, τον Νίκο και τον Πάνο. 

'' Είχε από την Δευτέρα Δημοτικού τον Παναγιώτη και από την Τρίτη Δημοτικού τον Νίκο, εκείνος τα βοήθησε, τα έμαθε, τα εκπαίδευσε αθλητικά, τα καθοδήγησε σαν δεύτερος πατέρας...'' μας λέει ο Γιώργος Τσέλιος, παίρνει βαθιά ανάσα  και συνεχίζει την αναφορά-φόρο τιμής στη μνήμη του αγαπημένου του φίλου : '' Κάθε ημέρα την περνούσαμε μαζί...Το πρωί καφέ στο χωριό, μετά γήπεδο, το βράδυ να φάμε ή να τσιμπήσουμε μεζέ στο σπίτι...Δέσαμε παρά την διαφορά ηλικίας και μαζί μας ακολουθούσαν και άλλοι...Μία ομάδα, μία παρέα....Αυτό το πράγμα, στα τελευταία 2-3 χρόνια, δεν τον άφηνε να ανασάνει...Μόλις τέλειωνε ο ένας κύκλος, μετά από ένα μήνα άρχιζε ο άλλος.,...Και όσο και αν πάλεψε, δεν άντεξε άλλο....''.

Ποιός ήταν ο Σωτήρης Ντάλας ( στη φωτο μαζί με τον Πάνο Τσέλιο ) ;

Ας αφήσουμε να τον περιγράψει, με λόγια απλά, ο Γιώργος Τσέλιος :

'' Ηταν ξεχωριστός, αυθόρμητος, πρωτοποριακός, έβλεπε και έκανε πράγματα που εμείς δεν μπορούσαμε να σκεφθούμε....Ντόμπρος, σπαθί σε όλα...Ακόμα και άρρωστος, πήγαινε στο γήπεδο να βοηθήσει...Οπου μπορούσε, έκανε τα πάντα για να προσφέρει...Του έδινε ζωή η προπονητική...Πέρσι ήταν σε όλα τα ματς της Αναγέννησης Αρτας στον πάγκο...Υπέφερε μετά έως ότου επιστρέψει σπίτι, αλλά, ήθελε να είναι στο γήπεδο...Τελευταία, μόνο τηλεφωνικά μπορούσαμε να μιλήσουμε....Μου κόστισε ο χαμός του...Πολύ....Ηταν το στήριγμα μου. Ακόμα και όταν δεν ήταν στο γήπεδο, ένιωθα την πνευματική παρουσία του, αν όχι την φυσική του....Μακάρι να μπορούσα πάλι να τον πάρω ένα τηλεφώνημα...''.   

Αλλά, συγκλονίζουν  και δύο λεπτομέρειες που δείχνουν πολλά : 

Μεθοδικός, ψύχραιμος ακόμα και στο '' αντίο '' του, ο Σωτήρης Ντάλας, βλέποντας ότι ερχόταν το τέλος του, είχε κανονίσει την διαδικασία του αποχαιρετισμού του, που θα συντελεσθεί την Τρίτη με την καύση της σωρού του, όπως εκείνος  ήθελε...     

Το περίμενε το  τέλος, το καταλάβαινε...

Τελευταία φορά, ο Γιώργος Τσέλιος τον είχε δεί πριν από μία εβδομάδα. Την περασμένη Τρίτη μίλησαν στο τηλέφωνο : 

--'' Σωτήρη θα έλθω να σε δώ....''

--'' Γιώργο, δεν θα προλάβεις...''.

Οντως δεν πρόλαβε...Μετά από τρία 24ωρα, το μεσημέρι της Παρασκευής, την ώρα που ο Σωτήρης πήγαινε για θεραπεία, επιδεινώθηκε η κατάσταση του, έγιναν προσπάθειες ώστε να σωθεί, όμως, μετά από λίγο, δεν άντεξε άλλο και έφυγε μακριά από την οικογένεια, τους φίλους του, το χάντμπολ που λάτρεψε...

Καλό ταξίδι Σωτήρη....Η εκτίμηση εκείνων που σε γνώρισαν, θα σε ακολουθεί ως αιώνια παρακαταθήκη....

Νίκος Δελαγραμμάτικας