Αλβανός - Μπαλωμένος: «Λείπει το όραμα»

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ sentragoal.gr
Επέστρεψαν έπειτα από σχεδόν μία οκταετία στην ξενιτιά. Η επιλογή του επαναπατρισμού ίσως να μην ήταν αυτή που επιθυμούσαν, όμως κάποιες φορές τα «θέλω» θυσιάζονται στον βωμό των αναγκών, οικογενειακών και προσωπικών.

Οι Αλέξης Αλβανός και Σπύρος Μπαλωμένος με ελάχιστες μέρες διαφορά το περασμένο καλοκαίρι υπέγραψαν τα νέα τους συμβόλαια με την ΑΕΚ και οπλίστηκαν με υπομονή και επιμονή για την ελληνική πραγματικότητα. Αυτή που γνώριζαν, αλλά που είχαν αφήσει πίσω τους αγωνιζόμενοι ως επί το πλείστον στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, στη φημισμένη Μπουντεσλίγκα.
Ο λόγος τους μετράει και οι εμπειρίες τους δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στις κουβέντες τους, έστω
κι αν αναφέρονται στον όρο κλισέ της εποχής: την ανάπτυξη. Και γίνονται πραγματικά χειμαρρώδεις, προσπαθώντας να δώσουν τη δική τους διάσταση στην κατάσταση που βιώνουν στην Ελλάδα, χτυπώντας το καμπανάκι του κινδύνου λίγα 24ωρα πριν από την αυγή του 2013.

«Είναι λυπηρό να πηγαίνεις στην εθνική ομάδα και -χωρίς να θέλω να προσβάλω τα παιδιά που παίζουν- να βλέπεις ότι εδώ και 12-13 χρόνια είναι τα ίδια παιδιά κι αν λείψουν ένας δύο αθλητές, πηγαίνεις να αγωνιστείς με λιγότερες πιθανότητες νίκης. Στην εθνική ομάδα δεν έχουν ενσωματωθεί τόσα χρόνια παίκτες που θα μπορούσαν να μας πάρουν τις θέσεις.

Να υπάρξει ο 20άρης που να μας υποχρεώσει να ζοριστούμε. Στις άλλες χώρες παράγουν αθλητές και οι μεγαλύτεροι γίνονται ακόμα καλύτεροι, για να μη χάσουν τη θέση τους. Δεν τον έχω νιώσει αυτό» τονίζει με απόλυτη ειλικρίνεια ο Αλβανός, ενώ ο Μπαλωμένος συμπληρώνει: «Δεν υπάρχουν νέα παιδιά να σε τραβήξουν. Να περνάει ο 20άρης από δίπλα σου, να σε τραβάει από τον γιακά και να σου λέει ''τρέξε''».

Και κάπως έτσι η κουβέντα πηγαίνει στα σωματεία και την ανάπτυξη. «Κάθε σωματείο στην Ελλάδα θα πρέπει να καταλάβει πως για να υπάρξει ανάπτυξη και ελληνικό χάντμπολ θα πρέπει να είναι δυνατή η Εθνική. Να κοιτάξει το γενικό καλό του αθλήματος και όχι μόνο τα του οίκου του. Στη Σουηδία, στη Νορβηγία, ακόμα και στη Γερμανία -που είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα- υπάρχουν σωματεία που δουλεύουν βάσει του προγραμματισμού του ομοσπονδιακού προπονητή. Εδώ δεν υπάρχει σχεδιασμός και συνεννόηση» επισημαίνει ο Αλβανός, με τον Μπαλωμένο να τοποθετεί πιο συγκεκριμένα το πρόβλημα: «Λείπει το σκεπτικό της κάθετης δομής από τα ηλικιακά μέχρι την πρώτη ομάδα. Η ανδρική παίζει άλλο σύστημα και η παιδική άλλο.

Επίσης, δεν βλέπουν το χάντμπολ ως προϊόν. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να το αναπτύξεις. Αν γίνει σωστά, τότε το σύστημα θα δουλέψει και θα αρχίσει να φέρνει παιδάκια. Το μικρό προϊόν, αν υπάρχει όραμα, μπορεί να μεγαλώσει. Το όραμα ξεκινάει από κάτω. Μας λείπει το όραμα. Αν το σωματείο δεν έχει όραμα, δεν μπορείς να πεις πως έχει το ελληνικό χάντμπολ».

Δεν θα μπορούσε να λείψει από την κουβέντα και το θέμα της απελευθέρωσης της αγοράς. «Ακόμα κι αν υπάρχει όραμα, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Δεν μπορεί ένα παιδί να είναι 22 ετών και να περιμένει να φτάσει στα 28 για να πάρει μια μεταγραφή. Πώς να μένει σε ένα σωματείο που δεν τον πληρώνει και τον κρατάει δέσμιο; Μπορούν να καταστρέψουν τους αθλητές. Και τις εθνικές» σχολιάζει ο Αλβανός, ενώ ο Μπαλωμένος γίνεται πιο συγκεκριμένος: «Το σωματείο αν θέλει να κρατήσει έναν παίκτη, θα πρέπει να βρει τρόπους. Να αναζητήσει χορηγούς. Γίνονται κακοί παράγοντες, γιατί δεν ασχολούνται».

«Εχει πιάσει πάτο»
Ιδιαίτερη κριτική κάνουν οι δύο διεθνείς και στην ομοσπονδία. «Το βάρος έχει πέσει στην ομοσπονδία για να βγάλει το χάντμπολ στην επιφάνεια, γιατί έχει πιάσει πάτο. Η ομοσπονδία σκέφτεται για τα σωματεία και δεν σκέφτεται για το άθλημα συνολικά. Πρέπει κάποια στιγμή να έρθει σε ρήξη με τα σωματεία που δεν δημιούργησαν, δεν έφτιαξαν» επισημαίνει ο Μπαλωμένος, ενώ ο Αλβανός στέκεται στην έλλειψη αντίθετων φωνών: «Είναι κακό ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση. Όταν ξέρεις πως έχεις το μονοπώλιο, επαναπαύεσαι. Εκεί είναι το στοίχημα της ομοσπονδίας. Θέλω να στηρίξω το άθλημα και να μεγαλώσω ή να τα έχω καλά με όλους».