Τα γραπτά μένουν...(μέρος 2)

Του Στάθη Παπαχαρτοφύλη
Έχω πολλές φορές αναφέρει ότι σε αυτόν εδώ το χώρο, ανταλλάσουμε απόψεις. Για αυτό και παραμένει ανοιχτός για όποιον θέλει να εκφραστεί ελεύθερα, ανεξάρτητα αν αρκετές φορές γίνεται αντικείμενο κατάχρησης. Πιστεύω ακράδαντα ότι η σύνθεση των απόψεων αποτελεί βασικό συστατικό της εξέλιξης σε οποιοδήποτε τομέα. Το ίδιο έχω πει και για το ρόλο που πρεσβεύω. Δεν πληρώνομαι από εργοδότη ως επιτηδευματίας δημοσιογράφος, δεν με έχει ασφαλισμένο ο εργοδότης μου σαν δημοσιογράφο, δεν εργάζομαι σε μέσο που είναι καταχωρημένο στο ΓΕΜΗ και το οικείο επιμελητήριο ως ΜΜΕ, δεν πληρώνω φόρους ως δημοσιογράφος, δεν είμαι γραμμένος σε καμία ένωση συντακτών και δεν υπάγομαι στον κώδικα δεοντολογίας τους. Είμαι ένας απλός πολίτης που μπορώ να εκφράζω τη γνώμη μου, καταγράφοντας ή σχολιάζοντας την επικαιρότητα στον μικρόκοσμο του αθλήματος μας, συμμετέχοντας σε ένα μπλογκ ή απαντώντας σε έναν
επαγγελματία  δημοσιογράφο. Δημοσιογραφία των πολιτών όπως πρόσφατα έγραφα στο άρθρο μου με τίτλο "Τα γραπτά μένουν..."

Σήμερα θα ασχοληθώ με το κείμενο του Κωνσταντίνου Χατζηδημητρίου στο πόρταλ e-handball.gr με τίτλο "Οδηγός η Κοζάνη". Αφενός επειδή ποτέ δεν κρύβομαι πίσω από τις λέξεις μιλώντας σε τρίτο πρόσωπο, αφετέρου γιατί είναι μια ακόμα αποτίμηση της διοργάνωσης του φάιναλ φορ της Κοζάνης, ύστερα από το άρθρο μου Τα διδάγματα από το φάιναλ φορ της Κοζάνης και η πραγματικότητα του αθλήματος. Βεβαίως η αποτίμηση του Κωνσταντίνου Χατζηδημητρίου, στηρίζεται στην άμεση εμπλοκή του με τη διοργάνωση, ενω η δική μου με όρους μάρκετινγκ παρουσίαζε την αναποτελεσματική επικοινωνία της διοργάνωσης και με όρους θεάματος και ανταγωνισμού, παρουσίαζε την πραγματικότητα των διοργανώσεων του αθλήματος συνολικά και την δυσκολία στην ανάπτυξη και διάδοση του.

Επειδή ο Κωνσταντίνος Χατζηδημητρίου φοράει δύο καπέλα, αυτό της ΟΧΕ και αυτό του  επαγγελματία δημοσιογράφου εργαζόμενου σε άλλα ΜΜΕ, αυτομάτως η αρθρογραφία του αποκτά ιδιαίτερη σημειολογία, αφού είναι αδύνατον να μην συνδεθεί με την επίσημη άποψη της διοργανώτριας. Γι αυτό ειλικρινά ξαφνιάστηκα όταν διάβασα από τον πλέον επίσημο συνεργάτη της Ομοσπονδίας, επιφορτισμένο με τις αρμοδιότητες της προβολής του αθλήματος, ότι τα σωματεία δεν κουβάλησαν κόσμο ή ότι γειτονικά της Κοζάνης δεν ζήτησαν αναβολή. Κόσμο είχε (εγώ ανέφερα 2.000 και όχι 1.400), απλά η τηλεοπτική εικόνα δεν τον έδειχνε. Μεγαλύτερη έκπληξη όμως, μου προκάλεσε η δημόσια  παραδοχή ότι "η ΟΧΕ δεν είχε καμία υποχρέωση να προβάλει τους χορηγούς των ομάδων, το έκανε για να στηρίξει τα σωματεία". Σε ενα άθλημα που κάθε χρόνο αποσύρεται τουλάχιστον μια ομάδα από τις κορυφαίες κατηγορίες, πριν την έναρξη ή κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, αυτό θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός και βασικό συστατικό του πυρήνα του επικοινωνιακού σχεδιασμού, και όχι να εμφανίζεται ως χάρη. Απορώ ειλικρινά...

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η επικοινωνία δεν είναι ενας τίτλος σε ενα οργανόγραμμα ή το να γράφεις καλά κείμενα. Επικοινωνία δεν είναι να έχεις 20 δημοσιογράφους στη συνέντευξη τύπου, που μάλιστα δεν κάνουν ερωτήσεις ή να έχεις τηλεοπτική κάλυψη ενος γεγονότος και μάλιστα χωρίς όρους αγοράς. Η επικοινωνία είναι επιστήμη που σπουδάζεται στα Πανεπιστήμια. Απαιτεί γνώση βασικών αρχών και λειτουργιών του μάρκετινγκ, όσο και των χαρακτηριστικών του αθλητικού προϊόντος. Αντικειμενικός της σκοπός, είναι να μεταφέρει με επιτυχία και πειστικό τρόπο το μήνυμα του οργανισμού (Ομοσπονδία) για το προιόν (άθλημα) στο ακροατήριο (αθλητικό κοινό), ώστε να προσελκύσει περισσότερους καταναλωτές (θεατές, φίλαθλους, αγοραστές αθλητικών αγαθών). Θεωρεί κανείς ότι το μήνυμα για το χάντμπολ ως ενα θεαματικό άθλημα, λήφθηκε με το στήσιμο της συγκεκριμένης διοργάνωσης; Αντί να λέμε ότι έγινε δουλίτσα, που προφανώς και έγινε, μπορεί κανείς να περιγράψει με σαφήνεια, το μίγμα επικοινωνίας που εκπονήθηκε για τη συγκεκριμένη διοργάνωση, λαμβανομένων υπόψη των πλεονεκτημάτων και των μειονεκτημάτων που ήταν εξαρχής δεδομένα (τοποθεσία, εγκατάσταση, ζευγάρια ημιτελικών, μέρα, ώρα, τηλεόραση); Ή ακόμα καλύτερα, επειδή πέρασε το φάιναλ φορ της Κοζάνης, μπορεί να το κάνει κάποιος για τη διοργάνωση των ανδρών που ακολουθεί;

Θα πρέπει να σοβαρευτούμε λοιπόν. Η τηλεόραση θα επιμείνω, όπως το έκανα διαχρονικά, δεν είναι πανάκεια. Αν δεί κανείς τις τηλεθεάσεις των αγώνων της Handball Premier που μέχρι πρότινος δημοσίευα, θα καταλάβει το γιατί. Προτεραιότητα είναι να φέρεις κόσμο στο γήπεδο. Και για να φέρεις τον κόσμο, πρέπει να τον πείσεις ότι έχεις κάτι καλό. Αλήθεια, θα ξαναπήγαινε κανένας από εμάς σε ενα εστιατόριο που έχει φάει κακό φαγητό; Ανάλογο είναι το αποτέλεσμα μιας κακής προβολής του αθλήματος. Δεν μπορεί να μιλάμε με αποφθέγματα τύπου "Δηλαδή η ΕΡΤ θέλει να μας προβάλει και τα τρία ματς και εμείς να πούμε «όχι δεν πειράζει να δείξουμε μόνο την… βιτρίνα τον τελικό, επειδή θα παίξουν Ν. Ιωνία- ΠΑΟΚ» και για στρατηγική με όρους ισονομίας. Σε συνδυασμό με το προσφερόμενο θέαμα, η σωστή επικοινωνία είναι βασικό εργαλείο, ώστε να βγεί το χάντμπολ ενισχυμένο, σε ενα περιβάλλον όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ των αθλημάτων, είναι στις μέρες μας πολύ μεγάλος.

Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι υπάρχει στρατηγική, η προβολή της επιθυμητής εικόνας του αθλήματος, αποτελεί την αποκλειστική προϋπόθεση για την επιτυχία της. Ελπίζω σύντομα να τη δούμε και στην πράξη...

ΥΓ1 Εξακολουθώ να πιστεύω αυτό που έγραψα για ορισμένες αθλήτριες της Αναγέννησης Άρτας, σύμβολα του γυναικείου χάντμπολ με λαμπρή καριέρα. Δεν μου αρέσει να λέω ψέματα για να είμαι ευχάριστος. Με αφορμή λοιπόν την άποψη μου αυτή και ορισμένες αντιδράσεις που προκάλεσε, θυμήθηκα την περιπετειώδη συμμετοχή μου στα δρώμενα της ΟΧΕ τη διετία 2012-2014. Και μου ήρθε στο νου, μια έκθεση του 2013, για τους 33χρονους τότε αθλητές, που προκάλεσε σοβαρές αντιπαραθέσεις. Τελικά οι καιροί αλλάζουν, αλλά τα γραπτά μένουν.  

ΥΓ2 Η εβδομάδα που θα ακολουθεί θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Τα τηλέφωνα έχουν πάρει ήδη φωτιά.