«Το' χω ξανακάνει»

Ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός Βέλιμιρ Πένιοβιτς ανοίγει τα χαρτιά του και συγκρίνει την Εθνική Γυναικών με την Ραντνίσκι

Ανέλαβε την Εθνική χάντμπολ Γυναικών με στόχο να την βγάλει από το αδιέξοδο και την ανασύρει από τον πάτο της Ευρώπης. Το έργο του δύσκολο, αλλά όπως ο ίδιος αναφέρει το θεωρεί πρόκληση, ενώ δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα πάρει μια ομάδα από το... μηδέν. Το έκανε με την Ραντίνσκι, οδηγώντας την στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού Κυπέλλου! Η 30χρονη προπονητική του καριέρα, τα δύο ευρωπαϊκά Κύπελλα που κατέκτησε, καθώς και η παρουσία του στις Εθνικές ομάδες Ανδρών, Γυναικών, Παμπαίδων, Παγκορασίδων της Σερβίας, αποτέλεσαν ένα δυνατό «χαρτί» για την επιλογή του από την ΟΧΕ. Eπισης τα τρία χρόνια του (1994-1997) στον Πανιώνιο -όπου δηλώνει οπαδός του-, η ενασχόληση του με την Νέων, αλλά και η παρουσία του τα δύο τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα γυναικών (Ελπίδες Δράμας, ΑΕΠ Ξάνθης), του δίνει την δυνατότητα να γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και γλώσσα. Ο 54χρονος Βέλιμιρ Πένιοβιτς που πριν λίγες ημέρες έκανε το ντεμπούτο του στον πάγκο της ομάδας -στο φιλανθρωπικό τουρνουά της Ορμής Λουξ- μιλάει έξω από τα δόντια -όπως το συνηθίζει άλλωστε- για τα νέα του καθήκοντα και τις σκέψεις του για το αύριο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Ποια η φιλοσοφία και οι βασικές αρχές σας;
«Μόνο με δουλειά μπορεί κάποιος να φτάσει κάποιος στο στόχο. Πρώτα από όλα πρέπει να υπάρχει ηρεμία. Να έχει μια βάση στη δουλειά του και πρέπει να υπάρχει σωστή συνεργασία όχι μόνο με τις παίκτριες και την ομοσπονδία, αλλά ακόμα και με τους δημοσιογράφους. Βασικό και κυριότερο για να φτιαχτεί μια ομάδα είναι η πειθαρχία».

Τι πιστεύεται ότι είναι καλύτερο για έναν προπονητή να δουλεύει part- time ή full- time;
«Για μένα δεν είναι κανόνας το ένα ή το άλλο. Εξαρτάται από το τι έχει να κάνει κάθε προπονητής. Αν ένας τεχνικός είναι μόνο στην πρώτη ομάδα της Εθνικής, τότε μπορεί να είναι και σε σύλλογο. Αν όμως πρέπει να ελέγχει και να επιβλέπει όλο το οικοδόμημα, όπως έχω συμφωνήσει εγώ να κάνω με την OXE θα πρέπει να είναι μόνο στην Εθνική. Αυτό θα γίνει από το καλοκαίρι, όταν και ολοκληρώνονται οι υποχρεώσεις μου με την ΑΕΠ Ξάνθης».

Σε σχέση με το ανδρικό, πιστεύετε ότι το γυναικείο χάντμπολ στην Ελλαδα είναι υποβαθμισμένο;
«Νομίζω ότι όντως δεν έχουν προσέξει το γυναικείο, όσο θα έπρεπε. Είναι όμως αλήθεια πως αυτό είναι σε συνάρτηση και με τα αποτελέσματα. Οταν δεν υπάρχουν επιτυχίες, Εθνικές ή συλλογικές στην Ευρώπη, είναι δύσκολο να υπάρξει προβολή και περισσότερη προσοχή».

Πως κρίνετε το υλικό που έχει αυτή τη στιγμή η Εθνική και βάσει αυτού ποιοι μπορεί να είναι οι στόχοι;
«Αυτή την περίοδο είναι όπως πρέπει, δηλαδή ικανοποιητικό. Δεν μπορούμε ακόμα να βάλουμε στόχο, αν δεν ολοκληρωθούν κάποια καμπ, ένα μέρος της προετοιμασίας. Δεν είναι σωστό να το κάνουμε αυτή τη στιγμή, είναι νωρίς».

Σας προβληματίζει η γενιά που βρίσκεται στην Γ Λυκείου;
«Αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα. Είναι η ηλικία που πρέπει τα κορίτσια να προπονούνται και να παίζουν όσο γίνεται περισσότερο και αυτό δεν γίνεται λόγω του βεβαρημένου προγράμματος που έχουν με το σχολείο και την μεγαλύτερη προσοχή που δίνουν σε μαθήματα- εξετάσεις. Εμείς από την μεριά μας, δυστυχώς, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είναι θέμα άλλων, του συστήματος».

Το γεγονός ότι οι προηγούμενες επιλογές της ΟΧΕ στην τεχνική ηγεσία, ήταν αποτυχημένες (βάσει αποτελεσμάτων), σας βαραίνει περισσότερο στην προσπάθεια σας;
«Καταρχάς εγώ είμαι ξένος. Ηρθα εδώ για αυτό το κομμάτι που υπάρχει τώρα, δεν ξέρω τι υπήρχε πιο πριν. Κάθε προπονητής επιθυμεί να φέρει αποτελέσματα, αυτό θέλω και εγώ. Βέβαια, βάσει των παραπάνω δεν μπορώ να αρνηθώ πως για μένα είναι πρόκληση και επιπλέον κίνητρο να τα καταφέρω».

Σε ποιες θέσεις πιστεύετε ότι η ομάδα έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα;
«Στους τερματοφύλακες. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν έχουμε, απλά δεν κάνουν εξειδικευμένη προπόνηση. Υπάρχει σαν στόχος κάθε φορά που δεν θα υπάρχει αγωνιστική δράση να μαζεύονται οι αθλήτριες και να κάνουμε καμπ θέσεων».

Είσαστε υπέρ του μοντέλου των ελληνοποιήσεων;
«Εμείς περιμένουμε να βγουν κάποιες παίκτριες από την νέα φουρνιά. Αν έρθουν αυτά τα κορίτσια, θα υπάρξει μια καινούρια βάση. Αυτός είναι ο ορθόδοξος τρόπος να χτίσεις μια ομάδα. Δεν λέω όχι στις πολιτογραφήσεις, όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι αναγκαίο. Για παράδειγμα στην Σερβία, αυτή την περίοδο δεν έχουν καλή Εθνική Γυναικών και περιμένουν τις Νεάνιδες για να την ξαναφτιάξουν δυνατή».

Θα συνεχίσετε την ανανέωση, που ξεκίνησε ο προκάτοχος σας Σωκράτης Σκούφας ή θα «παντρέψετε» παλιές με νέες αθλήτριες;
«Οταν ξεκίνησα σαν προπονητής, οι δάσκαλοί μου μου έμαθαν πως θα πρέπει να υπάρχουν τέσσερα χρόνια διαφορά μέσα σε μια ομάδα. Όταν όμως μιλάμε για Εθνική, η διαφορά των ηλικιών μπορεί να φτάσει και τα οχτώ. Η πρώτη ομάδα δεν πρέπει να έχει μεγάλες ή μικρές παίκτριες, αλλά καλές. Αν γίνει σοβαρή και συστηματική δουλειά στις μικρότερες Εθνικές, στο μέλλον όλα θα πηγαίνουν ρολόι».

Ποια είναι η γνώμη σας για το ελληνικό πρωτάθλημα; Για την βελτίωση της Εθνικής πρέπει να μειωθούν οι ξένες;
«Δεν είναι δυνατό και θα πρέπει να γίνει κάτι. Το ζήτημα δεν είναι ο αριθμός των ξένων, αλλά η ποιότητα τους. Οι καλές και ποιοτικές ξένες πάντα βοηθούν. Για μια ομάδα που θέλει να κάνει πορεία στην Ευρώπη οι πέντε αλλοδαπές (2 ξένες και 3 κοινοτικές) δεν είναι πολλές. Για κάποια ομάδα όμως που δεν έχει τον παραπάνω στόχο, είναι προτιμότερο να έχει μόνο Ελληνίδες. Πανω σε αυτό όμως εστιάζω και ένα πρόβλημα. Γιατί οι Κορασίδες να μην μπορούν να παίξουν στην Α1 Γυναικών, παρά μόνο τρεις σε κάθε ομάδα;».

Θα δούμε την Εθνική γυναικών κάποια στιγμή σε Ευρωπαϊκό ή Παγκόσμιο πρωτάθλημα;
«Τώρα η ομάδα ξεκινάει από την αρχή. Θεωρώ ότι μπορεί γρήγορα να φτάσει έως το δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας της Ευρώπης. Σημαντικό είναι να δημιουργηθεί μια καλή βάση κάτω από την γυναικών. Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε επιτυχίες και να πάμε παραπάνω. Εξάλλου για αυτό ήρθα και δεν είναι η πρώτη φορά που θα το κάνω. Το έχω κάνει με τη σέρβικη Ραντνίσκι, όπου ξεκίνησα με μικρά κορίτσια και καταφέραμε μετά από κάποια χρόνια και πήραμε Ευρωπαϊκό Κύπελλο».

Οι Μεσογειακοί αγώνες είναι ένας ρεαλιστικός στόχος;
«Aυτοί του καλοκαιριού στην Πεσκάρα είναι προετοιμασία για την ομάδα, αλλά του 2013 στο Βόλο είναι πραγματικά ένας μεγάλος και ρεαλιστικός στόχος».

Όταν έγιναν γνωστές οι αντίπαλοι στα προ-προκριματικά του EURO 2010 ήσασταν πολύ αισιόδοξος. Θα θεωρηθεί αποτυχία αν δεν προκριθούμε;
«Πιστεύω ότι τον Σεπτέμβρη θα περάσουμε τον όμιλο με Αζερμπαϊτζάν, Φινλανδία και Μ. Βρετανία και θα παίξουμε στα προκριματικά. Οπότε βάσει αυτού, ναι θα είναι αποτυχία αν δεν το καταφέρουμε».

Τι θα θέλατε να αφήσετε πίσω σας, όταν φύγετε κάποια στιγμή από αυτή την ομάδα;
«Θα ήθελα αφήσω έτοιμες παίκτριες, οι οποίες θα μπορούν να παίζουν με βάση αυτά που τους δίδαξα».