Μεγάλη αποκλειστική συνέντευξη του σπουδαίου Γρηγόρη Σανίκη στο greekhandball.com, η πρώτη του μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση και την ανάληψη της θέσης του Αθλητικού Διευθυντή του Ολυμπιακού

στον ΝΙΚΟ ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ

Ο Γρηγόρης Σανίκης, ένας από τους κορυφαίους αθλητές στην ιστορία του ελληνικού χάντμπολ, ο οποίος κέρδισε μάλιστα την καθολική αναγνώριση, μού έκανε την τιμή να μού παραχωρήσει την πρώτη συνέντευξή του, για το greekhandball.com, μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση και την ανάληψη καθηκόντων Αθλητικού Διευθυντή στον Ολυμπιακό.

Τού έθεσα 18 ερωτήσεις. Αριθμός συμβολικός για εκείνον. Ο αριθμός της φανέλας του...

Τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. 

Η αποκλειστική συνέντευξη του Γρηγόρη Σανίκη:

-Πώς θα περιέγραφες την διαδρομή σου στο χάντμπολ, από το ξεκίνημά της έως την ολοκλήρωσή της;

«Ήταν μια σχέση, η οποία σε καμία περίπτωση δεν ξεκίνησε ως… έρωτας με την πρώτη ματιά. Μάλλον σαν συνοικέσιο θα την χαρακτήριζα, καθώς στην ηλικία των 15 ετών βρέθηκα στον χώρο περισσότερο λόγω παρέας, παρά λόγω έλξης από το άθλημα.

Είθισται, πάντως, να επιβεβαιώνεται και στη δική μου περίπτωση, όπως και στην κανονική ζωή, το γεγονός ότι η συγκεκριμένη «συνταγή» αντέχει περισσότερο χρόνο τελικά. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό που ξεκίνησε ως μια παιδική εκτόνωση, θα αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της μετέπειτα ζωής μου και ο κύριος επαγγελματικός μου προορισμός.

Την διαδρομή μου στο χάντμπολ θα την χαρακτήριζα, λοιπόν, ως μια τίμια σχέση από την οποία θα κρατήσω τα θετικά για την συνέχεια και τα αρνητικά ως μαθήματα ζωής».

-Το συναίσθημα του Πρωταθλητή μόλις συνειδητοποιεί ότι δεν θα μπει ξανά να παίξει;

«Για να είμαι ειλικρινής, νιώθω μεγαλύτερη ανακούφιση, παρά απογοήτευση αυτή την στιγμή. Μετά από τόσα χρόνια διαρκούς καταπόνησης, στερήσεων και περιορισμών, τόσο το σώμα, όσο και το μυαλό θέτουν από μόνα τους τα όρια και προδιαγράφουν το τέλος της διαδρομής. Έρχεται, δηλαδή, η στιγμή, που απλά μένεις από… καύσιμα, οπότε δεν νομίζω ότι στην παρούσα φάση με στεναχωρεί ιδιαίτερα το γεγονός. Αποχωρώ πλήρης και πάνω απ’ όλα, με την συνείδησή μου ήσυχη».

-Ποιοί είναι οι πιο σημαντικοί σταθμοί στην καριέρα σου;

«Γενικώς, αποφεύγω τους διαχωρισμούς και τις ειδικές αναφορές σε τέτοιες περιπτώσεις, λόγω του κινδύνου να αδικήσω κάποιον. Θεωρώ τον κάθε σταθμό σε μια διαδρομή σημαντικό και ως ένα ξεχωριστό παράσημο και τιμή στην καριέρα ενός αθλητή.

Παρ’ όλα αυτά, σε συναισθηματικό επίπεδο, η θητεία μου στο γερμανικό Πρωτάθλημα και η τριετία στον Ολυμπιακό, έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά και στις αθλητικές μου αναμνήσεις».

-Ποιά θεωρείς την μεγαλύτερη διάκριση, που κέρδισες;

«Θα έλεγα την 6^η θέση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Τυνησίας, κυρίως λόγω του τρόπου, με τον οποίο επιτεύχθηκε».

-Πορεύθηκες αθλητικά στο υψηλότερο επίπεδο. Πώς κατάφερες να συνδυάσεις πρωταθλητισμό και οικογένεια;

«Στην ουσία είναι δύο έννοιες αλληλένδετες. Πολύ σπάνια καταφέρνει κάποιος να διατηρηθεί μακροχρόνια σε υψηλό επίπεδο, εάν δεν υπάρχει η σταθερότητα, η ηρεμία και η ασφάλεια, που προσδίδει η οικογένεια στον αθλητή/άνθρωπο.

Από την άλλη, βέβαια, απαραίτητη προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η αμοιβαία κατανόηση και οι εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Η γυναίκα μου, ευτυχώς, προέρχεται από το ίδιο αθλητικό περιβάλλον, επομένως αυτά λίγο πολύ ήταν πιο απλοποιημένα».

-Μίλησέ μας για την γερμανική εμπειρία σου.

«Πολύ επιγραμματικά: Σχολείο ζωής, μοναδικές αθλητικές εμπειρίες, διεύρυνση κάθε ορίζοντα, κολύμπι στα πολύ βαθιά (!), οικονομική αποκατάσταση, διάπλαση χαρακτήρα. Πρόσημο σε κάθε περίπτωση θετικό, λοιπόν. Πιστεύω πως θα το έκανα ξανά και μάλιστα με ακόμα μεγαλύτερη αφοσίωση».

-Τι σημαίνει για εσένα η αποθέωση από την Μέλσουνγκεν;

«Οι Γερμανοί είναι ακριβοδίκαιοι, γιατί υπάρχει αθλητική κουλτούρα γενικότερα και εκτιμούν την προσφορά. Αργούν πάρα πολύ να εμπιστευθούν και να πειστούν, αλλά όταν αυτό γίνει, έχουν πλέον πάγια άποψη.

Οπότε, η αποθέωση σ’ εμένα από την Μέλσουνγκεν σημαίνει αφενός αναγνώριση προς έναν αθλητή, ο οποίος επί 8 χρόνια αγωνιζόταν στην ομάδα, αφετέρου αποδοχή προς τον άνθρωπο, χωρίς την αθλητική περιβολή.

Και το λέω αυτό διότι ο συγκεκριμένος λαός είναι χορτάτος από παραστάσεις αθλητών επιπέδου και σίγουρα έχει δει καλύτερους και ικανότερους από εμένα. Η συγκεκριμένη αντίδραση, λοιπόν, με τιμάει και με χαροποιεί ιδιαιτέρως, διότι δείχνει ότι έχω αφήσει κάτι παραπάνω από ένα απλό αθλητισμό στίγμα στο πέρασμά μου». 

-Η δική σου πορεία από το 2000 ήταν σταθερά ανοδική και υψηλή. Του ελληνικού χάντμπολ αντίστοιχα, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο;

«Κατά καιρούς, δόθηκε η εντύπωση ότι άρχισαν να δουλεύουν κάποια «γρανάζια», τα οποία δυστυχώς δεν διατηρήθηκαν… ζεστά, όσο χρειαζόταν, έτσι ώστε να πάρει μπρος η μηχανή. Ο χώρος του αθλητισμού, καλώς ή κακώς, αφήνει ελάχιστα περιθώρια αμφισβήτησης της τελικής εικόνας και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος».

-Ποιό είναι το παιχνίδι, που ποτέ δεν θα ξεχάσεις και ποιά η πιο άσχημη εμπειρία, που έζησες;

«Θεωρώ την ήττα με την Εθνική μας από την Τσεχία, για την πρόκριση στα ημιτελικά του Παγκοσμίου το 2005, ως την πιο επώδυνη αθλητική εμπειρία, που βίωσα. Ομολογώ ότι ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πώς γλίστρησε μέσα από τα χέρια μας αυτή η μοναδική ευκαιρία για τέτοιου είδους διάκριση! Ο σοβαρότατος τραυματισμός μου στο ρινικό οστό την πρώτη εβδομάδα παρουσίας μου στην Γερμανία ήταν επίσης ένα πραγματικό σοκ στην αθλητική μου πορεία».

-Πώς περιγράφεις τον ρόλο και τα καθήκοντα του αθλητικού διευθυντή;

«Πρόκειται για μία θέση, η οποία υπάρχει σε όλα τα επαγγελματικά κλαμπς και κρίνω ότι παίζει κομβικό ρόλο στον σχεδιασμό, στο «χτίσιμο» και στην εύρυθμη λειτουργία μιας ομάδας. Οι αρμοδιότητες του αθλητικού διευθυντή είναι περισσότερο επιτελικές, παρά εκτελεστικές και οριοθετούνται κάπου μεταξύ αυτών του τιμ μάνατζερ και της κεντρικής διοίκησης του σωματείου».

-Στο νέο σου ξεκίνημα στον Ολυμπιακό, τι σχέδια έχεις και τι θέλεις να πετύχεις;

«Σ’ ένα σωματείο, όπως ο Ολυμπιακός, η επιτυχία είναι μονόδρομος. Οπότε, δεν υπάρχει χώρος για κάτι άλλο, πέρα από αυτό. Είναι μια ευθύνη, που αναλογεί στον καθέναν από εμάς».

-Ποιές είναι οι κουβέντες, που θα ήθελες να πεις στους παίκτες του Ολυμπιακού, τους παλιούς και τους νέους, σχετικά με το τι περιμένεις από εκείνους;

«Αυτό που πρέπει να καταλάβουν όλοι το συντομότερο δυνατόν είναι το πού βρίσκονται και ποια είναι η ομάδας, της οποίας αποτελούν μέρος, όπως επίσης και ότι όποιος δείξει ασυμβατότητα DNA με αυτό του Ολυμπιακού, αργά ή γρήγορα θα εκτοπίζεται εκ των πραγμάτων. Ολυμπιακός ίσον Πρωταθλητισμός και Πρωταθλητισμός χωρίς διαρκή πίεση δυστυχώς δεν υφίσταται…».

-Πώς θα ήθελες τη συνεργασία σου με τον κ. Κλιάιτς;

«Επαγγελματική, ξεκάθαρη και με εκατέρωθεν υψηλές απαιτήσεις ανάλογες των περιστάσεων».

-Πώς θα περιέγραφες το μέγεθος «Ολυμπιακός». Συνολικά, αλλά και ειδικότερα στο χάντμπολ.

«Εδώ νομίζω ότι ειδικές αναλύσεις περιττεύουν. Ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος της χώρας και αυτό το αποδεικνύουν οι αριθμοί. Αυτή η λογική, λοιπόν, πέρασε άμεσα και στο τμήμα χάντμπολ, παρά την ολιγόχρονη παρουσία του στον χώρο.

Δεν είμαι άνθρωπος της πόλωσης, ούτε σκέφτομαι οπαδικά, απεναντίας μάλιστα. Καλό θα ήταν, όμως, σε αυτή την χώρα, όπου ζούμε, κάποια στιγμή να παραδεχόμαστε και να αποδεχόμαστε τον καλύτερο, όποιος και αν είναι αυτός, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Τέτοιου είδους παραδοχές εκτιμώ ότι μας ωφελούν γενικότερα ως κοινωνία και συντελούν στο να προχωράμε ενωμένοι ως έθνος, πράγμα που μάς είναι απαραίτητο σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη περίοδο, που διανύουμε».

-Οι αλλαγές στο ρόστερ του Ολυμπιακού οδηγούν σε μία μεταβατική περίοδο την ομάδα;

«Η περασμένη σεζόν προκάλεσε σοβαρές αναταράξεις σε όλους τους αθλητικούς οργανισμούς, που λειτουργούν με νομιμότητα και με διαφάνεια. Εμείς, ως ένα από αυτά τα σωματεία, βρισκόμαστε σε μια περίοδο αναδίπλωσης και ανασυγκρότησης. Υπάρχει μια ικανότατη διοίκηση, η οποία διαχειρίζεται όλα τα επί μέρους θέματα και φροντίζει, ώστε να βρίσκονται όλα τα τμήματα, κατά την επερχόμενη δύσκολη περίοδο, σε θέση να διεκδικούν με αξιώσεις όλους τους τίτλους».

-Τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνει, ώστε να επιστρέψει ο Ολυμπιακός στην κορυφή;

«Ο Ολυμπιακός είναι συνυφασμένος με την κορυφή και αυτό από μόνο του αρκεί για την εξέλιξη των πραγμάτων».

-Ποιό είναι σήμερα το επίπεδο του ελληνικού Πρωταθλήματος, τόσο στη διεκδίκηση τίτλων όσο και συνολικά;

«Αρκετά χαμηλό, αν εξαιρέσουμε τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ των τριών τελευταίων χρόνων. Ακόμα και ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει μια σταθερά φθίνουσα πορεία. Εάν δούμε δε το εκτόπισμα των υπόλοιπων συλλόγων του ελληνικού Πρωταθλήματος σε έμψυχο δυναμικό και σε οικονομική ευρωστία, θα καταλάβουμε ότι μιλάμε για έναν ασθενικό οργανισμό».

-Με το βλέμμα μπροστά, πιστεύεις ότι μπορεί να «μεγαλώσει» το χάντμπολ στην Ελλάδα;

«Είμαι ρεαλιστής ως άνθρωπος και θεωρώ την ανυπόστατη αισιοδοξία είτε ενέργεια σκοπιμότητας, είτε ανοησία. Το να δηλώσω ότι θα μεγαλώσει ένα άθλημα στη μετά-κορωνοϊού εποχή, την στιγμή που μέχρι πρότινος έψαχνε μια θέση στη μικρομεσαία τάξη, θα ήταν το λιγότερο υποκριτικό. Αυτή την στιγμή, το χάντμπολ, όπως και διάφορα άλλα αθλήματα, παλεύει για την επιβίωσή του. Εάν και εφόσον σταθεροποιηθεί η γενική αναταραχή και καθίσει η… σκόνη, που σήκωσαν τα τελευταία γεγονότα, τότε θα μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε ασφαλέστερα συμπεράσματα».