Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά....

Πολλά γεγονότα ταλανίζουν τον τελευταίο καιρό την επικαιρότητα του αθλήματος μας. Τηλεοπτικά, επιχορηγήσεις, αποχή διαιτητών και ήρθε κι έδεσε το θέμα με τον τελικό κυπέλλου. Μια επιλογή έδρας -κατά την άποψη μου απόλυτα σωστή εφόσον δεν προκρίθηκε αυτή της Πάτρας για τους όποιους λόγους- της οποίας τα πλεονεκτήματα εξουδετερώθηκαν άμεσα με τον ορισμό της ημερομηνίας και ώρας. Το επιχείρημα ότι δεν υπήρχε διαθέσιμο Σαββατοκύριακο μέχρι τέλη Μαΐου, πρέπει να αποδειχθεί με έγγραφα και όχι στα λόγια. Με όλα αυτά είναι προφανές ότι τα διοικητικά δρώμενα στην ΟΧΕ, δεν είναι όπως μετά την εκλογή του παρόντος ΔΣ το 2012, για το οποίο πολλοί πιστεύουν ότι θα αναδιαρθρωθεί σύντομα. Παρόλα ταύτα ο πρόεδρος με τους συνεργάτες του σχεδιάζει λίγκες, χορηγίες, τηλεοπτικά τη στιγμή που δεν γίνονται τα αυτονόητα.

Βλέπεται είναι βολικό να ξεπερνάμε με ευκολία το παρελθόν μιλώντας για το μέλλον. Όμως πώς θα
σχεδιάσουμε το μέλλον αν δεν έχουμε μάθει από τα λάθη του παρελθόντος; Έχει απαντήσει κανείς πως γίνεται ένα άθλημα των 70-80 πραγματικών σωματείων, που εισέρρευσαν στα ταμεία του γύρω στα 25 εκατομμύρια ευρώ τα τελευταία 11-12 χρόνια, να παρουσιάζει αυτή την οργανωτική και αγωνιστική εικόνα σήμερα; Τι πήγε στραβά; Ποιοι τελικά είναι αυτοί που με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους οδήγησαν το άθλημα σε αυτό το σημείο; Με τις εθνικές μας ομάδες να συμμετέχουν σε προ-προκριματικά οι μεγάλες και οι μικρές να χάνουν με τεράστιες διαφορές ενώ το υλικό όπως λένε οι ίδιοι οι προπονητές τους, είναι από τα καλύτερα. Με σωματεία να παραιτούνται από τα πρωταθλήματα το ένα μετά το άλλο. Με τους βετεράνους των 37 και 38 χρονών να είναι μακράν οι καλύτεροι αθλητές στην Α2. Με το γυναικείο χάντμπολ να αποτελεί ανέκδοτο. Με την απόρριψη οδοιπορικών 50 Ευρώ στους προπονητές ανάπτυξης για να πάνε να κάνουν τη δουλειά τους. Μπορούν πλέον να πείσουν έστω και τον πιο καλόπιστο ότι οι ίδιοι που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ τα τελευταία 10-14 χρόνια τις τύχες του αθλήματος είναι ικανοί να σχεδιάσουν (sic) το αύριο του αθλήματος κι ότι κάτι έχει αλλάξει;

Η απάντηση νομίζω είναι αρνητική και δίνεται με έμφαση, στην επιστολή κόλαφο του Αργολικού. Μια επιστολή που αποτελεί κατά τη γνώμη μου και αντικείμενο επιπλέον διερεύνησης, αν όχι από κάποια άλλη ανεξάρτητη αρχή, τουλάχιστον από το ελεγκτικό συμβούλιο της ΓΓΑ. Μια επιστολή που φανερώνει ότι όλα παραμένουν τα ίδια. Που αναδεικνύει ποιοι και πως αποφάσιζαν και συνεχίζουν να αποφασίζουν για το άθλημα όλα αυτά τα χρόνια και πως το καταστατικό της ΟΧΕ έχει γίνει χαρτί τουαλέτας με τις διατάξεις του να καταστρατηγούνται ακόμα και σήμερα. Σαν την κ. Βουλγαράκη είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις, με κοινό χαρακτηριστικό τον τόπο διαμονής. Φαίνεται ότι το άθλημα μας έχει τα πρωτεία στους αντιπροσώπους που η αγωνία τους ήταν πως θα γίνουν μέλη σωματείου 500 και πλέον χλμ μακριά από το σπίτι τους. Ενδιαφέρον θα έχει να γίνει γνωστό από ποιον υποδείχθηκε και τι σχέση με το άθλημα έχει η συγκεκριμένη αντιπρόσωπος, σε πόσες ΓΣ συμμετείχε και το σημαντικότερο σε ποια συνεδρίαση ΔΣ έγινε η νομιμοποίηση των αντιπροσώπων όπως προβλέπεται ρητά στο καταστατικό.

Πιθανόν τη στάση του Αργολικού σε σχέση με τη ΓΣ να πρέπει να την ακολουθήσουν κι άλλα σωματεία. Το άθλημα χρειάζεται ένα σοκ για να συνέλθει και ίσως η ΓΣ είναι μια καλή ευκαιρία, αφού τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Κι επειδή δεν έχει περάσει η προθεσμία για την προσθήκη θέματος στη ΓΣ, ορμώμενος από την επιστολή του Αργολικού, προτείνω να μπει θέμα τροποποίησης καταστατικού για να γίνει κατανοητό ότι η καρέκλα δεν είναι πανάκεια. Πιο συγκεκριμένα:

- Να διαγραφούν επιτέλους όσα σωματεία εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 7 του καταστατικού (όσα δεν έχουν επιδείξει αθλητική δραστηριότητα τα δυο τελευταία έτη), για τα οποία θα πρέπει να υπάρξει μια επαρκής δικαιολογία γιατί δεν έχουν διαγραφεί μέχρι σήμερα. Ανεξάρτητα της διαγραφής να μειωθεί ο αριθμός των μελών του ΔΣ σε 11 από 15 ενώ να υπάρχει πρόβλεψη ότι αν ο αριθμός των μελών είναι μικρότερος των 100 κατά το έτος των αρχαιρεσιών, ο αριθμός των μελών να είναι 9.

- Τροποποίηση του καταστατικού ώστε δικαίωμα ψήφου να έχουν ΑΥΣΤΗΡΑ και ΜΟΝΟ τα μέλη του ΔΣ των σωματείων και ο διορισμός αντιπροσώπου να συνοδεύεται από υπεύθυνη δήλωση του Ν.1599/1986, και να υπόκειται στις συνέπειες του Νόμου για ψευδή δήλωση, ώστε να σταματήσει αυτό το όνειδος να ορίζουν τη μοίρα του αθλήματος άσχετοι με τα σωματεία και το άθλημα "εκπρόσωποι".

- Τροποποίηση του καταστατικού ώστε εκτός αντιπροσώπων σαν την κ. Βουλγαράκη, να συμμετέχουν και να ψηφίζουν στις ΓΣ, ο ΣΥΠΧΕ και ο ΠΣΑΧ

- Να προβλεφθεί η δημιουργία Ένωσης σωματείων Α1, ώστε όποιος πραγματικά θέλει τη λίγκα να το αποδείξει και στην πράξη.

Ουδέν μορφώνει όσο το παράδειγμα!!!

ΥΓ. Απορία ψάλτου βήξ :
- Αισθάνεται κανείς την ανάγκη να παραιτηθεί από ευθιξία για το θέμα της κ. Βουλγαράκη;
- Θα γίνει γνωστό από ποιον τοποθετήθηκε η κ. Βουλγαράκη και ποιος την υπέδειξε;
- Η εξελεγκτική επιτροπή πρέπει να παρέμβει για την επιστολή του Αργολικού;
-  Από ποιο όργανο ελήφθη ο ορισμός της ΓΣ στη Θεσσαλονίκη; Υπάρχουν ΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΑ πρακτικά της απόφασης;
- Θα γίνει συνεδρίαση ΔΣ για τη νομιμοποίηση των σωματείων και των αντιπροσώπων που θα συμμετέχουν στη ΓΣ, όπως προβλέπεται ρητά από το καταστατικό; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε κάτι αντίστοιχο;
- Γιατί δεν υπάρχει θέμα εκλογής για κάλυψη των κενών θέσεων αναπληρωματικών συμβούλων;
- Γιατί δεν ανακοινώθηκε η τοποθέτηση του κ. Παλαιολόγου ως τακτικού μέλους του ΔΣ;
- Η Δικαστική επιτροπή που προβλέπεται από το καταστατικό, υφίσταται;