Λουκέτο στις ομοσπονδίες και όχι στον αθλητισμό

O Kώστας Ασημακόπουλος με αφορμή τη δραματική μείωση των χρημάτων στον αθλητισμό από την Πολιτεία, αποδίδει ευθύνες και αναλύει την κατάσταση!

Η ανακοίνωση των επιχορηγήσεων του υφυπουργείου αθλητισμού προς τις αθλητικές ομοσπονδίες μου θύμισε κάτι από τα κοινόχρηστα που πληρώνουμε κάθε μήνα. Στην ανάλυση των κοινοχρήστων κάπου γράφει για «κηπουρό», «συντήρηση του ασανσέρ», «λάμπες πολυκατοικίας», «συνεργείο καθαρισμού», «ΔΕΗ» και φυσικά μέχρι και πριν καιρό κάπου έγραφε και «πετρέλαιο». Στις περισσότερες πολυκατοικίες κανείς δεν πληρώνει πετρέλαιο, οι «κηπουροί» μοιάζουν με το είδος των «θυρωρών» που εξαφανίστηκε και το καθαρισμό τον έχουν αναλάβει εκ περιτροπής οι ένοικοι.

Έτσι, λοιπόν, και το υφυπουργείο αθλητισμού. Ήρθε η ώρα να κάνει την αγγαρεία του, δηλαδή, να
πληρώσει τα... κοινόχρηστα των ομοσπονδιών και ανακοίνωσε τα 11,2 εκ. Ευρώ, όσα, δηλαδή, χρειάζονταν μόνο ο ΣΕΓΑΣ το 2005. Αν μάλιστα αφαιρεθούν κάπου 400.000 Ευρώ που είναι τα χρήματα που πηγαίνουν στις Ενώσεις και σε διάφορους φορείς και Ενώσεις αλλά και τις δόσεις του 2013 τότε το πραγματικό ποσό που μένει στις ομοσπονδίες για το 2014 είναι 10,8 εκ. Ευρώ.

Αστεία πράγματα από αστείους τύπους μιας χώρας που πτώχευσε πρώτα ιδεολογικά, ηθικά, αθλητικά και τέλος και οικονομικά.

Οι ίδιοι υπουργοί που υπέγραψαν χθες τις επιχορηγήσεις πρώτα απ΄ όλα δεν έχουν ιδέα από αθλητισμό. Αυτό δεν χρειάζεται να το γράψω εγώ. Το βλέπετε κι εσείς. Αυτό, όμως, που γνωρίζουν πολύ καλά είναι το πως λειτουργεί το βαθύ πελατειακό κράτος.

Επίσης γνωρίζουν πως τα χρήματα αυτά δεν φτάνουν ούτε για τους «κηπουρούς», ούτε για τη «ΔΕΗ», ούτε για τη «συντήρηση των ασανσέρ». Κι όμως συνεχίζουν γιατί έτσι τους συμφέρει απέναντι στην πελατειακή συνεργασία που έχει αναπτυχθεί εδώ και χρόνια με τους ομοσπονδιάρχες. «Σου κόβω και μπορεί να σου δώσω αν κάτι περισσέψει από τα αποφάγια. Μέχρι τότε μην μιλάς γιατί δεν έχεις τύχη». Είναι μερικές από τις... τεχνοκρατικές συζητήσεις που παραδοσιακά θα γίνουν τις επόμενες ώρες.

Φυσικά οι πρώτοι που φταίνε για το σημερινό χάλι είναι όσοι πέρασαν υφυπουργοί αθλητισμού και ΓΓΑ τα τελευταία 30 χρόνια. Ζητάμε συγγνώμη αν αδικούμε κάποιον σύγχρονο Περικλή αλλά δεν είδαμε τον «χρυσό αιώνα» του όπότε ας μας συγχωρέσει.

Εδώ και τρεις δεκαετίες κανείς υπουργός, κανείς ΓΓΑ δεν κατάφερε να καταγράψει τις πραγματικές ανάγκες κάθε αθλήματος, τις ιδιαιτερότητες και κυρίως το έργο που έχει παραχθεί από τις διοικήσεις των ομοσπονδιών. Αν το είχε κάνει δεν θα ανακοίνωνε ποτέ αυτή τη γελοία λίστα ή θα την ανακοίνωνε αφού είχε να παρουσιάσει ένα νέο μοντέλο λειτουργίας στον ελληνικό αθλητισμό.

Αν μπείτε στο γραφείο ενός υπουργού και του ζητήσετε να σας δώσει επίσημα στοιχεία με την πρόοδο μιας ομοσπονδίας, για το τι εισέπραξε και τι ξόδεψε τα τελευταία χρόνια, τι παρήγαγε και τη προσέφερε στην ελληνική κοινωνία δεν ξέρει να σας πει. Θα χασκογελάσει, και υπό τη μορφή καφενείου θα σου ψελίσει κάτι για Ολυμπιακούς Αγώνες, το Euro του 2004, το μπάσκετ και τις επιτυχίες του στίβου. Μετά το χάος.

Αυτό που ενδιαφέρει την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων του αθλητικού κινήματος είναι αυτά τα 11,2 εκ. Ευρώ να δαπανηθούν προς όφελος τουλάχιστον των αθλητών, των Εθνικών ομάδων και των υποδομών και όχι για τα πάγια έξοδα των ομοσπονδιών. Το που θα στεγαστούν και πόσο προσωπικό χρειάζεται να λειτουργήσουν να κόψουν το σβέρκο τους να το βρουν.

Μόλις χθες ανακοινώθηκε πως θα ενεργοποιηθεί και η Επιτροπή Ελέγχου των ομοσπονδιών. Μετά από τέσσερα χρόνια αδράνειας θα βγουν παγανιά οι «ράμπο» για να ελέγξουν τα χρεοκοπημένα λογιστήρια των ομοσπονδιών για να διαπιστώσουν τα αυτονόητα. Θα διαπιστώσουν χρέη και «μαύρες τρύπες». Και θα το κάνουν όχι για να δώσουν λύσεις. Όχι. Δε μας ενδιαφέρουν οι λύσεις. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να βουλώσουν τα στόματα και των τελευταίων απείθαρχων του αθλητικού κινήματος.

Για αγωνιστικό έλεγχο, για πλάνο δράσης και χάραξη ενιαίας γραμμής του ελληνικού αθλητισμού δεν έχει μιλήσει ποτέ κανείς. Ούτε και τώρα που η χώρα υποτίθεται πως έχει μοναδική ευκαιρία να αναγεννηθεί μέσα από την χρεοκοπία της.

Κανείς δεν απαντάει ευθέως για το εάν οι ομοσπονδίες με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα έχουν λόγο ύπαρξης.

Κανείς δεν μας λέει εάν αυτά τα 11,2 εκ. Ευρώ θα πάνε στις πραγματικές ανάγκες των αγωνιστικών τμημάτων των ομοσπονδιών ή στα πάγια έξοδα τους, σε ενοίκια, πετρέλαια και μισθοδοσίες υπαλλήλων που εκ των πραγμάτων δεν θα έχουν αντικείμενο εργασίας.

Κανείς δεν έχει απαντήσει γιατί οι ομοσπονδίες πρέπει να πληρώνουν ενοίκια όταν οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις σαπίζουν και ρημάζουν.

Κανείς δεν μας έχει πει πόσοι ομοσπονδιάρχες βρήκαν έσοδα τα τελευταία 10 χρόνια από την ιδιωτική πρωτοβουλία για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες.

Κανείς δεν απαντάει στο ερώτημα γιατί η ΓΓΑ δεν απορροφά το σύνολο των αθλητικών ομοσπονδιών.

Βέβαια, αυτά που δεν λένε και που δεν αναφέρουν ποτέ ευθέως και ξεκάθαρα οι εκάστοτε πολιτικάντηδες και «σωτήρες» του αθλητικού κινήματος αλλά και οι ομοσπονδιάρχες είναι τα πραγματικά προβλήματα των αθλητών και των προπονητών τους.

Έχετε ακούσει εσείς ποτέ έναν παράγοντα να σας μιλάει για τεχνικά ζητήματα ή για τα προβλήματα των αθλητών; Όχι βέβαια. Μιλάνε κάθε μέρα για το τι θα πάρουν και το τι θα δώσουν.

Στη μετά Ολυμπιακή Ελλάδα την τελευταία 10ετία κανείς δεν ασχολήθηκε με το πως επιβιώνει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός. Δεν υπάρχει ούτε μία έκθεση των πεπραγμένων των Ολυμπιακών αθλημάτων. Κανείς δεν ρώτησε κανέναν αθλητή και τους γονιούς του τι θυσίες έχουν κάνει. Κανείς δεν ρώτησε κανέναν προπονητή πως επιβιώνει. Κανείς δεν ρώτησε κανέναν παράγοντα πως κρατάει ανοικτό τον σύλλογο της γειτονιάς.

Βάλτε λουκέτο στις ομοσπονδίες και όχι λουκέτο στον αθλητισμό. Δεν απασχολούν κανέναν οι ομοσπονδίες με τον τρόπο που λειτουργούν. Δεν ενδιαφέρουν κανέναν και δεν προσφέρουν και τίποτα σε κανέναν.

Κι αν οι ομοσπονδιάρχες διαφωνούν με αυτή την άποψη ήρθε η ώρα να μας αποδείξουν το αντίθετο.

Ήρθε η ώρα να μας διαψεύσουν όλους και να γίνουν «μάρτυρες» και ιεραπόστολοι των αθλημάτων που πρεσβεύουν. Να είναι σίγουροι πως θα έχουν τους πάντες στο πλευρό τους.

Εάν δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα ας παραιτηθούν. Εάν διαφωνούν και πιστεύουν πως υπάρχει ελπίδα κανένα πρόβλημα.

Ας βρουν ένα νέο μοντέλο να υπηρετήσουν, χωρίς την κρατική επιχορήγηση και χωρίς την εξάρτηση από τους πολιτικάντηδες «σωτήρες».

Μόνο έτσι θα επιβιώσει ο ελληνικός αθλητισμός. Όταν θα βρεθούν παράγοντες που θα κινούνται πίσω και όχι μπροστά από τους αθλητές.

Διότι από το να πάνε σπίτια τους και οι τελευταίοι αθλητές καλύτερα να πάνε οι ομοσπονδιάρχες.

Πηγή: gazzetta.gr