Σ. Βακάλης: "Ελληνική χαντμπολική παραγωγικότητα...." (Μέρος Β')

Ελληνική χαντμπολική παραγωγικότητα κατά Pareto

Ο 2ος άξονας εκπορεύεται από μια μαθηματική-φιλοσοφική φόρμουλα, θεμέλιο για ποιοτική διαχείριση και παραγωγικότητα πόρων, την λεγόμενη αρχή Pareto οπού "Το 80% των αποτελεσμάτων, προέρχεται από το 20% των αιτιών". Το βασικό μήνυμα που μας δίνει ο κανόνας αυτός είναι πως το 80% των αποτελεσμάτων από κάτι το οποίο κάνουμε, θα έρθει από το 20% των προσπαθειών μας. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως αν έχεις μια λίστα με 10 πράγματα που θέλεις να κάνεις, 2 μόνον θα αξίζουν πραγματικά να ασχοληθείς μαζί τους και όχι με τα υπόλοιπα 8. Ενώ το ενδιαφέρον είναι πως για όλα θα σπαταλήσεις ισάξιο χρόνο!
Η αξία της Αρχής του Pareto για ένα μάνατζερ ή επιχειρηματία είναι ότι υπενθυμίζει πως πρέπει να εστιαζόμαστε στο σημαντικό 20%. Ασφαλώς, η αναλογία 80 προς 20 ισχύει συνήθως κατά προσέγγιση. Ο κανόνας του 80/20 αφορά το να μπορέσουμε να δούμε την συνολική εικόνα, εντοπίζοντας το 20% των δραστηριοτήτων που μετρούν πραγματικά και να μας παράγουν το 80% των αποτελεσμάτων. Συγκεντρώνοντας την προσοχή μας στο καθοριστικό 20% μας βοηθά να πετυχαίνουμε περισσότερα, με λιγότερη προσπάθεια και σε αισθητά μικρότερα διαστήματα.

Εξετάζοντας τώρα το Ελληνικό handball, υπό το πρίσμα της αρχής Pareto, βλέπουμε ότι η διοίκηση της Ομοσπονδίας –μαζί με τις επιτροπές οι οποίες όντως δουλεύουν- κάνει πολλές ενέργειες, που όμως αθλητικά εδράζονται στην περιοχή του 80% και φέρουν αθλητικά (τονίζω τον όρο) αποτελέσματαστην περιοχή του 20% δηλαδή ελάχιστα.

Ενδεικτικά να αναφέρουμε τις εκδηλώσεις ράγκμπυ, αγώνες προσφυγόπουλων, εκδηλώσεις beactive, υποτυπώδη ή θεωρητικά πρωτόκολλα συνεργασίας με δήμους και περιφέρειες, πρόγραμμα Ευ Αγωνίζεσθαι, προγράμματα ΕΘΝ.Ο.Α, επισκέψεις σε νοσοκομεία,βραβεύσεις παλαιμάχων, πολυάριθμες αποσπάσεις εκπαιδευτικών, σεμινάρια αλλά και μονοήμερα προπονητικά καμπ εθνικών ομάδων –παρεπιπτόντως θεσμός για γέλια-, διαγωνισμοί MVP κοκ.

Για να μην παρεξηγηθώ, όλα αυτά είναι αξιέπαινα, αλλά το αθλητικό αποτέλεσμα που φέρουν είναι πενιχρό. Που είναι το οργανωμένο καλεντάρι, τα μετρήσιμα μεγέθη –τουλάχιστον τα σχέδια- του προπονητικού όγκου των εθνικών ομάδων, η προσπάθεια για υλοποίησή τους, τα διεθνή φιλικά ή τουρνουά, ο στρατηγικός σχεδιασμός και στόχος του ελληνικού handball, η αξιοκρατία, η αξιολόγηση ενεργειών και προσώπων, η εξεύρεση χορηγών, ο μακροσκοπικός προγραμματισμός –και η τήρηση αυτού, η εξεύρεση φθηνών λύσεων για προετοιμασίες, η ανάπτυξη μοντέλου παιχνιδιού των εθνικών ομάδων, η θέσπιση όγκου εργατοωρών των διεθνών αθλητών, η έρευνα της ποσότητας νεοεισερχόμενων αθλητών στο άθλημα αλλά και το μέγεθος και οι αιτίες της αθλητικής εγκατάλειψης, η ανθρωπογεωγραφία του αθλήματος… και τόσα άλλα πολλά…

Όμως όσον αφορά την πολιτική και επικοινωνιακή διάσταση, οι προαναφερόμενες ενέργειες,είναι όλες στοχευμένες ‘’χειρουργικά’’ που εδράζονται στο 20%των αιτιών που φέρουν 80% πολιτικό αποτέλεσμα (ψήφοι σε διάφορα επίπεδα) για την διοίκηση της Ομοσπονδίας, οπού θα της εξασφαλίσει μεταξύ των άλλων και την εσαεί επανεκλογή της. Πολιτικά λοιπόν ο Πρόεδρος είναι ‘’γάτος’’ και η ΟΧΕ σκίζει…

Αυτός όμως είναι ο σκοπός μιας διοίκησης αθλητικής Ομοσπονδίας; Ο πολιτικός; Και πότε θα μιλήσουμε για τον αθλητικό ρόλο της Ομοσπονδίας και της διοίκησης αυτής; Και αν δεν μιλάνε οι παράγοντες, δεν πρέπει να μιλήσουν οι προπονητές; ή και αυτοί βολεύονται; Ή όλοι βολεύονται;

Και; Τι μπορεί να γίνει; Ποια είναι η λύση;

‘’Το μόνο που μας απομένει είναι να αναλάβουμε την Ευθύνη. Δηλαδή, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και να αναμετρηθούμε με αυτά. Αλλιώς, η κρίση μπορεί να εξελιχθεί σε παρακμή τέτοια που δεν μπορούμε να φανταστούμε. Γιατί, πίσω από την οικονομική κρίση, υπάρχει μία βαθύτερη ηθική κρίση: Το ότι δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνη που μας αναλογεί, δημιουργεί αυτομάτως κενά συμπεριφοράς και ψυχής, τα οποία μας εμποδίζουν να αποφασίσουμε να πάρουμε πάνω μας το βάρος των πράξεών μας’’.Στέλιος Ράμφος

Oι διοικούντες λοιπόν του αθλήματος, οφείλουν να αντιληφθούν τον ρόλο τους, την θέση τους και την υποχρέωσή τους ώστε να δώσουν την έμπνευση, το σύνθημα και το παράδειγμα, με την στάση τους και την συμπεριφορά τους, ώστε να αρχίζουμε να αλλάζουμε το σύστημα kakonomics.

Μπορούν όμως; Γνωρίζουν; Έχουν την θέληση; ή απλά τους νοιάζει το βόλεμα να είναι κι αυτοί καλοί διαχειριστές;

Ιδού κύριοι η Ρόδος, να δείξετε πόσο άξιοι μπορείτε να γίνετε…

Τελειώνοντας θα αφιερώσω στον Πρόεδρο της ΟΧΕ την ρήση του Φ. Νίτσε "Η αξία ενός ανθρώπου μετριέται με το πόση αλήθεια μπορεί να σηκώσει..."