Η σημαία ψηλά στον ιστό της, στην Κέρκυρα, με τον Φαίακα να τιμά ιδανικά τον εμβληματικό αρχηγό του σε ένα συγκινητικό ΄΄αντίο΄΄

Στον αθλητισμό, ειδικά δε τον ερασιτεχνικό, η ύψιστη τιμή για έναν αθλητή, είναι να τον τιμά η ομάδα της καρδιάς του, αυτή στην οποία αφοσιώθηκε από την αρχή έως το τέλος της καριέρας του μέσα από τις γραμμές.
Αυτός είναι ο αθλητισμός που λατρεύουμε να υπηρετούμε, καθένας με τον ρόλο του.
Ο Φαίακας Κέρκυρας την Τετάρτη 4 Μαρτίου, πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό, θα τιμήσει με τον Πρόεδρο του Σπύρο Περούλη τον αρχηγό του Μάκη Βάγια, που θα παίξει για τελευταία φορά με την φανέλα με το καραβάκι στο στήθος ολοκληρώνοντας την πολυετή παρουσία του στην ενεργό δράση σε ηλικία 37 ετών, με 350 συμμετοχές σε 23 χρόνια με την ανδρική ομάδα του νησιού του Ιονίου.
Γεννημένος στις 30/05/1983, o ύψους 1,80μ. Μάκης Βάγιας αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην ανδρική ομάδα το 1997 σε ηλικία 14 ετών στο παιχνίδι Μέλισσα Άρτας- Φαίακας Κέρκυρας, ενώ παρά τις σπουδές του εκτός Κέρκυρας επέλεξε να μην μεταγραφεί ποτέ σε άλλο σύλλογο και να αγωνίζεται πάντοτε με την ερυθρόλευκη φανέλα.
Ψηφίζεται από τους συμπαίκτες του ανελλιπώς ως αρχηγός της αντρικής ομάδας από το 2009, ενώ αποτέλεσε έναν εκ των πρωταγωνιστών και κύριων εκφραστών της  πετυχημένης προσπάθειας αναγέννησης του Φαίακα.
Η σημαία ψηλά στον ιστό, με τον Φαίακα να συμπεριφέρεται ιδανικά με αυτή την πρωτοβουλία του και τον Μάκη Βάγια να σκέπτεται, όσο πλησιάζει η Τετάρτη, ότι θα ζήσει στιγμές που δεν θα ξεχάσει ποτέ στη ζωή του, στην επιβράβευση για όσα θυσίασε, όπως κάθε αθλητής...

Ο Μάκης Βάγιας δήλωσε στη σελίδα του Φαίακα Κέρκυρας στο facebook :

΄΄ Ολα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, έτσι και για έμενα ήρθε αυτή η στιγμή, καθώς το χρόνο ποτέ δεν τον κέρδισε κάνεις...Σταματάω την αθλητική μου καριέρα χαρούμενος , γιατί ξέρω ότι πίσω μου, αφήνω μια ομάδα με παρελθόν, παρόν και μέλλον, μια ομάδα που αγάπησα και θα εξακολουθώ να αγαπώ από όλα τα πόστα, όσο καμιά άλλη και με την οποία έζησα τα πάντα μαζί της για πάνω από 20 χρόνια..
Ο ΦΑΙΑΚΑΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ, που πάντα το καραβάκι του ήταν πάνω από την καρδιά μου στην εμφάνιση, πάντα ήταν, είναι και θα είναι η ομάδα της καρδιάς μου, η ομάδα που με άνδρωσε αθλητικά και η ομάδα που μου χάρισε τις πιο όμορφες πρωτόγνωρες στιγμές της αθλητικής μου καριέρας...
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια με το καραβάκι στο στήθος , την ομάδα της Κέρκυράς μας, γνώρισα και με γνώρισαν πάρα πολλοί συμπαίκτες, τους οποίους θέλω να ευχαριστήσω έναν-έναν προσωπικά, γιατί ζήσαμε μοναδικές στιγμές. Καθένας τους ήταν ξεχωριστός, από όλους πήρα και έμαθα κάτι ώστε με τη σειρά μου να το μεταδώσω στους νεότερους. Με τον καθένα έζησα ξεχωριστές και μοναδικές στιγμές στο σύλλογο, χαρές αλλά και πίκρες, αφού πάντοτε στον αθλητισμό υπάρχει εκτός από τη νίκη και η ήττα και πρέπει να μάθουμε να πορευόμαστε μ' αυτό...
Ευχαριστώ όλους μου τους προπονητές, τον κ. Νίκο Πέρρο, τον κ. Δημήτρη Βαρζακάκο, τον κ. Γιώργο Αμοιρίδη, τον κ. Γιάννη Τριβυζά και το Νίκο Ριγανά, που με δίδαξαν, με υπέμειναν, μου έμαθαν τα μυστικά του αθλήματος, αλλά κυρίως με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και προσωπικότητα, όπως μόνο ο αθλητισμός σε διαμορφώνει έχοντας τους σωστούς ανθρώπους γύρω σου...
Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τους Κερκυραίους φιλάθλους και φίλους της ομάδας μας, αυτό τον πραγματικά υπέροχο κόσμο, που πίστεψε σε μας, πίστεψε στο Φαίακα , μοιράστηκε και έκανε και αυτός το δικό μας όνειρο δικό του , δημιουργώντας τη κατά γενική ομολογία την καλύτερη και πιο καυτή έδρα κάθε κατηγορίας Πανελλαδικά σε όλα τα παιχνίδια, ακόμα και φέτος... Χωρίς αυτούς, η ομάδα δε θα ήταν στα σαλόνια της A1 Handball Premier, είναι άπλα μοναδικοί, απίστευτοι, φανταστικοί , είτε με την στήριξή τους προς εμάς την ώρα του αγώνα, είτε οικονομικά και έμπρακτα με την στήριξη τους στην ομάδα...
Εύχομαι σε όλους τους -σύντομα πρώην- συμπαίκτες μου υγεία και πολλές επιτυχίες με τον Φαίακά μας, γιατί η ομάδα μας έχει στέρεες βάσεις και λαμπρό μέλλον πλέον...΄΄.